گزارش مراسم سوگواره جوان پورشه سوار در سعادت آباد

«٢١سال بيشتر نداشت، همين خرداد مي رفت تو ٢٢ سال، حيف شد.» پسر جوان مشكي پوش، اين را گفت و از پله هاي مسجد پايين رفت.

ساعت ١٨:٣٠ عصر پنجشنبه، اطراف مسجد رسول(ص) ميدان كاج تهران شلوغ است. از دور ده ها جوان با لباس هاي تيره ديده مي شوند كه گروه هاي چندنفره را تشكيل داده اند. آنها ماشين هاي مدل بالاي خود را پارك كرده اند تا در مراسم ختم دوست شان شركت كنند. آنها داغدار «محمدحسين رباني» اند: همان جواني كه چهار بامداد دوشنبه هفته گذشته با يك دستگاه خودروي سواري پورشه به شدت با درختان حاشيه خيابان شريعتي تهران تصادف كرد و دو روز بعد به دليل شدت جراحات وارده در بيمارستان جان خود را از دست داد.

همه كساني كه از كنار حجله، بنرهاي تسليت و تابلوي بزرگ محمد رباني كه يك روبان مورب مشكي روي آن كشيده شده، عبور مي كنند مي دانند چه اتفاقي براي او افتاده است. فضاي اندوهناكي كه در مراسم ختم حكمفرماست آنها را وا مي دارد كه بار ديگر زبان به همدردي بچرخانند و نخستين مخاطبان اين همدردي، دوستان جوان ناكامند كه فضاي بيروني مسجد را قرق كرده اند.

ساعت ١٨:٥٠ است و مراسم ختم تازه آغاز شده. چند نفر از دوستان محمدحسين رباني براي آوردن يك گل سفيد بزرگ، خود را به وانتي مي رسانند كه كنار خيابان توقف كرده است. با عبور از كنار آنها، دقيقا روبه روي در مسجد، چند نفر ديده مي شوند كه بيش از همه داغدارند: آنها خانواده جوان ناكامند.

يكي از آنها برادر و ديگري پدر محمد حسين رباني است. چهره شان همانند هر داغدار ديگري ضعف دارد. اشك، چشمان شان را پر كرده. اگر لباس مشكي هم به تن نداشتند باز هم مي شد فهميد كه داغي بزرگ روي دل شان سنگيني مي كند. در اين شرايط تنها مي توان به آنها تسليت گفت و وارد مسجد شد اما در مسجد كمتر مي توان دوستان محمد حسين رباني را ديد، جز دو جواني كه با ميوه و راني از مهمانان پذيرايي مي كنند. بيشتر مهمانان، آشنايان پدر محمد و پدربزرگ او هستند كه در مسجد نشسته اند به مداحي روحاني اي گوش مي دهند كه سعي دارد «داغ از دست دادن فرزند» را در كلامش آشكار كند.

محمد حسين رباني تنها جان باخته تصادف پورشه نبود. راننده، دختري به نام «پريوش اكبرزاده» بود كه در همان لحظه تصادف جان خود را از دست داد. ساعت چهار بامداد دوشنبه هفته گذشته، آنها كه با سرعت سرسام آور ٢٠٥ كيلومتر در ساعت، مسير شمال به جنوب خيابان شريعتي تهران را مغلوب بي احتياطي خود كرده بودند با از دست دادن كنترل خودرو، به شدت به كنار جاده منحرف شده و به درختان حاشيه خيابان برخورد كردند و به زندگي خود پايان دادند.

مراسم ختم محمدحسين رباني، نوه آيت الله عبدالرحيم رباني بيش از هرچيز ديگري تحت تاثير ابعاد رسانه اي اين حادثه است. پس از اين حادثه شايعه هايي درباره مرگ پسر امير قلعه نويي دهان به دهان مي چرخيد كه به سرعت با مصاحبه او تكذيب شد. هوتن قلعه نويي به رسانه ها گفت كه تنها چند روز قبل از تصادف، خودرو يش را به محمد حسين رباني كه از دوستان صميمي اش بوده فروخته است اما هنوز كار انتقال سند انجام نشده بود اما آنچه بعد از اين شايعه ها يكه تاز شد، انتشار تصوير پريوش اكبرزاده در شبكه هاي اجتماعي و تكرار دوباره لفظ «بچه پولدار» در ميان كاربران بود: كاربراني كه با ورود به صفحه پريوش اكبرزاده، نظرات خود را درباره اين حادثه نوشتند: نظراتي كه مختلف بود اما نقطه مشترك همه آنها نگاهي منفي است كه نسبت به ثروتمندان ايجاد شده و حتي تا رضايت از مرگ اين دو جوان نيز پيش مي رود.

دوستان جوان ناكام نيز از اين جو ناراضي اند. تا آنجا كه بيشتر آنها با اكراه به سوالات درباره دوست شان پاسخ مي دهند. يكي از آنها در حالي كه سيگار خود را دود مي كرد، به خبرنگار «اعتماد» مي گويد: «نمك روي زخم مان نپاشيد. بگوييد چه مي خواهيد، دنبال چه مي گرديد تا ما آن را بگوييم. من فقط مي دانم كه محمد مشدي بود.»

فضا سنگين است. درست مانند جو رسانه اي كه بعد از اين حادثه ايجاد شد. يكي ديگر از دوستان او هم كه كلاهي مد امروزي به سر داشت، مي گويد: «فقط اين را بنويس كه او پسر عجيبي بود. عجيب بود كه همه تهران او را مي شناسند». شناخته شدن بعد از مرگي كه خبر از بازتاب متفاوت درگذشت او دارد.

حالاساعت هشت غروب است، خورشيد، سر به غروب ساييده و مراسم ختم محمدحسين رباني به اتمام رسيده است. بار ديگر تسليت ها ترجيع بند مهمانان شده: مهماناني كه هر كدام از آنها يك بسته ميوه در دست دارند و در حال ترك مراسمند. پدر و برادر جوان ناكام با چشم هاي پر از اشك، پاسخ همدردي ها را مي دهند. آنها داغدارند، داغدار دو چيز: مرگ فرزند و شيوه بازتاب آن. آنها تمايل و تواني به صحبت كردن نداشتند، درست مثل يكي از دوستان پسرشان كه با حركت دست گفت: برو برادر من...

منبع: اعتماد