زیبا کلام، زید آبادی، لغوهایی که لغو نمی شوند!

متاسفانه کمتر تکرار می شود اما تا دلمان بخواهد پافشاری بر انجام کارهای نازیبا وجود دارد و همین داستان "لغو سخنرانی ها" چیزی نمانده است که مرزهای کشور را هم در نوردد و به عنوان یک پدیده صادراتی در مقابل واردات غیر فرهنگی که داریم البته بدون ذره ای ارز آوری عرض به حراج بگذارد!

نواندیش- سام سکوتی بداغ: ماجرای ناتمام گذاشتن سخنرانی ها و و گفتگوها در محیط های عمومی اگر چه خود چندان پذیرفتنی نیست و از قبح عمل کم نمی کند اما می توان ادعا کرد که در آن محیط از هر قشری حضور دارند و برنتابیدن مخالف یا تلاش برای ساکت کردن منتقد تا میزان قابل توجهی بر اساس میزان تحصیلات احتمالی، عدم آشنایی با مبانی تعالیم اسلام که ندای گوش دادن به سخن و انتخاب احسن دارد و یا ابزار منافع و مطامع دیگران شدن عوامل اغتشاش می تواند مورد بحث و بررسی قرار گیرند اما لغو سخنرانی در دانشگاه های کشور غیر قابل فهم و نابخشودنی است.

استمرار بر انجام کارهای خوب اگر چه پسندیده است،متاسفانه کمتر تکرار می شود اما تا دلمان بخواهد پافشاری بر انجام کارهای نازیبا وجود دارد و همین داستان "لغو سخنرانی ها" چیزی نمانده است که مرزهای کشور را هم در نوردد و به عنوان یک پدیده صادراتی در مقابل واردات غیر فرهنگی که داریم البته بدون ذره ای ارز آوری عرض به حراج بگذارد!

اما سوال ساده ای که ذهن نگارنده و شاید بسیاری دیگر از شنوندگان این خبر را درگیر می کند میزان مسئولیت وزارت علوم و دانشگاه در لغو این برنامه و برنامه هایی از این دست است؟

آیا دانشگاه امیر کبیر و در جایگاه فرادست آن،وزارت علوم، توان مدیریت یک جمع کوچک برای برگزاری یک مناظره را ندارند که این چنین با آبروی محیط فرهنگی و علمی بازی می شود یا بعضا خود اداره کنندگان محافل دانشگاهی در دولت تدبیر و امید هم چندان با دور کردن نور افکن ها مخالف نیستند تا چشمهایش یا چشمهایشان چندان درد نگیرد؟؟!!

گزارش خطا