جنگ بعدی "چین و آمریکا" بر سر ایران خواهد بود

روابط ایالات متحده و چین در روز 4 نوامبر، زمانی که تحریم های جدید واشنگتن در مورد ایران، با هدف کاهش صادرات نفت تهران به صفر آغاز شود، وارد فاز چالشی جدیدی خواهد شد. چین، که حدود یک چهارم نفت خام ایران را خریداری می کند، به عنوان مرکز مقاومت جهانی به این اقدام یکجانبه شکل می گیرد.

نواندیش: روابط ایالات متحده و چین در روز 4 نوامبر، زمانی که تحریم های جدید واشنگتن در مورد ایران، با هدف کاهش صادرات نفت تهران به صفر آغاز شود، وارد فاز چالشی جدیدی خواهد شد. چین، که حدود یک چهارم نفت خام ایران را خریداری می کند، به عنوان مرکز مقاومت جهانی به این اقدام یکجانبه شکل می گیرد.

به گزارش نواندیش، بارونز در تحلیلی نوشت: استیون برنوک، تحلیلگر نفتی در PVM Oil Associates، می گوید: با توجه به روابط بد بین دو ملت من انتظار ندارم که چین تقاضای واشنگتن را بپذیرد.

این به نظر می رسد که به نوعی مادر همه اختلافات تجاری است. هر دو طرف انگیزه دارند که به آرامی توپ زمین را به چین بیاندارند تا بتوانند بدین شکل از شوک قیمت نفت جلوگیری کنند. اما عدم اطمینان بیشتری به چشم انداز بازارهای نوظهور باعث شکننده بودن شرایط می شود.

تمام مشتریان نفتی ایران مخالفت خود را با تحریم نفتی ایران اعلام کرده اند. اما کار اروپا به احتمال زیاد بیشتر گره بخورد زیرا تجارت نفتی آن تحت تاثیر شرکت های بزرگ خصوصی است که باید از منافع خود در معاملات مالی ایالات متحده و دلار محفوظ نگه دارند. پیتر هارل، که در تحریم های ایران برای وزارت امور خارجه باراک اوباما کار کرده است، در حال حاضر یکی از همکاران مرکز امنیت آمریکا است.

او می گوید: "آنها دارای چندین پالایشگاه متوسط و کوچکتهستند که به طور مستقیم در معرض ایالات متحده نیستند." پکن همچنین تجربه ی خرید نفت خام را در ازای پول خود دارد و قراردادهای "پترو یوآن" را در اوایل سال جاری امضا کرده است.

در سال 2012 تا 2015، زمانی که دولت اوباما به طور روزانه صادرات ایران را به یک میلیون بشکه کاهش داد، یک برنامه تبلیغاتی ویژه برای عدم تحرک برخی از این شرکت های کوچکتر اجرا شد.

چین مایل است دوباره از همین حربه استفاده کند، واردات را از طریق پالایشگران بزرگ دولتی مانند Sinopec به عنوان واحدی متصل به واشنگتن متوقف می کند. مایکل هیرسون می گوید: "مورد اصلی ما این است که دو طرف از مقابله عمده علیه تحریم های ایران جلوگیری می کنند، که این یک منبع بالقوه درگیری خواهد بود."

تحمل دولت ترامپ به میزان قابل توجهی بستگی به این دارد که آیا عربستان سعودی و سایر تولیدکنندگان خاورمیانه تولید را برای جایگزینی نفت ایران افزایش می دهند، یا خیر. عرضه عربستان سعودی بیشترین نفوذ را در برابر مشتری های سرکش ایرانی می گذارد. تحلیلگران می گویند، ریاض عجله ای برای انحام این کار ندارد.

ادوارد بل، تحلیلگر کالای امارات NBD در دبی، می گوید: "اوپک نمی خواهد 1.5 میلیون بشکه را اضافه کند و شاید این کار را در سال 2019 انجام دهد" "و اکنون چهرهای برای نجات وجود دارد که نباید به نفع ایالات متحده در نظر گرفت."

پیش بینی دقیق تر این است که ترامپ بعید است در ایران و چین امتیازاتی را که می خواهد از هر دو هدف به دست بیاورد. آرین طباطبایی می گوید که رهبران تهران می خواهند صبر کنند و ببینند که در سال 2020 چه اتفاقی خواهد افتاد. از سوی دیگر چین نیز تصمیم مشابهی گرفته است، به این معنی که JPMorgan در یادداشت 4 اکتبر اعلام کرد: "یک جنگ تجاری کامل در سال 2019 به سناریوی پایه جدید ما خواهد رسید."

اکنون تحریم ایران یکی از نگرانی های عمده چین است که می تواند این کشور را وارد فاز جدیدی از تنش با آمریکا کند.

خبرهای مرتبط