٣ تصویر تکان دهنده از بدرقه سرافراز

مراسم تودیع محمد سرافراز و معارفه عبدالعلی علی‌‌عسکری رؤسای پیشین و تازه سازمان صداوسیما، امروز با حواشی متعددی همراه بود؛ اما مهم‌ترین حاشیه که از نگاه رسانه‌ها به دور ماند، کیفیت چرخش اشخاص بود، به گونه‌ای که حتی یک نفر زحمت بدرقه سرافراز را نکشید و اساساً رئیس پیشین راهش را گرفت و رسانه ملی را ترک کرد!

به گزارش تابناک، آیین تودیع محمد سرافراز و معارفه عبدالعلی علی ‌عسگری امروز ـ سه شنبه ۲۸ اردیبهشت ـ با حضور علی لاریجانی و گروهی از چهره‌های مؤثر سیاسی برگزار شد. در این مراسم که بازار شوخی و کنایه داغ بود، حکم علی‌عسگری قرائت و دوران مدیریت ششمین رئیس سازمان صداوسیما رسماً آغاز شد.

با پایان این مراسم و فرا رسیدن موعد ترک سالن میزبان این برنامه، عمده رسانه‌ها و چهره‌های فعال در صداوسیما گرداگرد رئیس تازه صداوسیما را گرفتند و همان گونه که در تصاویر ثبت شده از این لحظات نیز مشخص است، محمد سرافراز اهمیتش را کامل از دست داده، به گونه‌ای که کاملاً نادیده گرفته می‌شود و حتی از او درباره آینده کاری‌اش نیز کوچک‌ترین سؤالی نمی‌شود.

سرافراز بدون اینکه حتی چند بدرقه کننده از میان همکاران و کارمندانش داشته باشد، تنها با محافظش محل برگزاری مراسم تودیع و معارفه را ترک کرد. در واقع مجموعه‌ای از همکارانش که تا دیروز سراپا به دنبالش بودند، در عرض چند دقیقه کاملاً تغییر موقعیت قدرت را حس کردند و سرافراز را با به فراموشی سپردند!

شاید برخی این تصاویر را متناسب با تعبیر حضرت علی (ع) تلقی کنند که فرموده بود: «دنیا دو روز است، یک روز با توست و یک روز بر تو... روزی که با توست مغرور نباش و روزی که علیه توست صبور باش. به یاد داشته باش که هر دو پایان پذیرند»؛ اما حقیقت آن است که در این تصویر، مسأله اصلی سرافراز نیست و او تنها چهره‌ای در انتهای دوران مدیریت کلان است که طبیعتاً تکلیفش مشخص است.

آنچه در این تصویر محل تأمل است و در بدرقه ثبت نشده در این تصاویر نمود عینی بیشتری دارد، نوع چرخش سریع است. بدون تردید رئیس تازه صداوسیما در معرض توجه است، ولی آیا به اندازه انگشتان یک دست، مسئولانی یا حتی کارمندان جزء از این سازمان نبودند که رئیس سابقشان را تا در خروج سازمان متبوعشان بدرقه کنند یا چون قدرت سلب شد، رئیس سابقشان حتی اهمیتی به اندازه یک بدرقه ساده را نیز ندارد؟!

در تاریخ معاصر اتفاقات اینچنینی بار‌ها رخ داده و تازگی ندارد؛ اما هیچ ‌گاه با چنین سرعتی به وقوع نپیوسته و امکان ثبت نیافته است. شاید تصور شود این تصاویر، سه قاب ساده بیشتر نیست، ولی حقیقت آن است که این اتفاق را می‌توان به عنوان یکی از بزنگاه‌های مهم برای رفتار‌شناسی در نظر گرفت و با تکیه بر همین رویه، در بسیاری از مقاطع حساس می‌توان چرخش‌های سریع را پیش‌بینی کرد!

تاریخ ایران مملو از سیاستمداران و مدیرانی است که تصور نمی‌کردند، با چنین سرعتی گرداگردشان خلوت شود و ظاهراً با گذشت سال‌ها، هیچ تغییری از این منظر رخ نداده است! شاید بخواهیم این واقعیت را انکار کنیم؛ اما با آنچه در تاریخ ثبت شده، چه می‌توان کرد؟ بکوشیم صرفاً بنده قدرت نباشیم!