پرواز عاشقانه‌ی شهدای محیط‌بان

به دور از هرگونه شعار باید اذعان کنیم که شغل محیط‌بانی جزو معدود مشاغلی هست که قبل از مسائل مادی و مواردی از این دست، باید عشقِ به این کار در وجود کسی فوَران کند. آنقدر محدودیت و سختی‌ در این شغل وجود دارد که هیچ چیز جز «عشق» باعث تن دادن به آن نمی‌شود.

نواندیش-رضا کدخدازاده: واقعاً دردناک‌تر از این نیست که ببینی هموطنان محیط‌بانی که برای محافظت از این اندک زیبایی های زیست‌محیطی ایران که برای‌مان باقی مانده، انقدر بی رحمانه پرپر شوند.

خیلی دوست دارم با آن شکارچی‌های داعش صفتی که آن‌چنان خصمانه، هموطنان محیط بانشان را به شهادت رساندند کمی حرف بزنم. از آنها بپرسم آخر چه طور ممکن است که یک انسان به این درجه از قساوت قلب برسد که دست به چنین کاری بزند؟!...

چه طور می‌شود که برای محیط‌بانان تله‌گذاری کنی، بعد از پشت به آن‌ها حمله کنی و به سر و صورتشون تیراندازی کنی!... آخر به چه قیمتی؟ مگر چه مقدار پول از آن شکارهای احتمالی قرار است به دست بیاورید که این حجم از خشونت را به رخ همطونان محیط‌بانِ مظلومتان می‌کِشید؟ بی مروت، مگر جنگ است؟! ولله که خیلی‌ها در جنگ با یک دشمنِ متخاصمِ خارجی هم، چنین کاری نمی کنند!...

همزمان شدن این اتفاق تلخ با بحث اصلیِ رسانه‌ها که حول افشای حقوق‌های نجومی بوروکراسی عریض و طویل کشور می‌چرخد، تلخی آن به کاممان دو چندان می‌شود. خاصه آنکه بدانیم خیلی از این محیط‌بانان با حقوق‌های زیرِ یک میلیون تومان روزگار خویش را می‌گذرانند. و همین حقوقِ ناچیز هم گاهاً چندین ماه به تاخیر می‌افتد. ولی هنوز این‌ها ایستاده‌اند و با تمام وجود، حتی جان خود را هم فدای مراقبت از زیبایی‌های این سرزمین می‌کنند. زیبایی‌هایی که سهم همان شکارچی‌های جانی از آن‌ها چه بسا بیشتر از خودِ محیط‌بانان باشد.

دردناک‌تر از هر چیزی اینجاست که محیط‌بانان ما باید با کسانی که خیلی تفاوتی با زامبی‌های داعشی ندارند مقابله کنند ولی در عین حال اگر به آن‌ها آسیبی وارد آورند قصاص خواهند شد! همین چند وقت پیش بود که یک محیط‌بان که اقدامش برای دفاع از محیط زیست ایران و دفاع از خود، منجر به مرگ یک شکارچی غیرمجاز شده بود، تا آستانه اعدام شدن رفت. که خوشبختانه وی با فعالیت‌های انسان‌دوستانه‌ای که در این زمینه صورت گرفت، از اعدام نجات یافت. ولی فکر نمی‌کنم که روح آن محیط‌بان هم از اعدام نجات یافته باشد!

در روزهای گذشته سه محیط‌بانِ این سرزمین مظلومانه به شهادت رسیدند. قطعاً آنان که احتیاجی به دعای ما ندارند. اما این روزها و شب های عزیز، برای خانواده‌های آن عزیزان، صبر و آرامش رو از خداوند متعال مسئلت کنیم.

روحشان در آرامش... راهشان پر رهرو...

برچسب ها: نواندیش ، رضا کدخدازاده

گزارش خطا