پرسش عباس عبدی از آیت الله جنتی: همه مسئولیت ها با شماست، چرا شانه خالی می کنید؟

عباس عبدی در روزنامه اعتماد نوشت:

آقای جنتی اظهار داشت كه «ما یك مجموعه وظایف عمومی داریم و باید مانع حركت ماشین‌های میلیاردی در خیابان‌ها باشیم. مردم مستضعفی كه نان برای خوردن ندارند این ماشین‌های گران‌قیمت را در خیابان‌ها می‌بینند؛ باید به فكر اینها بود... وضعیت معیشتی مردم بسیار بد است، البته من وارد این حوزه نمی‌شوم چون كاری از دستم برنمی‌آید اما زمانی كه غذا می‌خورم ناراحتم كه چرا ما دست‌مان به دهان‌مان می‌رسد ولی برخی دیگر از مردم این امكان را ندارند... مسوولان باید با وضع فقیرانه زندگی كنند تا فقرا از غصه دق نكنند؛ وقتی وضع معیشتی بد باشد همین فقرا در خیابان اعتراض می‌كنند چرا كه نمی‌توانند زندگی را تحمل كنند....»

اول از همه این اظهار ناتوانی یا ناموثر بودن شخص ایشان در حل مسائل كشور جای تعجب دارد، زیرا هنگامی كه درباره جایگاه شورای نگهبان سخن گفته می‌شود آن را در حد بسیار بالایی ارتقا می‌دهند، ولی اكنون كه زمان مسوولیت‌پذیری درباره مسائل است قدرت اعضای آن را در حد یك شهروند عادی و ناتوان معرفی می‌كنند. ولی واقعیت جز این است.

اتفاقا دولت محصول شورای نگهبان است، زیرا وزرا از مجلس رای اعتماد می‌گیرند؛ مجلسی كه محصول نظارت استصوابی با تعبیر بسیار ویژه و شاذ هستند. بنابراین این ساختار كلی قوه مجریه و مقننه كمابیش و به‌طور مستقیم محصول خواست شورای نگهبان است.

به علاوه بیشتر نمایندگان مجلس در تمامی حركات و گفتار و كردار خود به گونه‌ای رفتار می‌كنند كه مبادا در دور بعد از سوی شورای نگهبان رد صلاحیت شوند لذا بسیار محتاطانه عمل می‌كنند و حتی‌المقدور مسائل را نادیده می‌گیرند.

مسوولیت وضع كلی جامعه به عهده همه كسانی است كه قدرت دارند و این مسوولیت متناسب با اندازه این قدرت است. مشكلات كشور را نمی‌توان تجزیه كرد و گوشه‌ای از آن را به عهده فرد یا افرادی گذاشت.

نكته دیگر سخنان آقای جنتی مربوط به ساده‌زیستی است و اینكه گویی مشكل كشور ساده زیست نبودن مسوولان است. در این موضوع آن قدر پیش رفتند كه درخواست انجام عمل غیرقانونی كرده‌اند تا مانع از حركت به قول ایشان خودروهای میلیاردی در خیابان‌ها شوند!

البته ما هم دوست داریم كه مسوولان كشور از تجملات دور باشند یا فقرا هنگامی كه با مسوولان ساده‌زیستی مواجه می‌شوند، درد فقرشان كمتر می‌شود. ولی این مساله اصلی نیست و چه بسا تاكید یك‌سویه بر ساده‌زیستی موجب شد كه كارآمدی نادیده گرفته شود. كسی كه ساده‌زیستی خود را به رخ دیگران می‌كشد، در حقیقت در پی پوشاندن ناكارآمدی خود است.

بیایید فرض كنیم كه یك رییس‌جمهور با همه وزرایش در بهترین خانه‌ها زندگی كنند، بهترین خودروها را داشته باشند، هر روز صبح و ظهر و شب بهترین خوراك دریایی را با خاویار صرف كنند!! در عرض چهار سال هزینه همه این ریخت‌وپاش‌ها صد میلیارد تومان نمی‌شود. ولی این به چشم دیگران می‌آید، در حالی كه نابخردی مدیر ساده‌زیست موجب شده كه امروز با مساله موسسات پولی غیرمجاز مواجه شویم كه برای رفع مشكلات آن یك رقم تاكنون ١١ هزار میلیارد تومان از جیب ملت پرداخت می‌شود. یعنی به ازای هر خانوار حدود ٥٠٠ هزار تومان و می‌گویند كه بعید است بیش از ٤ هزار میلیارد آن برگردد ولی این رقم به چشم كسی نمی‌آید، در حالی كه از جیب مردم رفته است.

گزارش خطا