هیلاری پس از اوباما، اولین "زن" پس از اولین "رنگین پوست"!

به نظر می رسد بازهم اتفاق نادری در تاریخ کشور آمریکا در حال رخ دادن است و اولین رئيس جمهور زن پس از اولین رئيس جمهور رنگین پوست، مهمان کاخ سفید می شود و آقای کلینتون بار دیگر کاخ ریاست جمهوری را فتح خواهد کرد. باید نشست و دید آیا آینده بازی هاي متفاوتی در آستین دارد و خانم کلینتون می تواند بانوی آهنین دیگری این بار در سرزمین مجسمه آزادی گردد؟

نوانديش- سام سكوتى بداغ: سیاست قابل پیش بینی نیست و همچنان که رئيس جمهور سابق ما پیش بینی کرده بود، هرگز اجازه نخواهند داد یک سیاه پوست، رئيس جمهور آمریکا شود و اين چنين شد! بنده خودم اجازه نمی دهم پیش بینی کنم که یک زن حتما رئيس جمهور آمریکا می شود که قیاس مع الفارقي خدای ناکرده صورت گیرد!

انتخابات ریاست جمهوری آمریکا مدتی است با سخنرانی ها و نشست ها و رقابت های درون حزبی نامزدها آغاز شده است (در آمریکا قبل از انتخابات سراسری، انتخاباتي درون حزبی برگزار می شود تا کاندیدی که محبوبیت و مقبولیت بیشتری دارد، از طرف حزب حمایت شود که تقریبا همان نقش نظارتی شورای نگهبان ما را دارد اما به جای دوازده نفر از فقها و حقوق دانان، مستقیما توسط مردم فیلتر می شوند) و نامزدها با ارائه برنامه ها و بعضاً بزرگ کردن نقاط ضعف حریف، سعی در جلب آرای عمومی دارند.

سیستم رسیدن به دو گزینه نهایی در انتخابات آمريكا، یکی از طولانی ترین و گرانترین فرآيندهای گزینش است که نامزدها در یک رقابت درون حزبی در زمستان و بهار سعی می کنند تا گزینه نهایی حزب در انتخابات عمومی شوند. در انتخابات سال ۲۰۱۶، نامزد دموکرات ها باید۲۳۸۲ از ۴۷۶۳ کرسی را کسب کند تا بتواند گزینه نهایی شود و نامزد جمهوری خواهان باید حتما ۱۲۳۷ کرسی از ۲۴۷۲ کرسی را از آن خود کند تا در انتخابات عمومی با گزینه دموکرات ها رقابت کند.

مجمع عمومی در سال های اخیر معمولا تشریفاتی بوده است و وظيفه آن در حد تأييد و اعلام همان نامزدی که بیشترین کرسی را در انتخابات درون حزبی کسب کرده است، خلاصه شده است اما اگر نامزدها در انتخابات های درون حزبی موفق به کسب حداقل ها نشوند، مجمع عمومی اهمیت پیدا می کند و رأي آنان در مجمع عمومی تعیین می کند که چه کسی به عنوان گزینه نهایی حزب در انتخابات سراسری شرکت کند و آخرين بار این اتفاق در سال ۱۹۵۲ رخ داده است. این روزها برخی از فعالان سیاسی و حتی نامزدهای جمهوری خواه معتقدند که در اردوگاه آنان چنین اتفاقی محتمل به نظر می رسد.

اما در جناح مقابل، رقابت قطعا در همان انتخابات روشن خواهد شد و خانم کلینتون و آقاي ساندرز رقابت جذابی را مدیریت می کنند و خانم آقاي بیل کلینتون به نظر از شرایط بهتری پس از پیروزی در نیویورک برخوردار است. اما آیا زمان آن رسیده است که ابرقدرت غرب زمام امور را به دست یک زن بسپارد و به عبارت بهتر آیا آمریکایی ها حاضر خواهند شد کاخ سفید را به بانوی شیک پوش شیکاگویی بسپارند؟ جدای از تمام تحلیل های تخصصی و توجه به این نکته که کمتر اتفاق افتاده است روسای جمهور آمریکا برای بیش از دو دوره از یکی از دو حزب اصلی انتخاب شوند و دیر زمانی است که یکی از دو حزب دموکرات یا جمهوری خواه هشت سال کلید دار کاخ سفید می شود و سپس قدرت را تحویل می دهد و با توجه به نظر سنجی های اخیر، به نظر می رسد بازهم اتفاق نادری در تاریخ کشور آمریکا در حال رخ دادن است و اولین رئيس جمهور زن پس از اولین رئيس جمهور رنگین پوست، مهمان کاخ سفید می شود و آقای کلینتون بار دیگر کاخ ریاست جمهوری را فتح خواهد کرد. باید نشست و دید آیا آینده بازی هاي متفاوتی در آستین دارد و خانم کلینتون می تواند بانوی آهنین دیگری این بار در سرزمین مجسمه آزادی گردد؟

گزارش خطا