فاجعه ٩٠٠ هزار دلارى در 'پرسپوليس'

قرارداد پریموف و پلی‌یانسکی، هر یک ۳۰۰ هزار دلار بوده و در کنار گولچ، در مجموع این سه "نابازیکن" برای پرسپولیس حدود ۹۰۰ هزار دلار آب خورده‌اند اما حالا که بحث فسخ قرارداد مطرح است، باید مدیران پرسپولیس پاسخ دهند که چقدر از مبلغ قرارداد آنها را باید بپردازند؟ آیا توافقی بین باشگاه پرسپولیس و مثلث بی کیفیت خارجی‌اش صورت گرفته که این باشگاه "بدهکار"، بیش از این ضرر نکند؟ آیا قرار است طلب سه بازیکن خارجی امسال هم به بدهی‌های چند ده میلیاردی پرسپولیس اضافه شود و چند فصل بعد، ثمره‌اش محرومیت از نقل و انتقالات یا کسر امتیاز باشد؟

دو بازیکن اوکراینی پرسپولیس مانند گولچ استرالیایی بالاخره به درب خروجی باشگاه پرسپولیس راهنمایی شدند اما معلوم نیست چقدر از مال و منال قرمزها را در توبره کرده و بردند.

به گزارش ایسنا، فصل شانزدهم لیگ برتر فوتبال در حالی آغاز شد که پرسپولیس، به عنوان نایب‌قهرمان فصل قبل پا به میدان گذاشته و ستاره‌های فوتبال ایران را از چنگ رقیبانربوده بود. قرمزها که پارسال به خاطر فقط دو گل زده کمتر دست‌شان از قهرمانی کوتاه مانده بود، دلشان نمی‌خواست یک بار دیگر در حسرت جام بمانند.

لیگ برتر شانزدهم شروع شد و تیم‌ها مبارزه سختی را برای اندوختن امتیاز آغاز کردند اما همان‌طور که تصور می‌شد، این پرسپولیس بود که گوی سبقت از همه ربود و بعد از بیست هفته، به تنهایی و با غرور بر صدر جدول تکیه زد. جایگاه سرخ‌پوشان به قدری رفیع است که حتی باخت دراماتیک‌شان برابر استقلال در داربی سنتی هم آن را تکان نداد.

در کنار همه خوبی‌های پرسپولیس، این تیم یک نقطه ضعف بسیار بزرگ داشت؛ بازیکنان خارجی بی‌کیفیت. هر چه جوان‌های پرسپولیس خوب و باانگیزه بودند و توانستند در دو فصل اخیر، بازی‌های درخشانی برای تیم‌شان انجام دهند، خارجی‌های پرسپولیس تو زرد از آب درآمدند و هیچ فایده‌ای نداشتند.

اول از همه، آنتونی گولچ بود که همان اوایل فصل فهمید کسی قرار نیست به او فرصت بازی بدهد و خیلی زود از جمع سرخ‌ها جدا شد. این بازیکن استرالیایی حتی یک دقیقه هم برای تیمش به میدان نرفته بود که از تیم جدا شد. پس از او، همه نگاه‌ها به سمت اروپای شرقی معطوف شد؛ جایی که دو بازیکن بی‌نام و نشان از آنجا به پرسپولیس آمده بودند. ولادیمیر پریموف که به هیچ وجه نتوانست نشانه‌هایی از یک مهاجم داشته باشد و آلکسی پلی‌یانسکی که بیشتر به کشتی‌گیرها مانند بود تا فوتبالیست، از اوکراین به تهران آمدند و در فهرست بازیکنان پرسپولیس جای گرفتند.

از همان روزهای اول همه می‌دانستند که برانکو ایوانکوویچ نظر مثبتی روی این دو نفر ندارد، شاهدش هم این که از پریموف فقط در بازی های دوستانه و چند دقیقه هم در لیگ و جام حذفی استفاده کرد و آن دیگری را هم فقط وقتی مجبور شد و به خاطر مصدومیت و محرومیت، بازیکنی در خط دفاع برایش نمانده بود، فقط در یک بازی به میدان فرستاد.

نکته مهم‌تر، صحبت‌های جالب توجه ساسان انصاری بود که در برنامه تلویزیونی "۹۰" در پاسخ به سوالی درباره این که آیا حضور اوکراینی‌ها در تیم به خاطر اصرار و تاکید یک عضو هیات مدیره باشگاه بوده؟ جواب داد: "بله!"

نکته مهم اما این نیست که چه کسی این بازیکنان را به ایران آورده بلکه پرسش اساسی این است که چرا مدیران باشگاه پرسپولیس بدون خواست سرمربی با این دو بازیکن قرارداد بسته‌اند؟ البته شاید برانکو هم با آمدن این دو مخالفتی نداشته که این فرضیه می‌شود روی بدبینانه ماجرا. در هر حال، این دو اوکراینی آمدند و بدون این که برای تیم فایده داشته باشند، قرارداد خود را فسخ کردند. اصلا اگر برانکو با دقت بیشتری به اوکراینی‌های تیمش نگاه می‌کرد، دیگر کی‌روش را به این متهم نمی‌کرد که ملی‌پوشان را چاق می‌کند! البته او دیروز در ادامه به کار بردن اصطلاحات ایرانی خود گفت که "اوکراینی‌ها رفتند، حالش را ببرید!"

پولی که قرار است از بیت‌المال برداشت شود و در جیب اوکراینی‌ها و آن استرالیایی ریخته شود، آن هم در سالی که قرار است اقتصاد ما مقاومتی باشد، چه توجیهی دارد؟ حالا که با خصوصی‌شدن استقلال و پرسپولیس مخالفت شده و همچنان این دو تیم در اختیار دولت هستند، چرا وزارت ورزش و جوانان روی دخل و خرج آنها نظارت نمی‌کند؟ چرا به راحتی اجازه می‌دهد پول بی‌زبان در این باشگاه‌ها حیف و میل شود؟ در ضمن ای کاش بیت‌المال مظلوم، در باشگاه‌های دولتی فقط "حیف" شود و "میل" در کار نباشد که ...

گزارش خطا