آب انبار باسیلیکا استانبول (عكس)

آب انبار باشکوه و دیدنی باسیلیکا در دوره بیزانس و با توجه به این که استانبول دائماً در محاصره بوده، ساخته شده است. این آب‌انبار که در گذشته ضرورتی برای تأمین آب بوده، امروز تبدیل به یک جاذبه توریستی شده است که گردشگران زیادی را از سراسر جهان جذب خود می‌کند. آب‌انبار بالیسیکا مکان مناسبی برای آشنایی با تاریخ این شهر تاریخی و زیباست.

استانبول شهری نیست که بتوانید در یک روز کاملا با آن آشنا شوید، ولی به کمک متخصص گردشگری «شریف یِنِن»، می‌توانیم ابعاد مختلف فرهنگ ترکیه را کشف کنیم.

متن زیر توضیحی از شریف ینن در مورد آب‌انبار باسیلیکا است که شکوه بی‌نظیر این مکان را تشریح می‌کند.

از کلمه باسیلیکا (basilica) در زبان انگلیسی مدرن، برای ساختمان‌‌هایی با یک سالن اصلی مرکزی و چند راهرو، یا برای کلیساهایی که دارای دو ردیف ستون و انتهای منحنی شکل هستند، استفاده می‌شود.

اما آب‌انبار باسیلیکای استانبول هیچکدام از دو مورد بالا نیست بلکه یک آب‌انبار باستانی است که برای ذخیره آب از آن استفاده می‌کرده‌اند. این آب‌انبار ، بزرگترین در میان تقریباً دو‌ هزار مخزنی است که در دوره بیزانس وجود داشته و زیر شهر استانبول یا همان قسطنطنیه، قرار گرفته است. دلیل این نام‌گذاری، ستون‌های ردیفی آن است. ستون‌ها و سرستون‌های معبد‌های غیرمسیحی آن بازسازی شده که ظاهری زینتی و باشکوه به این مکان داده است. به این آب‌انبار همچنین «سارای»، که به زبان ترکی به معنای «مکان» است، گفته می‌شود.

آب‌انبار باسیلیکا

در تمام تاریخ، شهر استانبول یکی از شهرهایی بوده که غالباً در محاصره بوده است، بنابراین به یک منبع آب شیرین دا‌ئمی نیاز داشته است. چندین مخزن رو باز و زیرزمینی در دوره بیزانس در استانبول ساخته شده و آب از طریق آبراه‌هایی از مسافت‌های زیاد به این منابع سرریز می‌شده است.

آب‌انبار باسیلیکا در سال ۵۳۲ میلادی به دستور امپراتور یوستینیانوس اول برای کاخ بیزانس و زمین‌های اطراف آن حفر و ساخته شد. در کل، این مجموعه شامل ۳۳۶ ستون است که در ۱۲ ردیف ۲۸تایی قرار گرفته و اکثر آن‌ها به دست قرنتی‌ها و دوریسی‌ها (از شهرهای یونان باستان) ساخته شده است. هر ستون ۹ متر ارتفاع و آب‌انبار ۶۵ متر عرض و ۱۳۸ متر طول دارد. دیوارها حدوداً ۵ متر ضخامت دارند، از آجرهای خشتی ساخته و با یک لایه ضدآب احاطه شده‌اند. تخمین زده شده که ظرفیت آن تقریباً صدهزار تن آب بوده است.

وجود ماهی کپور در این آب هم زینتی است و هم برای جلوگیری از آلودگی ضروری است. برخی بر این عقیده‌اند که در دوران بیزانس به همین جهت ماهی‌ها در آب این مخزن پرورش می‌یافته است.

دالان‌هایی که در این آب‌انبار ساخته شده سبب وجود تراس‌هایی در مکان‌های مرتفع برای این آب‌انبار شده است. میادین و پارک‌هایی روی این تراس‌ها ساخته شده و در گذشته یک میدان تجاری عمومی بالای این ‌آب‌انبار موجود بوده که اکنون جای آن را خانه‌های عثمانی و بیزانسی گرفته است. گفته می‌شود مردم از داخل خانه‌های خود چاه‌هایی حفر می‌کردند تا بتوانند با دسترسی به سرداب‌های آب‌انبار برای خودشان آب استخراج کنند. بعضی نیز برای خنک نگه داشتن غذاهای خود آن‌ها را از این چاه‌ها آویزان می‌کردند.

بعضی از آب‌انبارها در نقشه اولیه مخزان استانبول نبوده‌اند. با افزایش نیاز به آب، بعضی ساختمان‌ها به آب‌انبار تبدیل شده‌اند.

ترک‌ها همیشه آب جاری را ترجیح می‌داده‌اند، به همین دلیل وقتی از دوره بیزانس گذر کردند و دیگر تحت محاصره نبودند، از آب‌انبارها طبق برنامه‌ریزی استفاده نکردند.. اکثر این آب‌انبارها بعدها تبدیل به بازار‌های کوچک یا مراکز خرید شدند.

گزارش خطا