در حاشیه موضوع "مینو خالقی": حق می بیند و "می پوشد"، همسایه ندیده "می خروشد"

نواندیش- سام سکوتی بداغ: اگر چه موضوع حضور یا عدم حضور خانم خالقی در مجلس دهم همچنان در هاله ای از ابهام است، عده ای که در هاله ای از توهم هستند دست به همه گونه تخریبی می زنند تا این مینای قشنگ را بشکنند ، گوییا فراموش کرده اند که:

چراغی را که خالق برفروزد

هر انکس پف کند ریشش بسوزد

ورود به فضای سیاسی با انگیزه های خاصی صورت می گیرد که از احصاء دلایل خودداری می کنم و به دلیل جلوگیری از اطاله کلام در دنیای سرعت و بی حوصلگی خوانندگان به موضوع مورد بحث می پردازم. دیده شده است که عده ای بدون داشتن مناصب و موقعیت های دولتی جهت ارتقا و با تمول نسبی مالی که آنجا هم نیازی به کارسازی های معمول و وام های کلان و رانت های ویژه ندارند به این فضا قدم نهاده وبعضا مجبور به گذشتن از زمان و پول و متاسفانه در مواقعی هزینه کردن از آبرو هم می شوند! برای عده ای خاص که دنیای سیاست را فقط رقم و عدد می بینند و یا میز و صندلی ، درک دلیل ورود و فعالیت عده ای که فقط و فقط دغدغه نظام و کشور را دارند موضوع قابل فهمی نیست و دنبال دلایلی از نوع ( کافر همه را به کیش خود پندارد ) هستند.

امروز که بیش از هشت سال ست عمر دولت بگم، بگم سپری شده است و عکس ها و پرونده ها در صورت سری بودن به دست مخالفی که در مخالفت حد ومرز نمی شناسد نخواهد افتاد( تا عکس رو کنند و بگویند آنچه که نباید گفت و یا فیلم بگیرند و یکشنبه سیاه را رقم بزنند) و به عبارت صحیح تر عقلانیت به مدیریت اجرایی کشور بازگشته است ،تهدید به پخش تصاویر خصوصی و یا بدتر از آن بازی کردن با آبروی یک بانوی مسلمان با جعل تصاویر(بنابر بر ادعای خودشان) دیگر خریدار ندارد و ای کاش آنان که ادعای اسلام دارند آب بر آبروی اسلام نبندند!!

می گویند خداوند ستار العیوب است و عیب ها را می پوشاند و امام عارف جعفر صادق(ع) حرمت آبروی انسان را از حرمت کعبه بالاتر می داند و می فرماید: هرگاه مؤمنی به برادر دینی خود تهمت بزند، ایمان در قلبش ذوب می شود به مانند ذوب شدن نمک در آب و آبروی مومن را برابر با جان او دانسته اند و اما عده ای به خود اجازه می دهند بدون سند و مدرک و از روی خواسته ها و منویات شخصی زبان به تخریب دیگری گشاید و ندیده و نشنیده و یا کج شنیده چنان می خروشند که گویا ماه را رویت کرده اند!

افراط از هر نوعی که باشد محکوم به شکست است و فضای کشور در این روز ها گفتمان هشت سال بگم بگم را بر نمی تابد و بهتر است دوستان جامانده در هشت سال گذشته کمی دنبال قطار اعتدال بدوند، اگر امکان سوار شدن به آن را ندارند. مثنوی خوانان و مثنوی دانان خوب می دانند داستان پشه و شکایت بردنش به سلیمان از دست باد و اینکه زمانی که سلیمان پیامبر باد را دعوت کرد تا میانشان حکم کند پشه به گوشه ای پرتاب شد و گفت یا سلیمان چه می کنی، تمام داد من از دست همین وجود باد است و تو او را به حضور می طلبی؟

آنان که هشت سال تلاش کردند تا هیچ باد مخالفی نوزد امروز با راحتی تخریب می کنند و هیچ کسی هم معترض آنان نیست و سخن از بسته بودن فضای نقد می زنند، عده ای که هرگز معلوم نشد به کدامین سو میل دارند آب اسیاب مخالف شده اند و بابت این هزینه کرد از طرف برخی مرکز نشینان بی اطلاع تشویق هم می شوند و هستند مسوولینی که بدون چشم داشت و حتی بدون توجه به تمامی این خرده فرمایش ها مشغول کار خویش اند و خیلی خود را درگیر بگم بگم ها، طومار جمع کردن ها و تهدید ها و نسخه پیچیدن ها نکرده اند زیرا همیشه چنین بوده است انسان های بزرگ از سنگ پرانی های بچه های خردسال در امان نبوده اند و این رویه هرگز هم متوقف نخواهد شد.

داستان برخی از مخالفین خروشان نیز چنان است که ملای روم در مثنوی آورده است، می روند و می گویند و تهمت می زنند و از رویارویی هراس دارند و تا دعوت به مناظره می شوند هزار دلیل پشه گونه که نمی شود که نمی شود.

بانگ زد آن شه که ای باد صبا

پشه افغان کرد از ظلمت بیا

هین مقابل شو تو و خصم و بگو

پاسخ خصم و بکن دفع عدو

باد چون بشنید آمد تیز تیز

پشه بگرفت آن

...

گزارش خطا