مناظره من و آقای احمدی نژاد!

نوانديش-سام سكوتى بداغ: سال ۸۸ صدا و سیمای ایران کارنامه ناموفقی را از خود به یادگار گذاشت که امیدوارم دیگر هرگز تکرار نشود که شاید اگر سهمی از مشکلات کشور در آن روزها را به نوع مدیریت رسانه ملی در امر مناظره ها بدهیم، پر بیراه نبوده است.

رئيس جمهور وقت با دسترسی به تمامی اسناد و مدارک در مقابل دیگر نامزدها قرار می گرفت و عبارت معروف بگم، بگم را از همان مناظره ها که از نظر شکل کار بسیار قشنگ و متاسفانه در محتوا بسیار زشت بود به یادگار مانده است که به نظر در حال تبدیل شدن به یک جنبش هست با اتفاقات ریز و درشتی که در کشور در حال رخ دادن بوده است و امروز که تقابل جناحی بسیار بالا گرفته است، نیروهای معمولا منتسب به یک جریان در حال تمرین بگم، بگم هستند!

اما زمانی که آقای احمدی نژاد کلید پاستور را به آقای روحانی تحویل دادند که پیش از آمدن و پیروزی در انتخابات صحبت از کلید می کردند و پس از آنکه دیگر کابینه ای در کار نبود تا ایشان برایش رنگ تعیین کنند(خط قرمزی که بر روی وزیر اطلاعات کشیدند و مجبور به پس گرفتن حرف خود شدند اگرچه یازده روز قهر هم چاشنی کار شد و نتیجه ای که ایشان می خواستند حاصل نشد) از سیه روی کردن وزیری در حال ماموریت که بنابر اقوال متواتر از مقام مسئولی در کشور سنگال خبر عزل خود را می شنوند و یا وزیر فرهنگ ایشان که وقتی موضع آقای رئيس جمهور را در مقابل نامه رهبری دیدند، حاضر به حضور در جلسات هیئت دولت نشدند و پس از تمکین با اکراه به نامه رهبری از مقام خود عزل شدند و ادامه داستان هم که دیگر حتما می دانید به دلیل مشکل از اکثریت افتادن کابینه و ... و یا تقابل با قوه قضاییه که کابینه را خط قرمز خود تعریف کردند، فیلم برداری از یک گفتگوی خصوصی با برادر روسای مجلس و قوه قضاییه که یکشنبه سیاه را در مجلس رقم زد.

بعد از پایان دولت مهرورز( که مهرورزی اش با برخی ها شهره آفاق هست) و از آنجا که در خلوت خود همه مسئولین را به نقد می کشم، به آنها راهکار می دهم که اگر چنین بود شاید چنان نمی شد، وقتی به آقای احمدی نژاد که رسیدم دیگر محل نقد نبود و مناظره را بهترین شیوه برای حل مشکلات خودم با ایشان یافتم و در همان خلوت مشغول مناظره با ایشان بودم که زبانم در میانه راه بند آمد!

مسیر مناظره بسیار خوب پیش می رفت که به یکباره وقتی وارد فضای بگم بگم شدند بنده جداّ کم آوردم و دیگر موفق نشدم همان مناظره کننده ای باشم که دوستان و اطرافیان از بنده انتظار داشتند، تصمیم داشتم در حرکتی انتحاری دست به شبیه سازی صحنه مناظره ۸۸ بزنم و به ایشان بگویم معاون اول شما چه کار کرد تو این مملکت؟ چند نفر از دوستان و اعضای کابینه شما امروز در محاکم صالحه حکم محکومیت گرفته اند و یا در حال محاکمه شدن هستند؟ داستان پرونده بنیاد شهید چیست و چرا هر روز از چندین هزار صفحه سند صحبت می شود و الی آخر که متاسفانه به اینجای کار که رسیدم زبانم بند آمد و موفق نشدم همچون ایشان پرده دری کنم، حتی در روزهایی که در بسیاری از موارد حکم قطعی هم صادر شده است و اجرایی هم شده است.

امروز، زمانی بود که فرصت نشستن در مقابل ایشان در یک جلسه خصوصی فراهم شده بود تا بتوان برخی حرفها را زد و اولین سوال بنده وقتی به این دیدار دعوت شدم این بود که بنده حرفهای زیادی دارم ، آیا می توان تمامی آن حرفها را بزنم ، گفتند بله کاملا آزاد که دلیلی شد تا به موضوع کمی فکر کنم و با برخی از دوستان هم مشورت کردم که نتیجه نهایی این بود که نه می توانم مانند ایشان در هر مورد سخن بگویم و حتی صحبت کردن از آنان که حکم محکومیت هم گرفته اند وقتی که به خانواده آنان فکر می کنم، کار راحتی نخواهد بود و نه ایشان انسان مشورت پذیری هستند که حضور بنده و چند دقیقه صحبت کردن با ایشان بتواند در مسیر ایشان تغییر ایجاد کند.

گزارش خطا