- ارائه طرح یاسمین انصاری به کنگره آمریکا برای ممنوعیت تغییر نام «خلیج فارس» توسط ترامپ
- خبر مهم عارف درباره رفع فیلترینگ و قانون حجاب
- قالیباف: مجلس از آقای میرسلیم شکایت کند
- جان مرشایمر: اسرائیل ۲ بار تلاش کرد آمریکا را به تله جنگ با ایران بکشاند
- مرد شماره یک خلیج فارس+ عکس
- عباس عبدی: با نمایندگانی مواجهیم که دست روی هرچه بگذارند، خراب تر می شود
- تهدید پزشکیان به استعفا
- مداحی که جاسوس اسرائیل از آب در آمد + عکس
- ترامپ: در خصوص ایران تحولات بسیار خوبی درحال رخ دادن است
- معاون علمی پزشکیان معاون اقتصادی خود را عزل کرد
اين 'ضرب المثل' مصداق حال 'احمدى نژاد' است
بر اساس یک ضرب المثل معروف فارسی «یکی را توی ده راه نمی دادند، سراغ خانه کدخدا را می گرفت!» معنا و مفهوم این مثال نغز فارسی گویای حال اشخاص است که واقعیت جایگاه خویش را بر نمی تابند و همواره در خیال خویش رویا می بافند. چون این ضرب المثل به کسانی اشاره دارد که اصل وجودشان برای جامعه زجرآور و زیانبار است. بنابراین، کسی آنها قبول ندارد و نمی تواند تحملشان کند. اما آنان بدون در نظر گرفتن جهت گیری افکار عمومی همواره تقاضاهای بی مورد و توقعات بی جای خود را مطرح و پیگیری می کنند.
دکتر عباس خلجی در این باره گفت: حال یک مرد جاه طلب که مدت ها پیش با رای مردم ایران به حاشیه قدرت و سیاست رانده شده ، چنان از خودشیفتگی مفرط رنج می برد که هم چنان در هوس قدرت و رویای بازگشت به سیاست غوطه ور است.
او چنان در توهم محبوبیت و خودبزرگ بینی مفرط به سر می برد که در باره انتخابات ریاست جمهوری آینده اطلاعیه پرطمطراق و بلند بالایی صادر کرده و گفته است که از کاندیدای خاصی حمایت نمی کند!
وی ضمن رد برخی شایعات در باره حمایتش از یک کاندیدای خاص اعلام کرده است:
«اینجانب عضو هیچ جناح، حزب و گروهی نیستم و از هیچ فرد یا جناح، حزب و گروهی حمایت نکرده و نخواهم کرد.»
در حالی که وابستگی تام و تمام وی به الیگارشی قدرت شهره عام و خاص است. ... و پس از پایان کارویژه سیاسی اش به کنج انزوای بازنشستگی سیاسی پیش از موعد رانده شد.
عباس خلجی در ادامه افزود: با این حال به نظر می رسد او نمی تواند یا نمی خواهد این واقعیت عریان را هضم و درک کند و با شرایط موجود کنار آید و جایگاه حاشیه ای ... خویش را بپذیرد. پس ناچار به سخن پراکنی می شود تا شاید نامش از لوح یاد توده های قابل بسیج زدوده نشود.
البته من بر این باورم که با گذر زمان سر این پدیده پارانویایی به سنگ واقعیت می خورد؛ به گونه ای که ناچار می شود تا واقعیات سیاسی موجود را بپذیرد و با جایگاه حاشیه ای و بی اهمیت خویش کنار آید. اما در این روند تدریجی هزینه های روحی و روانی و خسارات سیاسی و اجتماعی سنگینی را بر جامعه تحمیل می کند.
سايت جمهوريت
لینک کپی شد
نظر شما
قابل توجه کاربران و همراهان عزیز: لطفا برای سرعت در انتشار نظرات، از به کار بردن کلمات و تعابیر توهین آمیز پرهیز کنید.