راي مثبت امريكا به خودش

دكتر مهدي ذاكريان در اعتماد نوشت: در دوره جنگ سرد انشقاق در درون شوراي امنيت بين دو بلوك شرق و غرب وجود داشت و پيش‌نويس قطعنامه‌هايي كه از سمت امريكا يا شوروي ارايه مي‌شد با مشكلات قدرت وتوي طرف مقابل مواجه مي‌شد. اما از سال 1990 تعداد پيش‌نويس قطعنامه‌هايي كه به سمت وتو مي‌رود محدود شد و كشورهاي عضو دايم سعي كردند از وتو استفاده نكنند. اين موضوع در دوره اوباما به حداقل رسيد از همين رو امريكايي‌ها كمترين ميزان استفاده از حق وتو را در اين دوره داشتند. اما از زماني كه دونالد ترامپ در مسند قدرت قرار گرفت ما اكنون در سه مرحله با انزواي امريكا مواجه هستيم. يك مورد در خصوص پرونده حقوق بشري ايران بود كه آنها قصد داشتند ...

ايران به عنوان كشوري عليه صلح و ثبات امنيت جهاني شناخته شود كه عملا موضوع با مخالفت تمام اعضاي حاضر در نشست مواجه شد. موضوع ديگر مربوط به يمن بود كه در راستاي قطعنامه 2216 قصد داشتند ايران را به عنوان ناقض اين قطعنامه بگنجانند كه روسيه آن را وتو كرد. اما اتفاقي كه جمعه شب در شوراي امنيت رخ داد، اتفاقي تاسف‌برانگيز است كه سازمان ملل متحد در حال فلج شدن براي حل بحران‌هاي منطقه‌اي است، چرا كه اكنون در غزه انسان‌هاي بي‌گناهي كه نه اسلحه دارند و نه مرتكب جرم و جنايتي شده‌اند كشته مي‌شوند بدون آنكه شوراي امنيت در اين خصوص اقدامي انجام دهد. با اين وجود دو پيش‌نويس قطعنامه در خصوص فلسطين به شوراي امنيت ارايه داده شد. يكي توسط كويت بود كه به آراي جامعه جهاني نزديك‌تر بود و اين پيش‌نويس تنها يك راي مخالف داشت و آن ايالات متحده امريكا بود، هرچند كه 4راي ممتنع نيز داشت اما 10 راي مثبت را به همراه داشت. بنابراين نظر اكثريت جامعه جهاني اين بود كه قطعنامه مورد تصويب قرار گيرد. در طرف مقابل قطعنامه‌اي ديگر را امريكايي‌ها ارايه كردند، پيش‌نويسي بود كه تنها يك راي مثبت داشت و ساير كشورها يا مخالف يا ممتنع با پيش‌نويس قطعنامه امريكا بودند. اين موضوع نشان مي‌دهد كه سازمان ملل متحد اكنون با يك شكاف و انشقاق جدي ميان اعضاي خود روبه‌رو شده است كه علت اصلي چنين اتفاقي به ايالات متحده امريكا باز مي‌گردد كه در اين شكاف و تفرقه ميان جامعه بين‌المللي، امريكا به سمت تعميق اين روند پيش مي‌رود و آن را نيز رهبري مي‌كند.

نقش امريكايي‌ها از زمان جنگ جهاني اول، نقش همكاري و اتحاد با جامعه جهاني بود و جامعه جهاني را به سمت يك همكاري بين‌المللي هدايت و رهبري مي‌كرد. ولي از زماني كه دونالد ترامپ در امريكا به قدرت رسيده است به جاي پيشبرد نزديكي و همگرايي بين‌المللي تفرقه و جدايي جامعه جهاني از يكديگر را تعميق مي‌بخشد كه اين يك خطر بزرگ براي نظام بين‌الملل است. بايد تاكيد كرد اتفاقي كه جمعه شب در صحن شوراي امنيت رخ داد و امريكا پيش‌نويس قطعنامه پيشنهادي را ارايه داد و تنها يك راي موافق خود را به همراه داشت اقدامي بي‌بديل بود. در حال حاضر پس از اقدامي كه امريكايي‌ها در خصوص ايران انجام دادند و با مخالفت جامعه جهاني مواجه شد اين دومين بار است كه كل جامعه جهاني به آنها «نه» مي‌گويد و تنها خودشان به خودشان راي مثبت مي‌دهند. اما نبايد اين نكته را فراموش كرد كه ايران نبايد از انزوايي كه براي امريكا به وجود آمده، غره شود. جمهوري اسلامي ايران ضمن اينكه در ايجاد انزواي امريكا به دليل وجود برجام موثر بوده است و به دليل سياست خارجي صحيحي كه در طول پنج سال گذشته داشتيم به دليل مديريت صحيح ديپلماسي كشور، ايالات متحده در بسياري از مسائل و به خصوص منطقه منزوي است و به غير از رژيم اسراييل، امارات و عربستان سعودي كشوري در دنيا نيست كه سياست‌هاي ايالات متحده را به طور كامل تاييد كند و اين بخشي از زحمات دستگاه ديپلماسي كشور است. اما اين نبايد موجب غره شدن ما شود و در اين موضوع تحركات ديپلماتيك خود را محدود كنيم يا به آنچه در گذشته صورت گرفته بسنده كنيم.

اكنون زمان آن فرا‌رسيده است كه جمهوري اسلامي فعاليت بيشتري را در مسائل متعددي همچون فلسطين، يمن، سوريه و هسته‌اي انجام دهد و نبايد دچار ركود شود بلكه رفت و آمدها بايد افزايش پيدا كند. بايد وزير امورخارجه، معاونين و سفراي ما همگي باب مذاكره را با سازمان همكاري اسلامي، سازمان ملل و ساير كشورها فعال كنند و چه در سطح دوجانبه و چند‌جانبه ديپلماسي ما بايد فعال شود و سياست خارجي مارا براي جهانيان روشن كند و براي جهان تبيين شود كه جمهوري اسلامي ايران در مساله غزه با نقض حقوق بشر دوستانه بين‌الملل مخالف است و در اين زمينه تمام تلاش خود را به كار مي‌گيرد. بايد ايران نشان دهد با كودك‌كشي و غيرنظامي‌كشي در يمن مخالف است. با گروه‌هاي افراطي و تروريست‌ها در سوريه مخالف است. با بي‌ثباتي در عراق مخالف است. اين بسيار مهم است كه ايران فعاليت خودش را انجام دهد. زيرا اكنون شاهد آن هستيم غيراز وزير امور خارجه، سايرين فعاليت زيادي ندارند. معاونين رييس‌جمهور، رييس دفتر همگي بايد فعال باشند و خطوط ارتباطي بايد فعال شود در غير اين صورت اين انزوايي كه براي امريكا، اسراييل و عربستان به وجود آمده است از بين مي‌رود. اكنون محمد بن سلمان در حال دوشيدن امريكا‌ست. ايشان اقدامات كوچك در داخل انجام مي‌دهد، امتيازات بزرگ دريافت مي‌كند. اينگونه نبايد باشد كه از انزوا و خطاهاي امريكا بهره‌برداري نكنيم و تنها از آن حظ معنوي ببريم و عنوان كنيم كه به دهان امريكا زديم. در دهان امريكا زدن بايد به صحنه عمل برسد.

گزارش خطا