صدا و سیما تا کی می خواهد با دروغ، احساسات مردم را تحریک کند؟

این رسوایی یا رسوایی‌هایی از این دست برای بار اول نیست که در تلویزیون و اتفاقا در جُنگ‌هایی از این دست و مجری‌های سوپراستارشان که یاد گرفته‌اند با ژست صالح بالخیر برای هر چیزی نسخه بپیچند رخ می‌دهد.

روزنامه دنیای اقتصاد با اشاره به گاف بزرگی که در برنامه "فرمول یک" در باره یک بیمار سرطانی داده شد نوشت: این رسوایی یا رسوایی‌هایی از این دست برای بار اول نیست که در تلویزیون و اتفاقا در جُنگ‌هایی از این دست و مجری‌های سوپراستارشان که یاد گرفته‌اند با ژست صالح بالخیر برای هر چیزی نسخه بپیچند رخ می‌دهد.

درحالی که کمی پرس و جو و استعلام درباره این نوع ادعاها جلوی برچسب انتشار خبر دروغ به رسانه ملی را می‌گرفت و احیانا اجازه نمی‌داد این‌چنین با احساسات عمومی کشور بازی شود.

چند بار دیگر باید یک مدل، یک کاشف جعلی داروی بیماری خاص، یک پدر که بیماری پسرش بهبود یافته، یک زن زلزله‌زده که خانه گرفته و می‌گوید نگرفته، یک مخترع قلابی و... بیایند تا با احساسات مردم بازی کنند؟

آری ارگان‌های حاکمیتی این روزها بهترین گزینه‌ها برای انتقاد هستند و هر نوع انتقادی درباره عدم کفایت‌شان با استقبال عمومی روبه‌رو‌ می‌شود. در این میان هم انتقاد از نهادهایی چون مسوولان اجرایی در دولت و مجلس به مراتب ساده‌تر از ارگان‌های قضایی و نظامی است پس رسانه ملی هم سعی می‌کند برای نجات از موج عظیم انتقادها از خود، آنتن را در اختیار افرادی قرار دهد که این‌گونه با احساسات عمومی بازی کنند. این بار احتمالا جلوی کلاهبرداری یک میلیاردی از مردم گرفته شده اما مهم رسالتی است که رسانه ملی فراموش کرده. اینکه چه فیلتری برای آنهایی که می‌آیند روی آنتن گذاشته می‌شود؟

گزارش خطا