تنش زایی در چارچوب رفتاری و گفتاری دولت جایی ندارد

نواندیش: ۳۰ دی آغاز عملیاتی کردن توافقات ژنو۳ است و دنیا می‌بیند که ایران و ۱+۵ تا چه میزان به تعهدات خود احترام می‌گذارند و آیا می‌توان امید داشت که اختلافات به حدی کاهش پیدا کند که «توافق» نهایی هم حاصل شود؟

احمد شیرزاد نماینده اصلاح طلب مردم اصفهان در مجلس ششم که این روز‌ها تدریس در دانشگاه را به حضور در فضای سیاسی ترجیح می‌دهد، با تاکید به اینکه «دولت در شرایط حساسی قرار دارد. شرایطی که می‌تواند در صورت مدیریت صحیح نقطه پایانی بر مشکلات باشد و همچنین در صورت غفلت بحران‌ها را تشدید کند.» به پرسش‌های  نواندیش پاسخ می گوید:

 همه در انتظار ۳۰ دی هستند. عملی شدن توافقات ژنو۳ چه شرایطی را رقم خواهد زد؟

دنیا و البته ایران منتظر شروع اجرایی شدن توافقات ‍‍ژنو۳ است تا بلکه جمهوری اسلامی و ۱+۵ با تجربه فضایی مملو از تفاهم و اعتماد بتوانند خط بطلانی بر اختلافی بکشند که یکی از مشکلات جدی دهه اخیر بود، اختلافهایی که برای ایران و البته مردم بحران‌های زیادی پدید آورد، بحرانهایی که آرامش و حتی معیشت آن‌ها را به طور جدی تهدید کرد و نارضایتی عمومی را در این چند سال به بالا‌ترین حد ممکن خود رساند. دقیقا به همین دلیل است که باید تاکید کرد که دولت در شرایط حساسی قرار دارد. شرایطی که می‌تواند در صورت مدیریت صحیح نقطه پایانی بر مشکلات باشد و همچنین در صورت غفلت بحران‌ها را تشدید کند.

 دولت باید چه رفتاری از خود نشان بدهد تا این برهه را با موفقیت پشت سر بگذارد؟

مردان روحانی که از‌‌‌‌ همان اول می‌دانستند در برهه‌ای حساس و دشوار قبول مسئولیت کرده‌اند و به همین دلیل خود را آماده فعالیتی می‌کنند که حتی می‌توان به «جهاد» تشبیهش کرد. آسیبهای هشت سال اخیر در حوزه‌های اقتصادی، اجتماعی و سیاسی و حتی اخلاقی به حدی بود که وضعیت نامطلوبی را به جامعه تزریق کرده است و حالا که مشکل اصلی (تنش زایی) در چارچوب رفتاری و گفتاری دولت جایی ندارد و جمهوری اسلامی تا حدودی توانسته است با دنیا به همزبانی برسد، این توقع به وجود آمده است که مجموعه‌ای که مسئولیت اجرایی را به عهده خود می‌بیند، با استفاده بهینه از داشته‌های موجود شرایطی را به وجود بیاورد تا بلکه لایه‌های مختلف جامعه بتوانند حداقل آرامش حداقلی را حس کنند.

  «لایه‌های مختلف جامعه بتوانند حداقل آرامش حداقلی را حس کنند.» رسیدن به این هدف دشوار است یا...؟

با وجود موانع متعدد، باید گفت که پتانسیل‌های مادی و غیر مادی کشور به حدی است که دشوار‌ترین برنامه‌ها را هم به راحتی به مرحله اجرایی شدن رساند و اهداف تعیین شده را محقق کرد. البته باید به این مساله مهم اشاره کرد که دولت برای رسیدن به اهداف خود که اتفاقا در راستای کاهش مشکلات هستند، نیازمند همراهی و همکاری سایر نهاد‌ها و دستگاه‌ها هستند تا بتوانند شرایط را برای فعالیت خود مهیا ببینند.
متاسفانه با توجه به محرز بودن ضرورت همکاری قوا با قوه مجریه، این روز‌ها شاهد این هستیم که مجلس شورای اسلامی قرار را بر عدم همکاری گذاشته است و «کارت زرد دادن به وزراء» در حال تبدیل شدن به عادت است تا این سئوال به وجود آید که گروه افراطی حاضر در بهارستان چرا به شرایط بی‌توجه هستند و چطور می‌توانند خود را راضی به این امر کنند که مصالح جناحی را به منافع ملی ترجیح بدهند. چرا که رفتار و کردارشان چیزی غیر از این را نشان نمی‌دهد.

 حرفی مانده است؟

  دولت حسن روحانی در مدت زمانی که در پاستور مستقر شده، ثابت کرده است که از توانمندی بالایی برخوردار است و اگر شرایط اجازه بدهد، می‌تواند با درایت و تکیه بر تدبیر موفق شود و آثار هشت سال بی‌انظباطی و تنش زایی را به طور کامل از بین ببرد و چشم انداز روشنی برای اذهان عمومی درباره آینده ترسیم کند. البته نباید از این مهم غافل شویم که همه اهداف در حالتی به ثمر می‌رسد که دولت این فرصت را داشته باشد که در آرامش مطلق کار کند.