انتقاد اندیشکده آمریکایی از رویکرد این کشور در سوریه: انفعال ما در سوریه باعث تقویت ایران شده است / اگر امروز دخالت نظامی نکنیم فردا پشیمان خواهیم شد

آخرین فاجعه‌ای که در سوریه در جریان است و روز به روز هم وخیم‌تر می‌شود برای همه آشنا است. در حال حاضر آمریکا مشغول تماشا کردن پیشروی های بشار اسد و حامیانش یعنی ایران و روسیه است. اما در پس این قضیه رنج‌آور به طور فزاینده‌ای یک مسئله عمیق‌تر وجود دارد و آن سیاست منفعل ما در سوریه است.

نواندیش: آخرین فاجعه‌ای که در سوریه در جریان است و روز به روز هم وخیم‌تر می‌شود برای همه آشنا است. در حال حاضر آمریکا مشغول تماشا کردن پیشروی های بشار اسد و حامیانش یعنی ایران و روسیه است.

به گزارش نواندیش، اندیشکده آمریکایی مطالعات جنگ در مقاله ای به قلم جنیفر کافارلا نوشت: اما در پس این قضیه رنج‌آور به طور فزاینده‌ای یک مسئله عمیق‌تر وجود دارد و آن سیاست منفعل ما در سوریه است. هدف اسد از محاصره غوطه تحت فشار قرار دادن مخالفان است. اسد بار دیگر فشار علیه مخالفان را به حداکثر رسانیده و آمریکا نیز دوباره ضعف خودش را نشان می‌دهد.

در حال حاضر هزینه زندگی در سوریه بسیار وحشتناک است. طبق آمار سازمان ملل متحد، نزدیک به 400 هزار نفر که در این محاصره زندگی می‌کردند، در اثر حملات بی‌رحمانه جنگنده‌ها به قتل رسیده‌اند و همچنین مردم در محاصره از دارو و امکانات پزشکی محروم‌اند.

انعطاف‌پذیری و سکوت آمریکا در برابر خشونت‌های اسد نه تنها بحران‌های بشردوستانه را عمیق‌تر می‌کند بلکه امنیت ملی آمریکا را نیز در معرض خطر قرار می‌دهد. همچنین این رویکرد آمریکا ادعای جهادی‌ها را که ما با ایران و اقدامات آن‌ها همسو هستیم، تقویت می‌کند. بی‌تفاوتی نسبت به اتفاقات سوریه اعتبار آمریکا را در سراسر جهان کاهش می‌دهد. در زمانی که چندین دشمن از جمله کره شمالی، ایران و روسیه وجود دارند و انتظار واکنش آمریکا برای دفاع از منافعش را می‌کشند این کاهش اعتبار کاملاً به ضرر ما خواهد بود.

تا زمانی که آمریکا نسبت به اسد بی‌تفاوت است نمی‌تواند ادعا کند که ایران را کنترل کرده یا ولادیمیر پوتین، رئیس‌جمهور روسیه را عقب رانده است. در واقع دستاوردهای اسد به نفع ایران و روسیه بوده و به ضرر ما است.

هرچند که سياست آمريکا در کوتاه‌مدت این است که از درگیری در سوریه اجتناب کند، اما این امر می‌تواند منجر به خطرات و اختلافات به مراتب بزرگ‌تری در آینده شود و قطعا از عدم مداخله امروز پشیمان خواهیم شد.

در حالی که دولت ترامپ حداقل تلاش می‌کند با تحمیل تحریم‌ها در رفتار اسد تغییری ایجاد کند، هم‌زمان وزارت دفاع و وزارت امور خارجه حتی همین رویکرد نادرست را نیز تضعیف می‌کنند. جیمز ماتیس، وزیر دفاع اخیرا گفت: ما در جنگ داخلی سوریه دخالت نمی‌کنیم. بیانیه وی نشان می‌دهد که آمریکا در راستای حمایت از دیپلماسی خودش قصد استفاده از نیروی نظامی را ندارد. بدین ترتیب این بی‌تفاوتی آمریکا، اسد را به ادامه پیشروی های بی قید و شرطش ترغیب می‌کند.

رویکرد دیپلماتیک رکس تیلرسون، وزیر امور خارجه نیز دقیقاً همان پیام را منعکس می‌کند. این رویکرد به دنبال این است که با تسلیم شدن در مقابل اسد، ایران و روسیه آن‌ها را به نوعی ترغیب به انجام برخی اقدامات اعتماد ساز چون تحویل کمک‌های بشردوستانه کند. در واقع آمریکا با این رویکرد به دنبال این است تا گروه‌های مخالف را پای میز مذاکره بنشاند.

آمریکا بارها و بارها ابراز امیدواری کرده که دیپلماسی منجر به توقف خشونت و کشتار‌ها شود. زمانی که خشونت‌ها باعث توقف مذاکرات شده دیپلمات‌های آمریکایی و سازمان ملل سعی کرده‌اند تا با استفاده از دیپلماسی منازعات را در سطح محدود محلی نگه دارند. امید آن‌ها این است که با حفظ غیرنظامیان از بمباران‌ها و انجام کمک‌های بشردوستانه به سازمان‌های مختلف دوباره آغازگر روند مذاکرات باشند.

بحث این است که هیچ کدام از این کار‌ها نتیجه‌ای نخواهد داشت. اسد از این رویکرد دیپلماتیک استفاده می‌کند و آمریکا و سازمان ملل متحد در استفاده از گرسنگی به عنوان یک سلاح جنگی با او مشارکت کرده‌اند.

آمریکا پیش از این، در حمص، حلب، درعا و شهرهایی که شرایط اضطراری کمتری داشتند نیز تنها نظاره‌گر بود. امروز با توجه به گسترش درگیری‌ها در غوطه رویکرد آمریکا همچنان تغییری نکرده و این کشور تنها به محدود کردن درگیری‌ها بسنده ‌می‌کند.

رویکرد دیپلماتیک آمریکا سایر منافع استراتژیک این کشور را تضعیف می‌کند. حتی اگر رویکرد آمریکایی‌ها در مورد محدود نگه داشتن بحران سوریه نیز جواب دهد باز این اتفاق منجر به تثبیت حضور ایران و نیروهای شبه نظامی‌اش چون حزب‌الله لبنان خواهد شد. از طرف دیگر این امر از انجام عملیات نظامی علیه القاعده در آینده جلوگیری خواهد کرد چرا که آن‌ها در مناطق تحت کنترل مخالفان حضور دارند.

اتفاقاً این نتیجه در سطوح محلی در جنوب سوریه، جایی که نیرو‌های شبه‌نظامی ایران و القاعده در زیر پوشش منطقه تحت حمایت آمریکا حضور خود را تثبیت کرده‌اند رخ داده است.

آمریکا از رابطه بین دیپلماسی و جنگ چشم‌پوشی کرده است. دیپلمات‌های آمریکایی که با بحران سوریه رو به رو هستند، دارای اهرم و اعتبار لازم برای انجام دیپلماسی مؤثر نیستند. آمریکا از ابزارهای اندکی برای حمایت از دیپلماسی بهره گرفته و از نیروی نظامی یا اقدامات تاکتیکی در راستای پاسخ به اسد به خاطر استفاده از سلاح‌های شیمیایی بر نیامده است.

اسد تا زمانی که به پیروزی کامل دست پیدا کند به پیشروی‌های نظامی خودش ادامه خواهد داد، بنابراین هر رویکردی جز تسلیم شدن در برابر او محکوم به شکست است.آمریکا سابقه‌ای در سوریه دارد که قطعاً به توانایی ما برای جلوگیری از جنگ‌های آینده از طریق بازدارندگی و دیپلماسی ضربه می‌زند. اکنون دشمنان آمریکا در حال تماشای ما هستند.

رئیس‌جمهور ترامپ در حال انجام دیپلماسی مؤثری در کره است که نشان می‌دهد او در صورت لزوم از نیروی نظامی استفاده می‌کند. ترامپ امیدوار است تا با این رویکرد کره شمالی را به انجام مذاکرات تشویق کند، اما کره شمالی و چین سیاست آمریکا در سراسر جهان را تحت نظر دارند و این سؤال را مطرح می‌کنند که آیا آمریکا اصلاً اراده لازم را برای یک جنگ عظیم در کره را دارد؟

رفتار آمریکا در سوریه نشان می‌دهد که ما اراده‌ای برای دفاع از منافع خود و منابع لازم را برای رسیدن به اهداف اعلام شده‌مان را نداریم.

در نهایت نتیجه این خواهد بود که سرزمین، متحدان و شرکای آمریکایی از امنیت کمتری برخوردار خواهند بود.

گزارش خطا