يادداشت انتقادى جمهوری اسلامی

اکنون که انقلاب اسلامی وارد چهلمین سال عمر خود می‌شود، شایسته است به این سئوال پاسخ بدهیم که آیا کسانی که در این 39 سال در مناصب مختلف نظام برآمده از این انقلاب قرار داشتند و دارند به امام خمینی اقتدا کردند و واقعا خادم ملت بودند و هستند؟

پاسخ این سئوال، مطلق نیست. نه می‌توان گفت همه خادم بودند و نه می‌توان گفت نبودند. تعیین درصد نیز به زمان و بررسی و رصد کردن نیاز دارد، ولی اجمالا می‌توان گفت هرچه از عمر انقلاب و نظام جمهوری اسلامی می‌گذرد، میزان خادم بودن مسئولین و صاحب منصبان کاهش می‌یابد و بر آقائی آنها افزوده می‌شود. ویژگی خادم، اینست که با مردم و در کنار مردم است و درد مردم را میفهمد و ویژگی آنان که خادم نیستند اینست که لحظه به لحظه از مردم فاصله می‌گیرند و نمی‌توانند بزرگواری مردم را حفظ کنند.

کسانی که در خانه‌های گران قیمت زندگی می‌کنند، با ثروتمندان حشر و نشر دارند، در مهمانی‌های اشراف شرکت می‌کنند، مهمان سفره فقرا نمی‌شوند و یا فقرا به سفره آنها راه ندارند، نمی‌توانند خادم مردم باشند.ما امروز حتی خود امام را هم در مجموعه‌ای از تشریفات و زینت‌ها محدود کرده‌ایم و تصورمان اینست که عظمت بنیانگذار نظام جمهوری اسلامی به شکوه و جلال مقبره اوست نه به حسینیه ساده و بی‌آلایش جماران. کسانی که اینگونه فکر می‌کنند چگونه می‌توانند خود را صاحب درد بدانند و معنای گرسنگی را بفهمند؟

منبع: روزنامه جمهوری اسلامی

گزارش خطا