آمريكا به حق غني سازي ايران رضايت مي دهد اما به كره جنوبي نه

گزارش «ارزيابي كنترل و راستي آزمايي فن آوری هسته‌اي» تهيه شده توسط مجمع علوم دفاعي پنتاگون در ماه گذشته گرچه تحت عناويني همچون «رويه‌هاي جامع» و يا «فرايندهاي برنامه ريزي بين سازماني» مطرح مي‌شود اما سه موضوع هراس انگیز را يادآور مي‌شود،

نوانديش: گزارش «ارزيابي كنترل و راستي آزمايي فن آوری هسته‌اي» تهيه شده توسط مجمع علوم دفاعي پنتاگون در ماه گذشته گرچه تحت عناويني همچون «رويه‌هاي جامع» و يا «فرايندهاي برنامه ريزي بين سازماني» مطرح مي‌شود اما سه موضوع هراس انگیز را يادآور مي‌شود،

به گزارش سرويس بين الملل نوانديش، برت استفر، نویسنده وال استریت ژورنال در تبیین این سه موضوع به زعم وی "هراس انگیز " می نویسد:

1-- ما درحال وارد شدن به دوره ی دوم هسته‌اي هستيم.

2-سابقه و رويه‌هاي برخورد و رويارويي با اشاعه هسته‌اي ديگر راهنمايي براي آينده نيست.

3-توانايي ما براي كشف نقطه بی بازگشت هسته‌اي، يعني زماني كه رژيمي تصميم به ساخت بمب مي‌گيرد، مناسب نيست و در حال تضعیف است.

وال استريت ژورنال ، می افزاید:در مورد اول امضاي توافق نامه همكاري هسته‌اي سال گذشته تركيه و ژاپن كه به نوشته روزنامه آساهي شيمبون طبق اصرار تركيه اين توافق شامل، بندي است كه به تركيه اجازه غني سازي و جداسازي پلوتونيوم كه عنصر لازم در ساخت سلاح هسته‌اي است را مي‌دهد.

نمونه بعدي اينكه سعودي‌ها آشكارا به دولت امريكا هشدار مي‌دهند در صورت متوقف نشدن برنامه اتمي ايران بدنبال يافتن بمب مي‌روند. به هرحال اين نكته‌اي است كه دولت كم كم آماده مي‌شود رضايت به «حق غني سازي» ايران بدهد ولي اين امتياز را به كره جنوبي متحد شصت ساله خود نداده است. اين روزها دوستي با امريكا امر خوشايندي نيست.

به گزارش نوانديش، برت استفر در مورد نکته دوم هم می گوید:ارزيابي مجمع علوم دفاعي پنتاگون اين است كه مسيرهاي منتهي به تكثير و توليد مواد هسته‌اي در حال گسترش يافتن است و افزون بر اينكه رشد انرژي هسته‌اي در دنيا امروزه فرصت‌هاي بيشتري را براي مخفي نگه داشتن و رخنه پيدا كردن برنامه‌هاي هسته‌اي فراهم كرده است.

نویسنده وال استریت در ادامه در راستای تلاش برای ایجاد جو بدبینی (!) نسبت به فعالیت های صلح آمیز ایران می نویسد: در مورد سوم هم راجع به توانايي كشف نقطه بی بازگشت هسته ای ، جو بايدن سال 2012 در مناظره‌اي گفته بود كه «ايراني‌ها فاصله زيادي با بمب دارند و در صورت تصميم به حركت به سوي ساخت سلاح(!) ما متوجه مي‌شويم». نكته مهم دراینجا این است که براساس گزارش پنتاگون اصولا در اين گونه فعاليت‌ها «شواهد قابل مشاهده، اندك و نامشخص است و فعاليت‌ها در سطوح پايين ارتباط چنداني با كار نهايي ندارد و در واقع كارهاي كليدي به آساني پنهان مي‌گردند». جان كلام اين كه اگر به یاد بیاوریم كشوري هم مي‌تواند مانند آنچه هندوستان در سال 1998 انجام داد، دنيا را غافلگير كند ، باید قبول کنیم که ما در ناآگاهي هسته‌اي مي‌رقصيم.

گزارش خطا