چرا پگاه آهنگرانی دو سال در سینما بازی نکرده است؟

پگاه آهنگرانی گفت: دیگر المان‌های قبلی برایم نشان دهنده موفقیت نبود بنابراین دو سال است که در سینما بازی نکرده‌ام.

به گزارش ایسنا، این بازیگر سینما و تئاتر که در نشست نمایش «دستورالعمل‌های پرواز برای خدمه و خلبان» سخن می‌گفت، با تأکید بر اینکه "پروسه به اجرا رسیدن این نمایش دو سال طول کشیده است"، یادآور شد: دو سال پیش فرهاد فزونی به من گفت که می‌خواهد تئاتری را کار کند که ممکن است دو سال طول بکشد. این حرف او با تصمیمی که چندی پیش برای زندگی شخصی خودم گرفته بودم مقارن شد؛ زیرا من به این فکر می‌کردم که تا کی باید به دنبال قراردادهایی بروم که بسیار وسوسه‌انگیز هستند اما در نهایت آن چیزی نیستند که من آن‌ها را دوست داشته باشم. بنابراین من دنبال چیز دیگری بودم و دیگر المان‌های قبلی برایم نشان دهنده موفقیت نبود به همین دلیل دو سال است که در سینما هم بازی نکرده‌ام.

او ادامه داد: این کار مانند آزمونی برای من بود تا بتوانم تصمیم بگیرم در چه حوزه‌ای فعالیت کنم. این کار بیشتر از یک تئاتر برای من؛ نقطه چرخشی بود که در زندگی من رخ داد و الان از آن بسیار راضی هستم. اینکه یک گروه تئاتری چند سال تمرین کند و بعد هم چند سال اجرا کند افسانه شده است در واقع تهوع از سیستم حاضر باعث شد که این کار را قبول کنم. فرهاد مرا صرفا به خاطر اینکه بازیگر سینما هستم به این کار نیاورده در صورتی که خیلی از تماشاخانه‌ها حضور یک بازیگر چهره برایشان از اصلی‌ترین عوامل به نمایش گذاشتن یک تئاتر است.

نشست خبری تئاتر «دستورالعمل‌های پرواز برای خدمه و خلبان» به نویسندگی و کارگردانی فرهاد فزونی شنبه ۲۲ اردیبهشت‌ماه در کافه آپ‌آرتمان با حضور عوامل و بازیگران برگزار شد.

کارگردان نمایش «دستورالعمل‌های پرواز برای خدمه و خلبان» بیان کرد: همیشه یکی از آرزوهای من قرار گرفتن در تئاتر و اجرای تمریناتی درست و طولانی در تئاتر بود که بعد از ۲۰ سال توانستم به آن دست‌ پیدا کنم و آنقدر که تمرینات برایم هیجان انگیز است خود نمایش نیست.

فرهاد فزونی نویسنده، طراح و کارگردان این اثر با تأکید بر اینکه "با اجرای این تئاتر یکی از آرزوهای من برآورده شده است" گفت: اجرای این نمایش که از ۲۴ اردیبهشت‌ماه آغاز می‌شود، تمرین‌های طولانی را پشت سر گذاشته و با شیوه‌ای که فکر می‌کردم درسته به ثمر نشسته است. این آرزو از ۱۸سالگی من که به تنهایی به تماشای تئاتری به نام «چیزی شبیه زندگی» رفته بودم، شکل گرفت و همان‌جا تصمیم گرفتم که تئاتر کار کنم و اکنون بعد از ۲۰ سال به این حوزه آمده‌ام.

او ادامه داد: من به عنوان طراح گرافیک بسیار کار کردم و همیشه تمرینات تئاتر برای من اتفاق هیجان‌انگیزی بود و از دوستانم می‌خواستم که اجازه دهند من در زمان تمرین در کنار آن‌ها حضور داشته باشم. من نوشتن را از اول راهنمایی شروع کردم ولی در پنج سال اخیر قصه‌نویسی‌ را به صورت جدی دنبال کردم و سریال‌نویسی می‌کنم که در فضای مجازی منتشر می‌شود. در کنار این ماجرا شعر هم برایم بسیار مهم است و اینکه چگونه می‌توانم بدون استفاده از کلمات احساسات خودم را در شعر بیان کنم.

فزونی اضافه کرد: بهره‌مندی از مدیاهای مختلف مثل هنرهای تجسمی،‌ اسلایدشو، تئاتر، موسیقی و... در نهایت به این تئاتر تبدیل شد. به همین دلیل ما به یک تمرین طولانی نیاز داشتیم و همچنین تعداد زیادی طراح در زمینه‌های مختلف که ویژگی‌ها و خصوصیات منحصر به فرد خود را داشته باشند. برای ما مهم بود که افراد دغدغه شخصی داشته باشند و از بیرون دستور نپذیرند بلکه از یک احساس درونی پیروی کنند، بنابراین هر کس شیوه خودش را داشت و این امر مدیریت را کمی مشکل کرده بود.

او با بیان اینکه "آنچه که ما می‌خواستیم اجرا کنیم قصه‌هایی بود که در طی سال‌ها نوشته شده بودم و از کشفیات درونی‌ام سرچشمه گرفته" گفت: حالا باید با وجود گروه جدید دوباره متنی نوشته می‌شد زیرا هنگامی که بازیگری به صحنه می‌رود باید تک تک کلمات و جملات خود را بداند و دروغ نگفته باشد. در این تئاتر چند قصه موازی وجود دارد و یک کشف شهود در پروسه قصه دنبال می‌شود و برایمان مهم است که مخاطب بتواند آن را پیدا و کشف کند.

کارگردان این اثر اضافه کرد: من با وجود آنکه گرافیک خواندم ولی همیشه سر کلاس‌های تئاتری حضور داشتم. به نظرم در هنر نباید خط کشی وجود داشته باشد و هر کسی هر کاری که دوست دارد باید انجام دهد. ولی باید انتخاب کنی که چگونه می‌توانی احساس خود را به بهترین شکل ممکن انتقال بدهی. من در این کار تعداد زیادی کارگردان انتخاب کردم و همین امر باعث طولانی شدن پروسه تمرین این نمایش شد، در واقع مولف بودن افراد بسیار مهم بود و اینکه بتوانند این مولف بودن خودشان را در جاهای درستی اعمال کنند.

او درباره ادامه حضورش در حوزه تئاتر نیز توضیح داد: تا زمانی که حرف متفاوت و جدیدی برای زدن داشته باشم در این حوزه می‌مانم اما زمانی که احساس کنم تکراری شده‌ام دیگر آن را ادامه نخواهم داد. برای من لذت‌بخش‌ترین قسمت کار زمان تمرینات است حتی از اجرای نمایش نیز هیجان‌انگیزتر است و افسوس می‌خورم که چرا زمان تمرین تمام شد.

مارین وَن هولک دیگر بازیگر این نمایش با بیان اینکه "من اینجا به دنیا نیامده‌ام و هلندی هستم"، اظهار کرد: من چهار سال پیش به ایران آمدم تا اینجا کار کنم. زیرا من هم دنبال چیزهای بیشتری در زندگی بودم. در اولین روز تمرین، فرهاد کار را با یک سوال شروع کرد و پرسید چرا ما می‌خواهیم زنده بمانیم؟ همین سوال او باعث شد که من با حواس جمع‌تری زندگی کنم و در نهایت باعث بحث‌هایی درباره لذت در بین ما شد. من با کمال میل در این پروژه ماندم زیرا که در من آگاهی ایجاد کرد.

او با تأکید بر اینکه "من در دو سال اولی که در ایران حضور پیدا کردم هیچ تئاتری را کارگردانی نکردم"، بیان کرد: من برای فهمیدن این فرهنگ به زمان نیاز داشتم بنابراین تصمیم گرفتم که فقط در نمایش‌ها بازی کنم. در واقع در این دو سال چیزهای جدیدی را کشف کردم و وقتی زبان یاد گرفتم و توانستم احساسات را درک کنم و زمانی رسید که توانستم خودم کارگردانی کنم. در واقع می‌توانم بگویم که دیگر من یک فرد خارجی نیستم.

در ادامه این نشست فرشاد فزونی آهنگساز این اثر نمایشی در سخنانی بیان کرد: من اولین کار موزیک تئاتری‌ام را با فرهاد شروع کردم. هر دو گرافیک خواندیم و من موسیقی را ادامه دادم. از یک جایی متوجه شدیم که کارمان بسیار شبیه به هم است و به همین دلیل تصمیم گرفتیم تا کار مشترکی را در قالب تئاتر اجرا کنیم. این کار به فضای ذهنی من بسیار نزدیک بود و در ابتدا فرهاد می‌خواست که کل کار موسیقی باشد برای همین حوزه‌های مختلف را بررسی کردیم و در نهایت به این اثر نمایشی رسیدیم.

سپس نکیسا بهشتی از دیگر بازیگران نمایش اظهار کرد: این چهارمین کار من است و مثل دیگر بازیگران تجربه زیادی ندارم. دو سال پیش فرهاد به من هم پیشنهاد همکاری در این کار را داد و گفت که نمی‌دانم این کار چقدر طول می‌کشد، کی و کجا اجرا می‌شود و چگونه خواهد بود. ما قرار است در این اثر قسمت‌های مختلف زندگی را بررسی کنیم و به ویژگی‌های جدیدی از زندگی بپردازیم. بنابر این هر روز این کار، جدید و در حال تکامل بود.

امیر امیری طراح حرکت و بازیگردان نمایش «دستورالعمل‌های پرواز برای خدمه و خلبان» در سخنان کوتاهی بیان کرد: من فکر می‌کردم در تئاتر ایران دیگر طراحی حرکت انجام نخواهم داد زیرا هر اسمی که در ایران جدید باشد آن را کم اهمیت می‌پندارند. بنابراین برایم بسیار مهم بود که چقدر آزادی دارم و مرز باریکی که بین میزانسن و طراحی حرکت وجود دارد و باید کارگردان آن را به خوبی درک کند در فرهاد وجود داشت، به همین دلیل به این گروه پیوستم.

نمایش «دستورالعمل‌های پرواز برای خدمه و خلبان»‌ از ۲۴ اردیبهشت به مدت ۶۰ دقیقه هر شب ساعت ۲۰:۳۰ تا ۱۱ خرداد در پالیز روی صحنه است.

گزارش خطا