"ایران و روسیه" وارد فاز جدیدی از همکاری می شوند؟

حسین ذوالفقاری، معاون وزیر کشور ایران در امور امنیتی، در روز 5 نوامبر با واسیلی پیسکارف رئیس کمیته امنیت دوما روسیه دیدار کرد. وی در این نشست، بر ضرورت نهایی کردن توافقنامه امنیتی دوجانبه تاکید کرد. توصیف امنیت سایبری، مبارزه با تروریسم و مقابله با گسترش مواد مخدر و مهاجرت غیرقانونی به عنوان جنبه های کلیدی چنین توافقی توصیف شد.

نواندیش: حسین ذوالفقاری، معاون وزیر کشور ایران در امور امنیتی، در روز 5 نوامبر با واسیلی پیسکارف رئیس کمیته امنیت دوما روسیه دیدار کرد. وی در این نشست، بر ضرورت نهایی کردن توافقنامه امنیتی دوجانبه تاکید کرد. توصیف امنیت سایبری، مبارزه با تروریسم و مقابله با گسترش مواد مخدر و مهاجرت غیرقانونی به عنوان جنبه های کلیدی چنین توافقی توصیف شد.

به گزارش نواندیش، المانبتور با اشاره به دیدار اخیر مقامات ایران و روس نوشت: یکی از اهداف ایران در امضای توافقنامه این است که امنیت داخلی خود را تقویت کند، به خصوص با توجه به تهدیدات ناشی از افغانستان، عراق و سوریه، که برای جلوگیری از آن نیاز به همکاری بین المللی دارد. برای ایران، درگیر شدن در همکاری امنیتی با روسیه، به عنوان کشوری که دارای نفوذ در منطقه و نگرانی های امنیتی مشترک است، می تواند به افزایش تاثیر اقدامات امنیتی خودش کمک کند.

تهران و مسکو چندین سند امنیتی را در گذشته امضا کرده اند. در میان این ها یک سند است که در ماه ژانویه سال 2013 توسط وزیر کشور ایران، مصطفی محمد نجار، و سپس وزیر امور داخلی روسیه، ولادیمیر الکساندرویچ کلوکولتسف، امضا شده که در آن خواستار اتخاذ اقدامات مشترک برای مبارزه با تکثیر مواد مخدر و مبارزه با جرایم سازمان یافته بین المللی است. با توجه به تحولات منطقه ای و بین المللی از آن زمان، توافق جدید گسترده تر است و تأکید بیشتری بر نیاز به مقابله با تروریسم بین المللی دارد.

اگر چه بعد از فروپاشی ساختار سازمانی داعش موارد تروریستی در سراسر جهان کمتر شده است، اما گزارشات اطلاعاتی و تحلیلی کشورهای مختلف، احتمال حمله از سوی این گروه را بالا می برد. در نتیجه، تمایل تهران و مسکو برای گسترش همکاری امنیتی خود را می توان به عنوان پاسخ به تهدید رو به افزایش مواد مخدر و تروریسم مشاهده کرد که در سال های اخیر، ابعاد وسیع تری به خوذ گرفته است. افغانستان و خاورمیانه منابع اصلی این تهدیدها هستند که منافع ایران و روسیه را تحت تاثیر قرار می دهند.

طبق گزارش دفتر مواد مخدر و جرم سازمان ملل متحد، کشت تریاک در افغانستان در سال 2017 در مقایسه با سال 2016 63 درصد افزایش یافته است که از منطقه 201000 هکتار به 328000 هکتار می رسد. مقدار مواد مخدر تولید شده از 4800 تن در سال 2016 به 9000 تن در سال 2017 افزایش یافت. به گزارش سازمان ملل،عوامل طالبان یکی از علل اصلی تولید و صادرات مواد مخدر هستند در حالی که ایران و روسیه از اهداف کلیدی آن هستند. تشنج قاچاق مواد مخدر در ایران طی پنج سال گذشته به طور متوسط 15 درصد افزایش داشته است. در این راستا، عبدالرضا رحمانی فضلی، وزیر کشور ایران، اظهار داشت که در سال 2017 در ایران حدود 785 تن مواد مخدر مصادره شده که بخش عمده آن به کشورهای منطقه و اروپا اختصاص داشته است. از این مقدار، 24 تن هروئین بود.

بر اساس اطلاعات موجود، روسیه دارای بزرگترین بازار جهانی هروئین در جهان است و حدود 75 تا 80 تن هروئین در افغانستان از سالانه به قاچاق می رسد. این کشور در حدود 7.3 میلیون معتاد دارد، همانطور که از آمار وزارت بهداشت و خدمات فدرال کنترل مواد مخدر روسیه نشان داده شده است. این داده ها تنها نشان می دهد که چقدر مواد مخدر خطرناک برای ایران و روسیه است.

تروریسم بین المللی نیز بسیاری از نگرانی های مشترک را برای تهران و مسکو ایجاد کرده است. حملات تروریستی اخیر در ایران نمونه ای از این موارد است. اینها شامل حملۀ ژوئن 2017 به مجلس ایران در تهران است که 23 نفر کشته شدند و حمله سپتامبر 2018 به رژه نظامی در شهر اهواز که 25 نفر دیگر شهید بر جای گذاشت. در همین حال، در روسیه حملات تروریستی در سال 2016 و 2017 به ترتیب 64 و 36 نفر کشته شدند.

اگر چه نیکولای پاتروشف، دبیر شورای امنیت فدراسیون روسیه، اعلام کرده است که تعداد حملات تروریستی در کشور خود از سال 779 مورد در سال 2010 به 24 مورد در سال 2017 کاهش یافته است، اما احتمال این حملات در روسیه یا ایران هنوز بالا است این به این معنی است که هر دو کشور متوجه شده اند که به طور موثر مقابله با این تهدید فراملیتی بدون اطلاعات بین المللی، همکاری نظامی و امنیتی امکان پذیر نیست.

این احساس مشترک تهدید، یکی از دلایل همکاری نظامی و امنیتی بین دو کشور در سوریه است. برای تقویت بیشتر این همکاری، دو طرف موافقت نامه های نظامی را امضا کرده اند، یکی از آنها یک توافقنامه دفاع از جنگ افزار است که در ژانویه 2015 به پایان رسید، بین حسین دهقان، وزیر دفاع ایران و سرگئی شویگو، همتای روسی آن. این توافقنامه نیازمند همکاری برای حفظ امنیت و ثبات و مبارزه با تروریسم، جدایی طلبی و افراط گرایی است.

با توجه به این زمینه، توافق امنیتی جدید، اسناد همکاری سیاسی و نظامی موجود را تکمیل می کند. با پیوند دادن سازمان های امنیتی و نظامی دو کشور، توافقنامه جدید می تواند یک ساختار سازگارتر برای همکاری امنیتی فراهم کند. اگر امضا شده و اجرا شود، می تواند همکاری دوجانبه را گسترش دهد.

گزارش خطا

X Share

Telegram Google Plus Linkdin

Cloob Facenama

لینک کپی شد

نظر شما

قابل توجه کاربران و همراهان عزیز: لطفا برای سرعت در انتشار نظرات، از به کار بردن کلمات و تعابیر توهین آمیز پرهیز کنید.

پربازدید ها
پربحث ترین

کد تپ سواپ امروز ۴ آذر و ۵ آذر؛ جواب تسک های یوتیوب ETH Staking Part 4 و Turn Puzzles Into Profits و Use LinkedIn و LUNA & UST Crash Explained5 و Monetize Your Imagination و UGC Content

آخرین اخبار
عکس و فیلم