نامه انتقادى "صادق زيباكلام" به روحانى

صادق زیباکلام با نگارش نامه‌ای سرگشاده به رئیس‌جمهور٬ نظرم را نسبت به فهرست وزرای پیشنهادی مطرح کرده ام.

متن نامه به این شرح است:

سرور مکرم جناب آقای حسن روحانی

رئیس محترم جمهوری اسلامی ایران

با سلام و تحیات

کابینه را دیروز به میمنت و مبارکی معرفی کردید. فهرست وزرای پیشنهادی شامل همان‌هایی می‌شود که ظرف چند هفته گذشته صحبت‌شان بوده است. بی‌شک مستحضر هستید که توقعات و انتظارات فراوانی در خصوص کابینه دوم شما مطرح بوده است. خودتان نیز فرمودید که بنا دارید به خواست ۲۴میلیونی که به شما رأی دادند، لبیک بگویید اما فهرستی که در آخر معرفی کردید، فاصله فراوانی با انتظاراتی دارد که در جریان انتخابات به وجود آمدند.

جناب روحانی!

سوءتفاهم نشود، قصدم به‌هیچ‌وجه ابراز ندامت نیست. بی‌شک اگر زمان به عقب برگردد، بنده این‌بار حتی با عزم و اراده محکم‌تری برای شما از این شهر به آن شهر خواهم دوید و تبلیغ می‌کنم. با وجود فهرستی که معرفی کردید، اگر به عقب بازگردیم با شور و حرارت فراوانی به‌ویژه از مردمی که نمی‌خواستند در انتخابات شرکت کنند، خواهم خواست که پای صندوق‌ها بیایند و در انتخابات به شما رأی دهند.

احساسم در قبال همه آنان که صادقانه دعوتشان می‌کردم که به شما رأی دهند، احساس #سوزان_هیوارد در یکی از شاهکارهای کلاسیک هالیوود است که به واسطه نشان دادن عمق احساساتش روی پرده سینما در فیلم #می‌خواهم_زنده_بمانم جایزه اسکار بهتریم بازیگر زن را ربود. او درحالی‌که سعی می‌کرد کبودی ‌زیر چشمش و اشک‌هایش را از فرزندشان که شاهد دست بلند کردن پدر روی مادرش بود، پنهان کند، گفت: فرزندم ناراحت نباش، پدرت بی‌شک نمی‌خواست دست روی مادرت بلند کند.

من نیز مانند «سوزان هیوارد» به آن ۲۴میلیون می‌گویم که مقصود روحانی این فهرست نبود. به دست‌کم نیمی از آن ۲۴میلیون که بانوان کشورمان بودند، به کردها و اهل سنت که با عزمی راسخ و سربلند به پای صندوق‌های رأی رفتند، مانند «سوزان هیوارد» که از پدر با وجود کبودی زیر چشمش تعریف می‌کند، من نیز می‌گویم که روحانی می‌خواست از زنان، اهل سنت و کردها در کابینه‌اش دعوت کند اما نمی‌توانست. برای او مقدور نبود حتی #مولوی_عبدالحمید را در مراسم تحلیفش دعوت کند زیرا در آن مراسم شخصیت‌هایی! مانند علی پروین، داریوش ارجمند، علیرضا افتخاری و... که نقش بسیار مؤثرتری از مولوی عبدالحمید داشتند، باید حضور پیدا می‌کردند ولی جایی برای مولوی نبود!

آقای روحانی!

اگر به عقب بازگردیم، مولوی عبد‌الحمید و صادق زیباکلام با عزم راسخ‌تری برای شما خواهند دوید زیرا به کاری که کردند اعتقاد داشتند. اعتقاد داشتند که سرنوشت کشور نباید دوباره در دست کسانی بیفتد که از ۸۴تا۹۲ آن مصیبت‌ها را به سر ایران آوردند.

آقای روحانی!

کار ما درست بود. سطح کابینه شما اگر از این نیز پایین‌تر می‌رفت باز ما در میدان می‌بودیم. زیرا می‌دانیم شما حسن روحانی هستید. در مورد شما دچار هیچ وهم و خیالی نیستیم. می‌دانیم شما نلسون ماندلا، گاندی، مهندس بازرگان، دکتر مصدق، آیت‌الله هاشمی‌رفسنجانی، آیت‌الله منتظری و سید محمد خاتمی نیستید. کبودی زیر چشممان را پنهان می‌کنیم و مانند «سوزان هیوارد» به آن ۲۴میلیون می‌گویم اشکالی ندارد که او یک زن، کرد و اهل سنت را وارد کابینه‌اش نکرد. او منظوری نداشت و نمی‌خواست دست روی مادرت بلند کند.

ایام به کام باد/ صادق زیباکلام/ ۱۷مرداد۱۳۹۶

منتشر شده در کانال تلگرامی دکتر صادق زیباکلام

گزارش خطا