- توضیح معاون وزیر درباره پرداخت حق التدریس فرهنگیان و امتحانات خرداد
- آخرین وضعیت پرداخت معوقات معلمان بازنشسته ۱۴۰۰ به روایت مدیرعامل صندوق بازنشستگی کشوری
- خانه کارگر: هنوز ۱۱ کارگر اسکله شهید رجایی مفقودند
- حاجی بابایی: ۷۰ درصد ایدههای نظام رتبه‌بندی معلمان اجرایی نشده است /اعتبار پیش بینی شده برای فوق العاده ویژه فرهنگیان
- اطلاع از جدول خاموشی و قطع برق در تهران + لینک و کد دستوری برق من
- ناگفته های قتل وحشیانه دختر و پسر جوان
- اختصاص بن کارت یک میلیونی خرید کتاب برای دانشجویان در نمایشگاه کتاب
- مرجع ارسال کننده پیامک حجاب مشخص شد
- انتقاد حاجیبابایی و منائی از اجرای نادرست قانون رتبه بندی معلمان
- از زلزله و قطع برق تا آتش سوزی/ در کرج چه خبر است؟
گلوله سهم افطاري محيط بانان شد
دكتر اصغر محمدي فاضل
هنوز کام همه در غم 19 سرباز تلخ بود که دو تصوير در فضاي مجازي بسرعت دست به دست شد، با پيامي جانسوز. باز هم ماه رمضان، باز هم محيط بان، باز هم گلوله...! محمد دهقاني و پرويز هرمزي همانند عبدالله ياري در ماه رمضان سهمشان از سفره افطار، گلوله شد و با زبان روزه به آسمان پرکشيدند.
دو محيط بان هرمزگاني در منطقه حفاظت شده گنو، در يک بعدازظهر تفتيده در خونشان غلتيدند و به دليل شرايط ويژه منطقه حتي بالگرد هم امکان انتقال پيکرشان را نداشت. خبر مثل همان گلوله هايي که تن خسته شان را کاويد، قلب ها را مچاله مي کند، وقتي چهره شان يادت مي آيد. دختر هشت ساله محمد دهقاني چه مي داند از تنوع زيستي و پروانه شکار و بخشنامه و دستورالعمل؟ او ترحم و دلسوزي نمي خواهد. سايه پدر را مي خواهد و پاسخ به پرسشي که يک عمر او را رنج خواهد داد؛ به چه گناهي پدرم را کشتند؟ محيط بان چرا بايد سهمش از زندگي گلوله باشد؟ او که از آب و خاک و امنيت غذايي و پايداري زيستي سرزميني محافظت مي کند که به همه ما تعلق دارد، حتي به آن شکارچي هايي که در ماه رمضان ماشه را در سينه تشنه دو روزه دار چکاندند! آنها که از دور به ماجرا نگاه مي کنند، سر تکان مي دهند که اصلامگر چند درخت و جانور چقدر مي ارزند که محيط بانان خودشان را سپر گلوله مي کنند؟ خب بگذاريد شکارچي تيرش را بزند و برود. ديگر اين بگير و ببند براي چيست؟
آخرين بار که اين همکاران را از نزديک ديدم، زمستان 1393 بود، در مرکز آموزش محيط باني کشور. افسوس که آن قامت بلند و تکيده، چهره آفتاب سوخته و آرام و حجب و حياي ساحل نشينان خليج فارس، امروز در خاک آرام مي گيرند. نه شعر است و نه شعار، همه آنها عاشقانه کارشان را دوست دارند. در گمنامي و دستمزدهاي اندک، با تمام وجود به شغل شان و کشورشان متعهدند، درحالي که فيش هاي حقوقي شان زانوي آدم را مي لرزاند، چيزي حدود يک ميليون تومان در ماه و معمولاکمتر!
در چنين شرايطي که قلب ها فشرده شده، آسان ترين راه همدردي است؛ دلسوزي و آه کشيدن و اشک ريختن، اما انصاف اين است که ببينيم کدام خشت را کج گذاشته ايم که اين کشتار، بناي آتش بس ندارد؟ حتي اگر محمد و پرويز پيش دستي مي کردند و ماشه مي چکاندند و شکارچي ها را مي کشتند، حالاآن سو خانواده هاي عزادار، اين سو محيط بانان بازداشتي و پرونده هايي هزار برگ و احکام قصاص، مانند آنچه بارها تجربه کرده ايم.
بارها در همين ستون گفته ام که حلقه مفقوده زندگي حرفه اي ما آموزش است؛ آموزش براي همه. براي محيط باني که بتواند فضاي پرتنش را مديريت کند. براي شکارچي که از ترس شليک نکند. آن که سلاح در دست مي گيرد، نيازمند آموزش هاي نوين رفتارشناسي، افزايش تمرکز، کنترل خشم و مديريت هيجان است تا از کشتن و کشته شدن پيشگيري شود. تا زماني که به مقوله اي چنين حساس نگاهي علمي نشود، بايد تنمان بلرزد از درج خبر کشته و زخمي شدن محيط بان يا شکارچي.
اگر همه روسا و مديران تاريخ سازمان محيط زيست جمع شوند، نمي توانند براي يکي از فرزندان محيط بانان شهيد پاسخي قانع کننده داشته باشند که پدرش به چه جرمي کشته شد؟ امروز سر به زير مي اندازيم و شانه هايمان مي لرزد از آوار گريه، اما براي فردا که 3000 محيط بان ديگر در عرصه اي به وسعت ايران پهناور به کوه و بيابان مي روند، کاري بايد کرد. پيش از آن که دوباره خبري از محيط بان، شکارچي، گلوله و مرگ، تن همه مان را بلرزاند.
دو محيط بان هرمزگاني در منطقه حفاظت شده گنو، در يک بعدازظهر تفتيده در خونشان غلتيدند و به دليل شرايط ويژه منطقه حتي بالگرد هم امکان انتقال پيکرشان را نداشت. خبر مثل همان گلوله هايي که تن خسته شان را کاويد، قلب ها را مچاله مي کند، وقتي چهره شان يادت مي آيد. دختر هشت ساله محمد دهقاني چه مي داند از تنوع زيستي و پروانه شکار و بخشنامه و دستورالعمل؟ او ترحم و دلسوزي نمي خواهد. سايه پدر را مي خواهد و پاسخ به پرسشي که يک عمر او را رنج خواهد داد؛ به چه گناهي پدرم را کشتند؟ محيط بان چرا بايد سهمش از زندگي گلوله باشد؟ او که از آب و خاک و امنيت غذايي و پايداري زيستي سرزميني محافظت مي کند که به همه ما تعلق دارد، حتي به آن شکارچي هايي که در ماه رمضان ماشه را در سينه تشنه دو روزه دار چکاندند! آنها که از دور به ماجرا نگاه مي کنند، سر تکان مي دهند که اصلامگر چند درخت و جانور چقدر مي ارزند که محيط بانان خودشان را سپر گلوله مي کنند؟ خب بگذاريد شکارچي تيرش را بزند و برود. ديگر اين بگير و ببند براي چيست؟
آخرين بار که اين همکاران را از نزديک ديدم، زمستان 1393 بود، در مرکز آموزش محيط باني کشور. افسوس که آن قامت بلند و تکيده، چهره آفتاب سوخته و آرام و حجب و حياي ساحل نشينان خليج فارس، امروز در خاک آرام مي گيرند. نه شعر است و نه شعار، همه آنها عاشقانه کارشان را دوست دارند. در گمنامي و دستمزدهاي اندک، با تمام وجود به شغل شان و کشورشان متعهدند، درحالي که فيش هاي حقوقي شان زانوي آدم را مي لرزاند، چيزي حدود يک ميليون تومان در ماه و معمولاکمتر!
در چنين شرايطي که قلب ها فشرده شده، آسان ترين راه همدردي است؛ دلسوزي و آه کشيدن و اشک ريختن، اما انصاف اين است که ببينيم کدام خشت را کج گذاشته ايم که اين کشتار، بناي آتش بس ندارد؟ حتي اگر محمد و پرويز پيش دستي مي کردند و ماشه مي چکاندند و شکارچي ها را مي کشتند، حالاآن سو خانواده هاي عزادار، اين سو محيط بانان بازداشتي و پرونده هايي هزار برگ و احکام قصاص، مانند آنچه بارها تجربه کرده ايم.
بارها در همين ستون گفته ام که حلقه مفقوده زندگي حرفه اي ما آموزش است؛ آموزش براي همه. براي محيط باني که بتواند فضاي پرتنش را مديريت کند. براي شکارچي که از ترس شليک نکند. آن که سلاح در دست مي گيرد، نيازمند آموزش هاي نوين رفتارشناسي، افزايش تمرکز، کنترل خشم و مديريت هيجان است تا از کشتن و کشته شدن پيشگيري شود. تا زماني که به مقوله اي چنين حساس نگاهي علمي نشود، بايد تنمان بلرزد از درج خبر کشته و زخمي شدن محيط بان يا شکارچي.
اگر همه روسا و مديران تاريخ سازمان محيط زيست جمع شوند، نمي توانند براي يکي از فرزندان محيط بانان شهيد پاسخي قانع کننده داشته باشند که پدرش به چه جرمي کشته شد؟ امروز سر به زير مي اندازيم و شانه هايمان مي لرزد از آوار گريه، اما براي فردا که 3000 محيط بان ديگر در عرصه اي به وسعت ايران پهناور به کوه و بيابان مي روند، کاري بايد کرد. پيش از آن که دوباره خبري از محيط بان، شکارچي، گلوله و مرگ، تن همه مان را بلرزاند.
جام جم
لینک کپی شد
نظرات بینندگان
انتشار یافته: ۱
در انتظار بررسی: ۰
غیر قابل انتشار: ۰
مراد قهرمان
| 
۱۸:۱۲ - ۱۳۹۵/۰۴/۰۶
متاسفم از شنیدن خبر دردناک کشته شدن محیط بانان خودم شکارچیم اماواقعا حیف چرا مسعولین قبول نمی کنند از اول خلقت هم شکار بوده هم شکارچی وخاهد بود پس باید سیاست گذاری سازمان محیط زیسط تغیر یابد باممنوعیت شاهد چنین اخبار دردناکی هستیم امیدوارم درکشور عزیزمان چنین اتفاقات دردناکی هم برای محیط بان وهم برای شکارچی اتفاق نیفتد انشا لاه نظر شما
قابل توجه کاربران و همراهان عزیز: لطفا برای سرعت در انتشار نظرات، از به کار بردن کلمات و تعابیر توهین آمیز پرهیز کنید.
نظر کارشناسان داوری درباره گل اورونوف در بازی پرسپولیس - گل گهر: هند بود!؟ / یک اخراج هم سوخت!؟
واکنش سفت و سخت کارتال به ناراحتی علیپور از تعویض شدن در بازی خیبر - پرسپولیس
گل دوم پرسپولیس به خیبر هند و مردود بود!
خبر سرلشکر سلامی از نقشه شوم نتانیاهو
دومین خرید پرسپولیس پس از جذب فخریان نهایی شد: اینبار یک مهاجم!
ترامپ دوباره درباره «ایران و بمباران بزرگ» حرف زد!
مهاجم استقلال هم بازی با سپاهان را از دست داد
اظهارات سرپرست استقلال درباره جذب بازیکنان جدید، تماس احمدی با جباری، آخرین وضعیت ماترازی و کری‌خوانی وزیر پرسپولیسی!
نظر کارشناسان داوری درباره گل اورونوف در بازی پرسپولیس - گل گهر: هند بود!؟ / یک اخراج هم سوخت!؟ (۱۹ نظر)
ترامپ دوباره درباره «ایران و بمباران بزرگ» حرف زد! (۹ نظر)
گل دوم پرسپولیس به خیبر هند و مردود بود! (۸ نظر)
واکنش سفت و سخت کارتال به ناراحتی علیپور از تعویض شدن در بازی خیبر - پرسپولیس (۷ نظر)
پیش بینی یک پرسپولیسی از تصمیم جباری؛ استقلال با بهترین نفرات برابر سپاهان! (۲ نظر)
ناراحتی علیپور از سرمربی پرسپولیس: چرا مرا تعویض کردی!؟ (۲ نظر)
ویتکاف: توافق با حوثی ها فقط یک مقدمه بود، اگر اسرائیل به خود نیاید، حتی توافق قرن نیز بدون آن بسته خواهد شد؛ آمریکا منتظر نخواهد ماند (۲ نظر)
اظهارات سرپرست استقلال درباره جذب بازیکنان جدید، تماس احمدی با جباری، آخرین وضعیت ماترازی و کری‌خوانی وزیر پرسپولیسی! (۱ نظر)
