رقيب اول روحاني

مريم وحيديان: حزب موتلفه بالاخره به وعده‌اش عمل كرد و بي‌توجه به تحولات پياپي جريان اصولگرا كانديداي اختصاصي خود را رونمايي كرد و طبق گفته محمد نبي حبيبي، دبيركل، از ميان اسدالله بادامچيان و مصطفي ميرسليم راي به ميرسليم داد تا در فاصله كمي بيش از 5 ماه به انتخابات رياست‌جمهوري نخستين رقيب حسن روحاني به جامعه معرفي شود.

موتلفه‌اي‌ها در انتخابات 92 مجبور شدند از يحيي آل اسحاق، كانديداي حزبي خود چشم‌پوشي كنند اما باز هم شاهد بودند كه همكيشان‌شان به وحدت نرسيدند. اما موتلفه باز هم پاي كار ماند و اين‌بار در انتخابات 92 نيز شاهد بيرون ماندن چهره‌هاي اصلي خود بود تا از دور شاهد شكست عجيب اصولگرايان در تهران باشد.
آنها سال‌هاي 76 با ناطق نوري، 80 با محمد‌حسن غفوري‌فرد، 84 با علي لاريجاني طعم شكست را بارها تجربه كردند. سال 88 نيز آن‌طور كه مرحوم حبيب‌الله عسگراولادي مي‌گفت در حكم اكل ميته از احمدي‌نژاد حمايت كردند و سال 92 نيز با كنار رفتن آل اسحاق به نفع ابوترابي‌فرد و در نهايت ردصلاحيت او بدون كانديدا ماندند و در نهايت با ولايتي باز هم شكست خوردند. اما اين‌بار حكايت موتلفه و انتخابات با دو دهه اخير متفاوت است. آنها از ماه‌ها قبل اعلام كردند كانديداي حزبي و اختصاصي خود را به اصولگرايان معرفي مي‌كنند و در نهايت به هر تصميمي كه در شوراي ائتلاف گرفته شد پايبند مي‌مانند. اما با معرفي مصطفي ميرسليم به يكباره تصميم‌شان تغيير كرد. اعلام اين تغيير تصميم با اسدالله بادامچيان، مهم‌ترين رقيب درون حزبي ميرسليم بود. او ديروز گفت كه كانديداي اين حزب تا پايان مناظره‌هاي انتخاباتي در صحنه مي‌ماند و اين يعني حتي اگر اصولگرايان پيش از آغاز فرآيند تبليغات انتخاباتي به جمع‌بندي و كانديداي واحد رسيدند موتلفه نمي‌خواهد از اين تصميم تمكين كند.
در دو دهه اخير موتلفه طي يك روند 20 ساله از حزبي مقتدر با تشكيلات وسيع و اثرگذاري بالا بدل به حزبي منفعل شد و همين انفعال كار را به جايي رساند كه در هر انتخابات اصولگرايان با خيال راحت روي كانديداهاي آنها قلم قرمز مي‌كشيدند. فرصت حضور در انتخابات و استفاده رايگان از آنتن صدا و سيما مي‌تواند براي آنها سكويي باشد كه عقب ماندگي سياسي خود را جبران كرده و بار ديگر به عرصه عمومي بازگردند.
از سوي ديگر موتلفه با معرفي ميرسليم تلاش مي‌كند تا براي ساير گروه‌ها و احزاب اصولگرا عرض اندام كند. ميرسليم اگرچه در اين سال‌ها سكوت كرده بود اما تنها موتلفه‌اي است كه در ساختار سياسي ايران تا وزارت پيش رفته و در حال حاضر نيز عضو مجمع تشخيص مصلحت نظام است. ميرسليم آخرين ذخيره موتلفه براي بازگشت به سياست است و آنها اميدوارند اين ذخيره همان تيري باشد كه ارديبهشت 96 به هدف مي‌نشيند.
انفعال و بي‌ثمري سياست‌ورزي موتلفه در طول سال‌هاي گذشته با ريزش وسيع نيروهاي اين حزب در سراسر كشور همراه بود و انتخابات فرصت كم نظيري است كه مي‌تواند به بازسازي تشكيلات موتلفه بينجامد.

سناريوهاي پيش‌رو
براي حضور انتخاباتي ميرسليم مي‌توان چندين سناريو با اهداف گوناگون در نظر گرفت كه از رسيدن به پاستور تا در اختيار گرفتن چند وزارتخانه در گردش است.
در نخستين سناريو ميرسليم بخشي از پازل بزرگ‌تر اصولگرايان است. او به عنوان يكي از چند كانديداي اصولگرا در جريان مناظره‌ها رودرروي حسن روحاني قرار مي‌گيرد تا سهمي در ريزش سبد راي او و جلوگيري از انتخاب روحاني در دور اول داشته باشد. بخشي از اصولگرايان گمان مي‌كنند در صورتي كه بتوانند يكي از كانديداهاي‌شان را به همراه روحاني به دور دوم بفرستند كانديداي آنهاست كه جشن پيروزي برگزار مي‌كند. در اين سناريو ميرسليم و به تبع آن موتلفه بخشي از دولت دوازدهم خواهند بود و مي‌توانند با در اختيار گرفتن چند وزارتخانه از كانديداي پيروز سهم حضور انتخاباتي خود را دريافت كنند.
اما تصور كردن ميرسليم در نقش علي‌اكبر ولايتي در انتخابات 92 نيز دور از ذهن نيست. ميرسليم نه مانند كانديداهاي تندرو است كه چشم بر دستاوردهاي نظام ببندد و نه مانند آنها يكسره دولت را به باد نقد مي‌گيرد. بنابراين او مي‌تواند در بزنگاه‌هايي حساس يار كمكي رييس‌جمهور شود و خود را به صف اصولگرايان معتدلي كه بدشان نمي‌آيد روحاني دوباره رييس‌جمهور شود، اضافه كند. او البته در اين راه كار سختي دارد چه آنكه اعضاي حزبش بارها بر يك دوره‌اي شدن دولت روحاني تاكيد كرده‌اند. اما در اين سناريو باز هم موتلفه مي‌تواند به عنوان نماد اصولگرايان ميانه‌رو از دولت دوم روحاني سهم خود را مطالبه كند.
در سناريوي نهايي كه كمترين ميزان احتمال را به خود اختصاص مي‌دهد ميرسليم خواهد توانست با غلبه بر كانديداهاي متعدد اصولگرا و البته حسن روحاني راهي پاستور و به عنوان رييس دوازدهمين دولت ايران معرفي شود.

راه سخت ميرسليم
مصطفي ميرسليم 69 ساله كه به گفته حبيبي، عسگراولادي دوم موتلفه است در ميان عامه مردم نه به تفكر سياسي و نه به تخصص فني بلكه به نوع پوشش خاصش شناخته مي‌شود اما ايام انتخابات ايام يادآوري گذشته كانديداهاست. گذشته ميرسليم نيز از انجمن حجتيه تا سياست‌هاي بسته وزارت ارشاد در سال‌هاي 72 تا 76 جاي دفاع چنداني نمي‌گذارد. سكوت اين سال‌هاي ميرسليم نيز عامل ديگري است كه قابليت موج‌سازي نخواهد داشت. اگرچه ميرحسين موسوي در سال 88 توانست بعد از سال‌ها سكوت، موجي از حاميان اصلاحات را پشت سر خود ببيند اما هيچ تضميني براي ميرسليم نيست كه نسخه اصولگراي موسوي باشد. او نه بدنه اجتماعي استواري دارد و نه حتي ميان همفكرانش توان اجماع خواهد داشت.

اعتماد