پاسخ به رحیم پور ازغدی: مذاکره نه بی شرفی است، نه بیشعوری، واقع بینی است

اينکه شرايط فعلي جامعه ايران چيست و آيا بايد با آمريکا مذاکره کرد يا خير، مسئله‌اي سياسي است که تشخيص آن با کارگزاران و کارشناسان مسائل سياسي - خارجي است. در صورتي که اين کارگزاران با عنايت به واقعيت‌هاي موجود ايران و جهان به اين نتيجه رسيدند که بايد با آمريکا مذاکره کرد، اين ديدگاه حاکي از بي‌شرفي و بي‌شعوري نيست.

روزنامه شرق در یادداشتی به قلم علی‌اصغر کیمیایی نوشت:حسن رحیم‌پورازغدی درباره مذاکره با آمریکا گفته است «عده‌ای هم از داخل که شرف ندارند و تا کل ایران را تحویل ندهند دست‌بردار نیستند، می‌گویند برویم دوباره مذاکره کنیم، اگر کسی شعور سیاسی داشته باشد، نباید از مذاکره حرف بزند». (روزنامه رسالت 14/5/1397 صفحه دوم)

در نقد اظهارات فوق، نکات زير ارائه مي‌شود:

-چرا پيامبر اسلام حضرت محمد(ص) در چندين مورد با مشرکين و کفار قرارداد «پيمان صلح» بسته و اجرا مي‌کند؟

- چرا حضرت علي(ع) 25 سال سکوت مي‌کند؟

- چرا امام حسن(ع) با معاويه صلح مي‌کند؟

- چرا امام رضا(ع) ولايت‌عهدي مأمون خليفه عباسي را مي‌پذيرد؟

به‌راستي در پاسخ به سؤال‌هاي فوق آيا توجيهي به غير از مسئله «واقع‌بيني» وجود دارد؟

براي رسيدن به اهداف، آرمان‌ها و ايده‌آل‌ها چاره‌اي به غير از واقع‌بيني نداريم.

گزارش خطا