درسي كه مرحوم عسگراولادي داد

  خبر درگذشت حبيب الله عسگراولادي گرچه از اين نظر غم انگيز است كه جامعه ما يك انسان والا، مسلمان، سياستمدار مبارز و الگويي از راستي و درستي را از دست داد، ولي از سوي ديگر بايد بر خود بباليم كه چنين انساني مجموعه يي از كنش ها و واكنش هاي سياسي را به جا گذاشته است كه به اندازه يك دوره درس كارشناسي ارشد و تربيت مديران اجرايي كشور براي ساليان طولاني درعلوم سياسي باارزش است و مي تواند سرمشق بسياري از كنشگران سياسي اين كشور باشد.درباره اين رجل بزرگ كشور بايد گفت يكي از كساني كه كل عمر پربركت و تمام لحظات و ثانيه هاي زندگي اش براساس نظم و سازماندهي و فعاليت و مبارزه شكل گرفته بود مرحوم حبيب الله عسگراولادي است.

وي از دوران نوجواني و جواني در فعاليت سياسي و اجتماعي خود هميشه به دنبال ايجاد تشكل بود و اين امر را مقدمه يي بر انجام دقيق و قوي تكليف يك مسلمان مي دانست. اينكه يك مسلمان نسبت به حوادث، رخدادها و مصايب زمانه خود نبايد بي تفاوت باشد و در مقابل منكرات و در جهت زمينه سازي براي اجراي معروفات تمامي تلاش خود را مبذول كند و اين كار به يك مبارزه جدي و مستمر نياز دارد و قطعا به صورت فردي امكان فائق آمدن بر آن مشكلات و پيروز شدن در اين ميدان مبارزه ميسور نيست و بايد كار جمعي و تشكيلاتي كرد،

يكي از مشخصه هاي عمل مرحوم عسگراولادي بود. براي دوام و پايداري در مقابل شيطان درون و غلبه بر هواهاي نفساني و تنظيم روابط با انسان هاي ديگر براساس اصل انسانيت عسگراولادي معتقد به حاكم شدن معنويت با توسل به عبادت و حاكم شدن اخلاق اسلامي در روابط اجتماعي و مناسبات تشكيلاتي بود و لذا او را يك شخصيت كامل اخلاق گرا مي توان معرفي كرد.

 او همچنين معتقد به حاكميت دين الهي و احكام نوراني خداوندي در روي زمين براي رسيدن به سعادت دنيوي به عنوان مقدمه يي بر سعادت اخروي بود و تجلي اجراي حاكميت ديني و عملياتي كردن احكام الهي را در چهره نوراني شخصيت هاي ارزشمند شيعه مثل آيت الله بروجردي و برخي از مراجع ديگر ديده و قله نوراني اين شخصيت ها را در امام خميني درك كرده بود. لذا تمام زندگي او با اعتقاد راسخ به جمله «سياست ما عين ديانت ما است و ديانت ما عين سياست ما است» بود و اعتقاد داشت همه ما مكلف به ايجاد زمينه و تلاش براي پياده و اجرايي كردن حكومت اسلامي و به شكل كامل تر جمهوري اسلامي هستيم. او مبارزي خستگي ناپذير نيز بود.

از ابتداي نهضت حضرت امام(ره) تمامي زندگي خود را چه قبل از انقلاب و چه بعد از انقلاب وقف مبارزه مقدس كرد و در اين مسير مرارت ها و رنج ها و شكنجه ها و زندان ها كشيد و بعد از انقلاب نيز در همه صحنه ها حضوري قوي داشت. عسگراولادي شخصيتي تكليف گرا بود. آنچه را تكليف ديني و الهي و انقلابي خود تشخيص مي داد، باتمام توان در جهت رسيدن به آن تلاش مي كرد و از هيچ تهمت و انگ سياسي نمي هراسيد و در اين ميان مثل شهيد بهشتي و بقيه ياران امام تهمت ها و نارواها شنيد ولي هيچگاه از آنچه تشخيص داده بود، ذره يي عقب نشيني نكرد.

بر اين اساس جسارت و شجاعت و صراحت و صداقت بيان او زبانزد عام و خاص و دوست و دشمن بود. آنجا كه حقي را تشخيص مي داد و احساس تكليف مي كرد از غوغاسالاري افراط گرايان چپ و راست و اصلاح طلب و اصولگرا نمي هراسيد. آخرين مباحثي كه او طرح كرد نمونه يي از بحث هايي بود كه در طول انقلاب هميشه مطرح كرد.

او با صراحت درباره دو شخصيت در حصر قرار گرفته، آقايان كروبي و موسوي اظهارنظر بديعي در نوع خود كرد و با وجود فشار و جوسازي بسياري از اطرافيانش محكم و استوار پاي حرف خود ايستاد. زندگي او سراسر درس است براي نسل ما و نسل جوان ما. شيوه حركت و عكس العمل يك مبارز نستوه و خستگي ناپذير در طول 60 سال مبارزه در يك مسير ثابت و درست است. ان شاءالله روحش شاد باشد و با ياران آقا اباعبدالله حسين(ع) و شهداي كربلاو شهداي انقلاب اسلامي محشور شود.
   
منبع: روزنامه اعتماد