منتقدان روحانی منافع ملی را نمی‌بینند

نواندیش: با وجود گذشت چند روز از گزارش ۱۰۰ روزه روحانی که در مقام رییس جمهوری تصویری مشخص از شرایط کشور در زمان شروع دولت و همچنین کارهای انجام شده را ارایه کرد، گروهی همچنان در تلاشند تا این اقدام رییس دولت را سیاه نمایی علیه دولت گذشته بدانند و به همین دلیل با فراموشی آنچه در این مدت کوتاه به دست آمده است، حمله به دولت و البته رییس دولت را در دستور کار خود قرار داده اند.

 «در کمال تعجب شاهد این هستیم که عده‌ای همچنان اصرار به نادیده گرفتن تاثیرات مثبت دولت فعلی و البته ندانم کاری مجموعه‌ای هستند که در هشت سال گذشته هزینه‌هایی جدی را به جامعه تحمیل کردند، دارند. به نظر می رسد برخی حاضرند تا منافع ملی را به حاشیه ببرند تا از این طریق مصالح و اهداف درون جریانی خود را دنبال کنند.»

رسول منتجب نیا قائم مقام حزب اعتماد ملی در گفت‌و‌گویی با نواندیش درباره چرایی چنین واکنش‌هایی که در یک هفته اخیر مشاهده شده است، به سئوالات پاسخ می‌گوید:

 گزارش ۱۰۰ روزه رییس جمهوری واکنشهای متفاوتی داشت. تحلیل شما از آنچه توسط حسن روحانی عنوان شد، چیست؟

گزارش ۱۰۰ روزه رییس جمهوری به مردم ایران اقدامی جامع، متین و منطقی بود. همه دیدند که آقای روحانی با چه ادبیات فاخری مردم را مورد خطاب خود قرار داد و با وجود انتقادات زیادی که به مجموعه قبلی داشت، تحت هیچ شرایطی از چارچوب ادب و متانت خارج نشده و کمترین توهینی هم نکرد تا به آنهایی که به تهمت و توهین عادت دارند، نشان بدهد که فضای مودبانه بهترین فضا با برای نفد دیگری است. گزارش فوق که به طرز کاملا عجیبی مورد انتقاد عده‌ای واقع شده است، به بهترین شکل ممکن واقعیتهای موجود را به اذهان عمومی شرح داد و دقیقا به همین دلیل می‌توان گفت که بعد از گزارش ۱۰۰ روزه رییس دولت، حالا آحاد مختلف مردم به تحلیلی واقعی از شرایط روز رسیده‌اند و می‌دانند که چه وضعیتی بر کشورشان حاکم است.

 با این وجود برخی اینطور می‌گویند که بهتر بود گزارش به نحوه دیگری ارایه می‌شد.

آن برخی که این اظهارت را مطرح می‌کنند، عادت به تخریب دارند. از یاد نباید برد که «ارایه گزارش ۱۰۰ روزه» یکی از وعده‌هایی بود که حسن روحانی در فعالیت انتخاباتی وعده داده بود و این عمل به حساب وفای به عهد باید گذاشت، واقعا از آنهایی که مخالف گزارش هستند، این سئوال را باید پرسید که کجای این کار با قانون و عرف منافات دارد که این همه آشفته شده و بر خود واجب می‌دانند که موضع منفی داشته باشند؟ آن هم در شرایطی که مردم به طور آشکار از این اتفاق خوشحال و البته راضی هستند و آن را نمونه‌ روشنگری دولت مستقر در جمهوری اسلامی به حساب می‌آورند.

 دست آورد مهم گزارش چه چیزی بود؟

خب! حالا همه می‌دانند که وضعیت ما به لحاظ ذخائر اقتصادی چطور است و دولت با چه شرایطی روبرو است و برای رسیدن به هدف نهایی که‌‌‌‌ همان آرامش عمومی است، چه سد و موانعی وجود دارد . البته آگاهی مردم از وضعیت موجود  اتفاقی است که باید رخ می‌داد و به همین دلیل باید از رییس جمهوری تقدیر و تشکر کرد.

با وجود شرایط مشخص، چرا عده‌ای همچنان حاضر به دفاع از دولت پیشین هستند؟

واقعا برای من هم سئوال است. در کمال تعجب شاهد این هستیم که عده‌ای همچنان اصرار به نادیده گرفتن تاثیرات مثبت دولت فعلی و البته ندانم کاری مجموعه‌ای هستند که در هشت سال گذشته هزینه‌هایی جدی را به جامعه تحمیل کردند ، دارند و به نظر می رسد که برخی حاضرند  منافع ملی را به حاشیه ببرند تا از این طریق مصالح و اهداف درون جریانی خود را دنبال کنند. گویی اینها منافع ملی را نمی بینند. باید منتقدان گزارش ۱۰۰ روزه رییس جمهوری را به دو دسته تقسیم کرد:

گروه اول چهره‌هایی هستند که در عضویت دولتهای نهم و دهم قرار داشتند و به همین دلیل انتقاد از روند سالهای ۸۴ تا ۹۲ را به طور طبیعی انتقاد از خود تلقی می‌کنند و به همین دلیل برای اینکه به زعم خود پاسخی به مباحث مطرح شده بدهند، حاضر به هر اقدامی می‌شوند. دسته دوم هم حامیانی هستند که تلاش زیادی برای روی کار آمدن دو دولت گذشته داشتند و به خوبی می‌دانند که در بحرانهای به وجود آمده سهم دارند و به همین دلیل در هر زمان که انتقادی مطرح می‌شود، بر خورد واجب می‌دانند تا با واکنش نشان دادن دنبال اعاده حیثیت خود باشند. اینگونه تحرکات در حالی است که آن‌ها باید با شنیدن پیامی مردم در ۲۴ خرداد دادند، در رفتار خود تغییراتی به وجود بیاورند و به جای پرداختن به منافع سیاسی، به این فکر باشند تا سوار بر موج اعتدال به وجود آمده، سهمی در پیشرفتهای محتمل آتی داشته باشند.