محمدعلى آهنگران: آنهايى كه براى لغو برجام "نذر" كرده اند، خسارت هايش را مى دانند؟/ ضرورت واكنش به تمديد "قانون داماتو" در عين مراقبت از "برجام" و دستاوردهاى آن

آيا آنها كه براي لغو برجام نذر كرده و دخيل بسته اند مي دانند كه بازگشت شرايط به دوران تحريمها و عدم توانايي دولت در فروش نفت و دريافت پول آن چه خسارتي به اقتصاد كشور وارد مي آورد؟ آيا راهكاري دارند كه بتوان ضمن لغو برجام ، همچنان سهم ايران از توليد و فروش نفت را حفظ و درآمدهاي نفتي را دريافت كرد؟

نوانديش: محمد علي آهنگران با اشاره به موفقيت ديپلماسى نفتى ايران و نيز تمديد تحريم هاى داماتو از سوى كنگره آمريكا در مطلبى در كانال شخصى اش نوشت: از یك بنده ی خدا پرسیدند که اگر وسط دریا کوسه دنبالت کند چی کار می کنی ؟گفت که می روم بالای درخت... به او گفتند: اخه مرد حسابی وسط دریا که درخت نیست او هم جواب داد که : مجبورم می فهمی؟ مجبورم... این مطلب را به عنوان لطيفه تعریف مي كنند اما من از آن یک واقعیت برداشت می کنم. یعنی در شرایطی خاص مجبور به کارهایی مي شويم که هیچ وقت در شرایط عادی انجام نمی داديم چرا كه ما هم در زندگی مجبوریم و در مواقعي قدرت اختيار و انتخاب از ما سلب مي شود.

كشوري مثل ايران كه اقتصادش سالهاست متكي به نفت است؛ بخش مهمي از بودجه عمومي خود را از فروش نفت تامين مي كند؛ هنوز ميزان قابل توجهي از هزينه هاي جاري دولت اعم از حقوق و هزينه هاي غير عمراني از منابع نفتي تامين مي شود ؛ هنوز صادرات نفت بخش اعظم صادرات كل كشور را تشكيل مي دهد و نسبت درآمد نفت به توليد ناخالص داخلي نسبت قابل توجهي در برميگيرد نمي تواند نسبت به حفظ موقعيت خود در بازار نفت و تلاش براي تامين امنيت خود در بازار انرژي بي توجه باشد.

اينكه دولت يازدهم و شخص مهندس زنگنه توانست از پس يك نبرد ديپلماتيك در اوپك ، عربستان را به زانو درآورد، توليد ايران را روزانه نود هزار بشكه افزايش دهد و سهم ايران از توليد و صادرات نفت را به پيش از آغاز تحريمها بازگرداند دقيقا در راستاي تحقق ثبات در بازار انرژي و اقتصاد كشور است كه اين مهم جز در سايه توافق هسته اي و شرايط پسابرجام حاصل نمي شد و دولت ناچار بود براي برطرف كردن اين چالشها و محدوديتها تعجيل كند.

حال پرسش اينجاست كه اگر تمديد ده ساله تحريم ايران از سوي آمريكا و تمديد قانون داماتو ، نقض برجام به شمار آيد و ما نيز در پي آن برجام را پاره كنيم يا زير پا بگذاريم آيا دستاورد اخير دولت در تثبيت حق ايران در بازار فروش نفت به خطر نمي افتد؟ آيا آنها كه براي لغو برجام نذر كرده و دخيل بسته اند مي دانند كه بازگشت شرايط به دوران تحريمها و عدم توانايي دولت در فروش نفت و دريافت پول آن چه خسارتي به اقتصاد كشور وارد مي آورد؟ آيا راهكاري دارند كه بتوان ضمن لغو برجام ، همچنان سهم ايران از توليد و فروش نفت را حفظ و درآمدهاي نفتي را دريافت كرد؟ آيا بازگشت به غني سازي بيست درصد و توسعه فعاليتهاي هسته اي به شكلي كه در زمان تحريم وجود داشت مي تواند جايگزين درآمدهاي نفتي و عامل ايجاد ثبات در بازار انرژي باشد؟

فرجام سخن آنكه در شرايط فعلي تصويب قانون داماتو نبايد از سوي ايران بدون واكنش باشد اما چاره اي جز حفظ برجام و مراقبت از دستاوردهاي آن نيست و دليلي ندارد كه بد عهدي و بي خردي حاكمان كاخ سفيد موجب اقدامات شتابزده و غيرعقلايي ما شود.

برچسب ها: محمد علی آهنگران ، برجام ، لغو برجام ، قانون داماتو

گزارش خطا