ماجراى 'حضور لاريجانى در منزل عارف' پس از رقابت رياست مجلس

وظيفه خود ديدم رياست ايشان را در صحن علني مجلس تبريک بگويم که نتيجه خوبي هم داشت و مجلس را هم‌گراتر کرد و مانع دوقطبي‌شدن فضاي سياسي بهارستان شد. بعد آقاي لاريجاني من را شرمنده خودشان کردند و به منزل ما آمدند.

نوانديش: دكتر محمدرضا عارف در گفتگو با سالنامه شرق درباره حضور على لاريجانى در منزلش بعد از رقابت بر سر كرسى رياست مجلس صحبت كرده است.

به گزارش نوانديش گزيده اين گفتگو بشرح زير مى باشد:

‌ در کنار همه حواشي‌اي که بعد از انتخابات اسفند ٩٤ و تا زمان رأي‌گيري انتخابات رياست مجلس ایجاد شد، بالاخره آقاي لاريجاني به رياست مجلس دهم رسيد. بعد از اين پيروزي او به منزل شما آمد و با شما ديداري داشت، درباره آن روز و آن ديدار برايمان مي‌گوييد؟

من هيچ‌وقت با هيج شخص و فردي از جمله چهره‌هاي شاخص نظام مسئله فردي نداشته‌ام. من به همه با يک ديد مثبت و صميمي نگاه مي‌کنم و احساس مي‌کنم همه با هم برادريم و حداکثر با هم اختلاف نظر داريم. اين موضع من است که هميشه به آن پايبندم. در همه چالش‌ها هم همين برخورد را داشته‌ام. وقتي وزير پست و تلگراف شدم، بعد از هشت ماه براي بازديد به روزنامه کيهان رفتم. خيلي‌ها بد و بيراه گفتند اما تأثيرات مثبتش را همه دولتمردان ديدند. من اين موضع را همين الان هم که با شما حرف مي‌زنم، دارم.

‌ اما به نظر نمي‌رسد رابطه حسين شريعتمداري با شما خوب شده باشد.

من وظيفه اخلاقي خودم را انجام دادم.

‌ در کيهان کم عليه شما نمي‌نويسند.

بنويسند، اشکالي ندارد. ما که عادت کرده‌ايم به مطالب ايشان؛ اگر ننويسند، تعجب مي‌کنيم (با خنده)؛ اين حق ايشان است و قرار نيست با يک بازديد خيلي چيزها تغيير کند (مي‌خندد). مي‌خواهم بگويم نگاه من به افرادي که در نظام کار مي‌کنند، نگاهی برادرانه است.

‌ از ميهمان‌شدن علي لاريجاني در منزلتان مي‌گفتيد.

با آقاي دکتر علي لاريجاني هم از اول انقلاب رفيق بوديم. وقتي ايشان قائم‌مقام وزير کار بود، من هم قائم‌مقام وزير علوم بودم و ديدارها و نشست‌هايي با هم داشتيم. بعدها آقاي لاريجاني استاد دانشگاهي شد که من رئيس آن دانشگاه بودم، حتي من با يکي از برادرهايشان در آمريكا در زمان تحصيل ارتباط خوب و دوستانه‌اي داشتم.

‌

با فاضل لاريجاني؟

نه؛ با جواد لاريجاني در برکلي. فاضل در لس‌آنجلس درس مي‌خواند.

‌ چه شد که به منزلتان آمدند؟

شعار من همواره اين است؛ رقابت و رفاقت. وقتي آقاي لاريجاني در رقابت با من پيروز شد و رياست مجلس را برعهده گرفت، من وظيفه اخلاقي خودم ديدم که به او تبريک بگويم. اصرار دارم در صحنه انتخابات رقابت جدي داشته باشيم و فرداي انتخابات رفاقتمان ادامه يابد. همين هم شد و من برحسب اين شعار، وظيفه خود ديدم رياست ايشان را در صحن علني مجلس تبريک بگويم که نتيجه خوبي هم داشت و مجلس را هم‌گراتر کرد و مانع دوقطبي‌شدن فضاي سياسي بهارستان شد. بعد آقاي لاريجاني من را شرمنده خودشان کردند و به منزل ما آمدند.

‌ در اين ديدار چه گذشت؟

آقاي لاريجاني براي گعده آمدند؛ ايشان با آقاي جعفري، رئيس دفترشان، به خانه ما آمدند. در اين ديدار حين احوالپرسي و بحث‌هاي دانشگاهي و علمي، مسائل کشور را مرور کرديم. از گذشته‌ها و از همکاري‌هاي قديمي‌مان سخن گفتيم...؛ البته دو، سه نکته هم من درباره مديريت مجلس مطرح کردم که اگر من بودم، چه کارهايي انجام مي‌دادم.

‌ چه نکته‌هايي؟

ما بعد از شکل‌گيري شورا‌هاي شهر و روستا از زمان دولت اصلاحات در اين فکر بوديم که بحث‌هاي حوزه انتخابيه به اين مجلس شهري محدود شود و مجلس شوراي اسلامي به سطح ملي رسيدگي و بررسي موضوعات روز و سياسي کشور ارتقا يابد تا با نگاه راهبردي و آينده‌نگرانه مسائل نظام را در دستور کار خود قرار دهد. اما شوراها در اين جايگاه قرار نگرفتند و نمايندگان هم چون هميشه نياز به رأي داشتند، براي جلب نظر مردم ناچار به رسيدگي به مسائل حوزه انتخابيه‌شان شدند تا مردم احساس کنند آنها نمايندگان فعالي هستند. الان هم اين ذهنيت در مجلس هست که فکر مي‌کنند نماينده فعال يعني نماينده پرنطق، پرتذکر، پرسؤال و پيگير مسائل ريز و درشت حوزه انتخابيه. البته بُعد نظارتي وظيفه مهم و راهبردي نماينده است.

از سوي ديگر هم بحثم اين بود که کميسيون‌ها بايد تخصصي باشد و عضويت در کميسيون‌ها نبايد براساس فراکسيون‌ها و عقبه سياسي افراد باشد؛ بايد مبناي تخصصي داشته باشد و در عين حال در کنار اينکه ما فراکسيون‌هاي سياسي را در مجلس به رسميت مي‌شناسيم، بايد فراکسيون‌هاي تخصصي هم در مجلس داشته باشيم و حمايت شوند تا همدلي فراکسيون سياسي را هم بيشتر کنند.

نکته مهم ديگر هم اين بود که نگرشمان به قانون‌گذاري بايد تغيير کند. ما تا به حال نگاهمان به قانون‌گذاري، جلوگيري از خطا بوده که مؤثر هم نبوده است. بايد شيوه قانون‌گذاري را تصحيح کنيم و مبناي آن را بر ايجاد تسهيلات و رفع موانع و مشکلات بگذاريم.

‌ با آقاي لاريجاني معمولا چند وقت يک بار در مجلس ديدار مي‌کنيد؟

ما در مجلس دو يا سه ملاقات داشته‌ايم اما در بيشتر موارد که هماهنگي‌ دو فراکسيون ضرورت دارد، با واسطه‌ها نظراتمان را منتقل مي‌کنيم تا اينکه بخواهيم ديدارهاي دونفره داشته باشيم.

‌ پس عزم مشترک شما و آقاي لاريجاني ممانعت از شکل‌گيري چالش‌هاي سياسي و فضاي دوقطبي در بهارستان است؟

قطعا چنين است؛ ما براي اينکه اين اتفاق بيفتد، بحث گفت‌وگوي ملي را مطرح کرديم. برادران اصولگرا هميشه به من محبت داشته‌اند و وقتي من پاي صحبت‌هاي آنها مي‌نشينم، مي‌بينم که ما با آنها در خيلي از موارد اتفاق نظر و وجوه مشترک بسياري داريم که به دلیل جدل‌هاي سياسي اين مشترکات را ناديده گرفته‌ايم. بحث گفت‌وگوي ملي در پارلمان، پاسخ به اين چالش است.

‌ گام‌هاي جدي هم براي سرآغاز طرح گفت‌وگوي ملي برداشته‌ايد؟

مقداري زمينه‌سازي کرده‌ايم؛ به اين معنا که احساس کرده‌ايم اگر بحث گفت‌وگوي ملي را کليد بزنيم، مي‌تواند مورد توافق دو جريان قرار گيرد. الان يک کارگروه در فراکسيون ايجاد کرده‌ايم که درباره اين طرح بحث و بررسي‌هاي لازم را انجام مي‌دهد. منتظريم اين طرح در فراکسيون نهايي شود، بعد آن را خدمت همه نمايندگان ارائه مي‌کنيم. چون اين احساس را کرده‌ايم که زمينه براي پذيرش طرح گفت‌وگوي ملي در مجلس مساعد است.

گزارش خطا