تحلیل سیاست امریکا در قبال برنامه هسته ای پاکستان از منظر نوواقع گرایی و سازه انگاری

کیهان برزگر / زهرا محمودی

معرفى مقاله:

دكتر کیهان برزگر / دكتر زهرا محمودی

فصلنامه رهيافت هاى سياسى و بين المللى/دوره ١٦ شماره ٢

چکیده

این پژوهش به بررسی عوامل تأثیرگذار بر شکل گیری سیاست امریکا در قبال برنامه ی هسته ای پاکستان می پردازد. برنامه ی هسته ای پاکستان، به عنوان یکی از بحران خيزترين کشورهاي جهان، از مهمترین موضوعات در باب مسائل هسته ای است که امریکا نیز سیاست عدم اقدام قاطعانه و پرهیز از إعمال فشارهای شدید و غیرقابل تحمل را در قبال آن اتخاذ نموده است. فرضیه ی نوشتار حاضر این است که سیاست امریکا در قبال برنامه ی هسته ای پاکستان از متغیرهای ساختار مادی، یعنی ویژگیهای مرتبط با ساختار نظام بین الملل و ساختار غیرمادی، یعنی هویت جمعی و اجتماعی نشأت می گیرد. نویسندگان مقاله برای آزمون فرضیه، ضمن به کارگیری نظریه نوواقع گرایی، به تعریف دو متغیر هویت جمعی و اجتماعیِ نظریه ی سازه انگاری می پردازند و نتیجهگیری می کنند که امریکا، در چارچوب متغیرهای ساختار مادی در نظریه ی نوواقعگرایی، نظیر سد نفوذ کمونیسم، بازدارندگی هسته ای، موازنه قوا، مبارزه با تروریسم و ...، و همچنین به سبب وجود نوعی هویت رقابت آمیز (وضعیت لاکی) به عنوان برآیند برداشت هویت جمعی و اجتماعی واشنگتن و اسلام آباد در قالب متغیرهای ساختار غیرمادی در نظریه سازه انگاری، سیاست عدم مخالفت قاطعانه را در قبال برنامه ی هسته ای پاکستان در پیش گرفته است.

واژگان کلیدی

برنامه ی هسته ای پاکستان، ساختار مادی، امریکا، ساختار غیرمادی، هند، بازدارندگی، مبارزه علیه تروریسم، هویت جمعی و اجتماعی.

گزارش خطا