رد پای امارات در مداخلات منطقه‌ ای

حسین حشمتی . کارشناس مسائل خاورمیانه

امارات متحده عربی در دهه‌های اخیر و در سایه دلارهای نفتی سعی کرده به اشکال مختلف از طریق جنگ نیابتی، دخالت نظامی مستقیم، تأمین مالی گروه‌های تروریستی و حمایت از عوامل دست‌نشانده، در امور داخلی سایر کشورهای منطقه دخالت كند و چیدمان سیاسی منطقه را به نفع خود تغییر دهد بدون آنکه شناختي واقع‌بینانه از اوضاع منطقه و شرایط داخلی خود داشته باشد. دخالت امارات در کودتای نافرجام سال گذشته در ترکیه به قدری مسلم و آشکار بود که اردوغان رئیس‌جمهور ترکیه صریحا اشاره کرد «به خوبی می‌دانیم در زمان وقوع کودتا چه کسانی در کشورهای عربی حاشیه خلیج‌فارس از این امر خوشحال شدند». نشریه‌های نزدیک به دولت ترکیه آن زمان از دخالت امارات متحده عربی پرده برداشتند و افشا کردند که امارات سه ‌میلیارد دلار به مخالفان دولت ترکیه و کودتاچیان کمک مالی کرده است. جو بایدن معاون رئیس‌جمهور سابق آمریکا اخیرا در یک سخنرانی در دانشگاه هاروارد بر نقش امارات در حمایت از گروه‌های تروریستی و افراطی در خاورمیانه صحه گذاشت و تصریح کرد: «متحدان سنی به‌ویژه امارات‌ میلیون‌ها دلار برای سرنگونی اسد به القاعده و داعش کمک مالی و تسلیحاتی کردند». این در حالی است که آل نهیان کمک ایران و سایر کشورهای منطقه به حل مسئله سوریه و حمایت از تمامیت ارضی و حاکمیت ملی سوریه را دخالت در امور داخلی سوریه معرفی می‌کند.

امارات همچنین نقش منافقانه و برهم‌زننده در معادلات ضداسرائیلی در منطقه را رهبری می‌کند. ملاقات مخفیانه آل نهیان با نتانیاهو در سال ٢٠١٢ در آمریکا و ارتباطات سفیر ابوظبی در واشنگتن با مقامات صهیونیستی جای هیچ شکی در این زمینه باقی نمی‌گذارد. انتشار رایانامه‌ای العطیبه نشان می‌دهد که سفیر امارات در واشنگتن با روبین، ژنرال بازنشسته ارتش اسرائیل ارتباط داشته است. العطیبه از طریق روبین به اسرائیل پیشنهاد کرده بود برای مقابله با حملات موشکی احتمالی از غزه به خاک رژیم صهیونیستی، سیستم دفاع موشکی در برابر نوار غزه مستقر کند. روبین بعدها در یک نشست در واشنگتن اعتراف کرد استقرار سامانه دفاع موشکی علیه غزه بسیار مؤثر و به‌موقع انجام شد. ‌‌ از سوی دیگر امارات به منظور ایجاد شکاف در جبهه مقاومت و کاهش نفوذ قطر در سرزمین‌های اشغالی سعی دارد از طریق محمد دحلان رهبر سابق تشکیلات خودگران در غزه که بعد از پیروزی حماس در سال ٢٠٠٧ به مصر تبعید و از سال ٢٠١١ در امارات مستقر شد، نقشه‌های خود را عملی کند. در این راستا ابوظبی سعی دارد با دادن وعده‌های اقتصادی زمینه بازگشت دحلان به قدرت در غزه را فراهم كند. اعطای کمک صدمیلیون‌دلاری برای احداث نیروگاه در غزه و وعده کمک ١٥‌میلیون‌دلاری در هر ماه به غزه از سوی امارات در حمایت از دحلان از جمله اقدامات موذیانه ابوظبی برای بازگرداندن دحلان معروف به قاتل خاورمیانه به نوار غزه است.

به گفته منابع موثق محمد دحلان از عوامل نفوذی اسرائیل بوده و به مدت چهار سال در اسرائیل آموزش دیده و نقش اصلی وی ایجاد تفرقه بین گروه‌های فلسطینی به‌ویژه فتح و حماس است. به گفته بعضی منابع محمد دحلان با کمک امارات دو سال قبل اردوگاهي نظامی به ظرفیت هشت ‌هزار نفر در صحرای سینا ایجاد کرده است. ‌ ‌ دخالت آشکار امارات در امور داخلی یمن و تحمیل دولت دست‌نشانده بر مردم این کشور یکی دیگر از نمونه‌های بارز دخالت جاه‌طلبانه امارات در امور کشورهای منطقه است. دولت امارات به جای آنکه به فقیرترین کشور مسلمان خاورمیانه کمک‌های توسعه‌ای بکند، باعث فلاکت و بدبختی بیشتر آن شده و هر روز شاهد مرگ‌ومیر صدها یمنی بر اثر بمباران‌های وحشیانه، قحطی و شیوع وبا در این کشور هستیم. ابوظبی نه‌تنها در ائتلاف نظامی علیه یمن مشارکت فعال داشته بلکه با تسلیح گروه‌های مسلح خودفروخته و تخریب آثار تاریخی و مذهبی یمن، اوج خودباختگی و سردرگمی سیاسی خود را به نمایش گذاشته است.

حمله اخیر شبه‌نظامیان سلفی مورد حمایت ابوظبی به سرکردگی عبدالرحمان اللحجی به موها در نزدیکی تعز و تخریب چندین بنای تاریخی- مذهبی با قدمت بیش از ٧٠٠ سال، اوج نفرت امارات تازه‌به‌دوران‌رسیده جویای نام را از کشور متمدن و باستانی یمن نشان می‌دهد. ‌ دخالت امارات در امور کشورهای منطقه و یاوه‌گویی دولتمردان آن شامل بزرگ‌ترین متحد منطقه‌ای آن یعنی عربستان نیز می‌شود. افشاي متن پست‌های الکترونیکی یوسف العطیبه، سفیر امارات در واشنگتن که متهم به فساد مالی، همراهی با لابی صهیونیسم در آمریکا و داشتن نقش مؤثر در کودتای نافرجام ١٥ جولای ترکیه است، درباره دولتمردان عربستان نمونه بارزی از خودبزرگ‌بینی و رویکرد مداخله‌جویانه برخی مقامات اماراتی در امور کشورهای منطقه است. رویکرد سیاست خارجی ابوظبی نشان می‌دهد سیاست‌مداران این کشور درک صحیحی از مناسبات بین‌المللی نداشته و دچار خودشیفتگی شده و نقشی فراتر از قدرت و ظرفیت‌ها برای خود تعریف کرده‌اند. این‌ گونه نگرش نه‌تنها آینده روشنی برای مردم امارات ترسیم نمی‌کند بلکه در داخل و در بین کشورهای منطقه، ابوظبی را با مشکلات جدی مواجه خواهد كرد. ابوظبی باید بداند کسی که در خانه شیشه‌ای زندگی می‌کند، نباید به کسی سنگ پرتاب کند. ‌

گزارش خطا