از نُت خشونت در پاریس تا قطار وحشت در بروکسل

گروه های تروریستی با دست زدن به حملات مشابه آنچه در بروکسل اتفاق افتاد، بیش از آنکه به دنبال کشتار باشند هدفشان کاشتن نهال ترس در دل مردم اروپاست که به نظر موفق هم بوده اند و تا مدتها صدای سوت قطار برای مردم بروکسل جز قطار وحشت چیز دیگری نخواهد بود.

نوانديش- سام سکوتی بداغ: از اولین حمله تروریستی که در ماه مي ٢٠١٤ در موزه ای یهودی در بروکسل اتفاق افتاد و مردی فرانسوی تبار و عضو داعش با گشودن آتش به روی بازدید کنندگان سه نفر را زمین گیر کرد تا امروز که قلب اروپا هدف حمله تروریستی دیگری توسط این گروه قرار گرفته است، علاوه بر کشته شدن بیش از ۲۰۰ نفر، ترس و وحشت در دل افزون بر ۵۰۰ میلیون اروپایی سایه افکنده است.

در روزی که مردم پاریس خود را برای کوک شدن با نت های موسیقی و ساز و آواز آماده کرده بودند، حمله تروریستی افراط گراها ناکوک ترین ساز را نواخت و با فشردن ماشه كلاشينكف، ناهنجارترین موسیقی بشر ساخته را نواختند و عده ای دیگر هم با کشیدن آرشه کمربند انفجاری، تعدادی بی گناه را برای همیشه از شنیدن صدای موسیقی زندگی محروم کردند.

فرانسه که پیش تر به دلایل مختلف و دفعات متعدد مورد حملات تروریستی افراط گرایان قرار گرفته بود، به بهشت پناه جویان مسلمان شهره است و حملات تروریستی هیچ سودی جز سخت تر کردن زندگی مسلمانان در این کشور به جا نخواهد گذاشت و بلژیک هم میزبان بیش از ۴۰۰ نیروی جهادی بوده است که پس از اعلام حکومت داعش به آنان پیوسته اند.

گروه تروریستی داعش هر میزان که محدوده خلافت آنها در عراق و سوریه کوچک تر می شود، بیشتر به سرزمین های غربی سرک می کشد و حمله به بروکسل هم به نظر به دلیل حضور حدود ۱۰۰ نفر از نیروهای بلژیکی در سوریه و معدود حضور در حملات هوایی بر علیه این گروه بوده است که البته شاید بتواند بخشی از دلیل باشد اما قطعا دلیل اصلی نخواهد بود.

نکته ای که لازم است قلم بدستان همچون قلم زنان رعایت کنند، رد هرگونه ارتباط گروه هاي تروریستی با اسلام است که یک مسلمان هرگز مجوزی برای ریختن خون بي گناهان برای گرفتن انتقام از یک کشور و یا ملت ندارد و تعالیم اسلامی هرگونه ترور و کشتار شهروندان بی گناه را مذموم می داند،

اگر چه شاید از اولین انسان های روی کره خاکی و اولیای الهی یکی از ادعیه، تکرار پایان خون ریزی بشر باشد که تا امروز اجابت نشده است اما ما هزار بار دیگر جهانی بدون خشونت را آرزو می کنیم تا فرزندان ما چشم به دنیای عاری از خشونت باز کنند.

به امید آن روز

گزارش خطا