اتحاد عربستان با ایران

طراد العمری

الحیات با بیان این که ایجاد یک اتحاد میان ایران و عربستان امر محالی نیست، آورده است: با ایجاد یک اتحاد قوی میان دو کشور می‌توان به ثبات، توسعه فراگیر و خیر دو کشور دست یافت.

این روزنامه‌ی چاپ لندن در تحلیلی با عنوان "اتحاد عربستان با ایران" به قلم طراد العمری از نویسندگان و تحلیلگران عربستانی آورده است: به نظر می‌رسد ایده اتحاد میان عربستان و ایران به دلیل دشواری در تحقق این مساله و وجود فضای ملتهب میان دو کشور، ایده‌ای خیالی باشد اما این ایده شایستگی فکر کردن به آن را دارد و امر غیر ممکنی نیست.

الحیات در ادامه آورده است: عربستان نیازمند یک متحد قدرتمند است ایران هم هم‌چنین. به عبارت دیگر دو کشور نیاز مبرمی به یکدیگر دارند. "الان، الان است نه فردا". البته قبل از این که این ایده را بخواهیم حتی در ذهن هم رد کنیم باید سه پیش شرط را پشت سر بگذاریم بنابراین از ایده اتحاد شروع می‌کنیم اولا باید اختلافات اعتقادی و تاریخ را حتی به شکل موقتی کنار گذاشت و دوما نقاط مشترک و آنچه که برای نزدیکی روابط لازم است را مشخص کنیم و سوما یک سوال مهم را مطرح کنیم و آن این که آیا باقی ماندن این وضعیت و پیامدهای منفی آن بر دو کشور و ملت‌های آنها و سایر ملت‌ها و کشورهای منطقه، امری درست و مثبت است؟

در ادامه این مطلب آمده است: با پاسخ به این سوال و نگاه به مسایل گفته شده به نتیجه، امکان ایجاد یک اتحاد قدرتمند و قوی بین ایران و عربستان خواهیم رسید که این نتیجه حتما می‌تواند به ثبات، توسعه فراگیر و خیر دو کشور منتهی شود.

الحیات افزود: مطالعات بسیاری انجام دادیم اما در نقشه‌های بین‌المللی به لحاظ سیاسی، اقتصادی و استراتژیکی دولتی بهتر و مناسبتر از ایران نیافتم. درباره اتحاد کشورهای حوزه خلیج (فارس) نیز تحقیق کردیم و آن را همانند باری سنگین یافتیم. به اتحاد با مصر هم فکر کردیم و برای ما روشن شد که بنابر دلایلی زیانش بیشتر از نفعش است از جمله این که باید یک فرصت دو دهه‌ای به مصر داده شود تا نقش مرکزی و محوری خود را بازیابد. ترکیه و پاکستان را هم زیر ذره‌بین بردیم و دیدیم که "ویروس‌های" آنها نظام سیاسی و ساختار اجتماعی عربستان را با تهدید مواجه می‌کند.

در ادامه این تحلیل آمده است: اتحاد با کشورها انتخابی بین دو گزینه است یا همانند بالونی است که تو را به اوج می‌رساند و یا همانند بار سنگینی است که تو را به پایین می‌کشاند. در خاورمیانه سه تحول مهم اتفاق افتاد یکی خلاء قدرت که با خروج عراق در سال 2003 ایجاد شد و نظام خلیج (فارس) را از حالت سه قطبی بودن به دو قطبی‌بودن تبدیل کرد و دوم اختلال در موازنه قدرت و نظام خاورمیانه‌ای در سال 2011 که بعد از خروج مصر و آشوب‌های سوریه و باقی ماندن عربستان در نظام عربی ایجاد شد و سوم حرکت کردن مرکزیت قدرت در نتیجه آنچه که پیشتر به سوی کشورهای حوزه خلیج (فارس) حرکت کرد. این دسته تحولات، مشکلات استراتژیکی عربستان را زیاد کرد و همراه با ایران به بازیگران اصلی تبدیل شد البته نه تنها در سطح کشورهای حوزه خلیج (فارس) بلکه در سطح خاورمیانه.

درادامه این مطلب آمده است که در این شرایط حسن روحانی به عنوان رییس جمهور ایران انتخاب و پیام‌های بازی را مطرح کرد که این با اظهارنظرهای خوشبینانه و محتاطانه مسوولان عربستانی مواجه شد.

نویسنده در بخش دیگری از این مطلب با اشاره به نبود اعتماد کافی میان ایران و عربستان و اینکه این بی‌اعتمادی موجب ایجاد فضای جنگ سرد میان دو قدرت منطقه‌ای شده است، نوشت: فضای سیاسی فعلی یادآور زمان بعد از جنگ جهانی دوم است زمانی که رهبران کشورهای بزرگ می‌نشستند و به تنهایی نقشه‌هایی را طراحی و کشورها و جوامع را همانند نانی تکه تکه می‌کردند و به دنبال آن انقلاب‌ها به وقوع می‌پیوست و رهبرانی در نقاط مختلف جهان برکنار و دیگرانی به جای آنها می‌آمدند و ملت‌ها و دولت‌ها درآن زمان تحت تاثیر قرار می‌گرفتند اما چیزی تحت اختیارشان نبود حتی سازمان‌های بین‌المللی و منطقه‌ای هم‌چون "جنبش عدم تعهد"، "اتحادیه عرب"، "سازمان همکاری اسلامی" و "شورای همکاری خلیج (فارس)" و غیره هم که در آن زمان ایجاد شدند اکنون اختیاراتشان به سر آمده و رو به موت هستند.

حال آیا وقت آن نرسیده که حاکمان ایران و عربستان زمام امور را به دست بگیرند و گرد هم جمع شوند و منافع استراتژیک، حیاتی و حساس شان را بر روی نقشه روشنی مشخص کنند؟

*ایسنا

گزارش خطا