درس های "دربی زیبا" در سیاستگذاری

تیم پرسپولیس کاپیتان محبوبش را از دست داد این در ابتدا یک چالش بزرگ روحی برای تیم بود ولی این چالش تبدیل به فرصت بزرگ روحی برای پرسپولیس در بلندمدت شد. بطوریکه مرگ کاپیتان اتحاد بازیکنان پرسپولیس را بیشتر کرد.

نواندیش: اکبر مختاری: دربی 27فروردین خاص بود تا جاییکه میتوان آنرا بهترین دربی استقلال و پرسپولیس طی بیست سال اخیر دانست.با توجه به زیبایی بازی و خوشحالی و ناراحتی هوادارن دوتیم مواردی را میتوان بعنوان درس بیان کرد.

1-تیم پرسپولیس مانند استقلال افرادی را با قابلیت مربی گری داشته است لیکن بهترین دوران این تیم از نظر کیفیت بازی نه صرفا نتیجه طی بیست سال اخیر با مربی گری دو مربی زبده خارجی بوده است.دنیزلی ترکیه ای و برانکو کروات .این تز که سرمربی یک تیم صرفا باید ایرانی باشد یا حتی در تیم های ملی با مربیان داخلی موفق تریم کاملا شکست خورده است.

2-ماکیاولی پدر واقع گرایی در سیاست معتقدست بهترین دفاع حمله است این حرف درستیست به شرط آنکه امکانات و استراتژی معین برای رسیدن به نتیجه را داشته باشی وگرنه گاهی اوقات دفاع منطقی سپس حمله میتواند کارآمد باشد.در دربی زیبا استقلال ترکیب نسبتا تهاجمی داشت لیکن از نقطه قوت سابق خویش که خط دفاعی خوب بود غافل شد پس همه نتیجه را واگذار کرد هم نتوانست گل های خورده را با حمله جبران کند.

3-بسیاری از موفقیت ها منوط به اشتیاهات طرف مقابلست هر چند که تیم یا فرد مقابل قوی باشد.در دربی زیبا فارغ از بازی با برنامه پرسپولیس تیم استقلال از استراتژی مناسب برای موفقیت برخوردار نبود.طوریکه ضربه یکجا در واقع گل خوردن دو مرتبه در دو حالت شبیه هم از یک فرد نشان ازعدم شناخت و ضعف در تحلیل توسط مدیران و کادر فنی تیم دارد.

4-تیم پرسپولیس کاپیتان محبوبش را از دست داد این در ابتدا یک چالش بزرگ روحی برای تیم بود ولی این چالش تبدیل به فرصت بزرگ روحی برای پرسپولیس در بلندمدت شد. بطوریکه مرگ کاپیتان اتحاد بازیکنان پرسپولیس را بیشتر کرد. پس میشود گفت گاهی اوقات در صورت قوی بودن و استراتژی مشخص داشتن میتوان چالش را تبدیل به فرصت کرد.

5-بازی زیبا شد چون دو طرف با هدف پیروزی وارد میدان شدند پس زیبایی هر بازی ناشی از خواست دو طرف هست در حالیکه میشد با یک بازی بسته نتیجه ای متفاوت رقم زد.

6-در نهایت بازی پرگل و زیبا با نتیجه پیروزی یک طرف بدون خشونت در بازی خود نشان از نوعی رشد فرهنگی در میان بازیکنان و تماشاگران و حتی مدیران بالادستی دارد.بواقع این بازی مهم با داوری فردی ایرانی و نتیجه پرگل با تماشاگر زیاد بدون حادثه و حاشیه فراگیر خبر از عادی شدن و عبور از توهم دو طرفه برخی هواداران و سیستم نسبتا به خطر احتمال بحران بدلیل این بازی را دارد و این خود نوید آن را میدهد که با روند عادی شدن، بازی ها و دربی های زیبا در آینده نیز ادامه یابد.

در نهایت این بازی برتری اصل شایستگی و کارآمدی در انتخاب مربی بر ملیت مربی و اهمیت شخصیت تیمی با هدف بلندمدت پیروزی را نسبت به غرور کاذب همیشه بالا بودن بدون توجه به نقدهای کارآمد را اثبات کرد.

مدرس مدعو دانشگاه و کارشناس ارشد روابط بین الملل

گزارش خطا