از سیل تا تصادفات جاده ای: سهم ما مردم در اتفاقاتی که رخ می دهد، چقدر است؟

این روزها که کشور با بحران سیل دسته و پنجه نرم می کند بسیاری بدون توجه به مسئولیت های خود با حمله به دولت و حکومت تنها مسئولین را عامل اصلی این ویرانی، سیل و از دست رفتن تعداد زیادی از هموطنانمان می دانند که البته جای بحث دارد.

نواندیش- رضا امیری: این روزها که کشور با بحران سیل دسته و پنجه نرم می کند بسیاری بدون توجه به مسئولیت های خود با حمله به دولت و حکومت تنها مسئولین را عامل اصلی این ویرانی و از دست رفتن تعداد زیادی از هموطنانمان می دانند که جای بحث بسیار دارد.

در اینکه سو مدیریت در کشور ما وجود دارد و در بسیاری از حوزه ها با ضعف رو به رو هستیم، هیچ تردیدی وجود ندارد، اما متاسفانه این سوءمدیریت و فاصله ایجاد شده میان جامعه و حاکمیت باعث شده که ما در بسیاری از حوزه ها نسبت به مسئولیت های فردی و اجتماعی خود بی توجه باشیم و در هر بحران و مساله ای فقط به دنبال مقصر بگردیم.

اگر هر ساله هزاران نفر در جاده ها جان می بازند مقصر حکومت است، اگر زلزله و سیل خانه خرابمان می کند، مقصر حکومت است، اگر ترافیک هر روزه بخش عمده ای از زمان ما را می گیرد، مقصر حکومت است و خلاصه هر مشکل و بحرانی پیش بیاید ما در آن کمترین تقصیر را داشته ایم و همیشه دیگران مقصر اند!

به نظر می رسد این رفتار به بخشی از فرهنگ ما تبدیل شده تا جایی که حتی در زندگی شخصی خودمان هم کمتر مسئولیت می پذیریم و عموما همیشه دنبال مقصر می گردیم تا جایی که این به دنبال دیگری گشتن حتی به فرهنگ سیاسی ما هم رسوخ کرده است. ما در حالی همیشه از زیر بار مسئولیت شانه خالی می کنیم که درست عکس این را از مسئولین مملکت انتظار داریم.

در مورد اتفاقات اخیر فرض کنیم مقصر اصلی تمام تلفات تلفات سیل بر عهده حاکمیت باشد، اما با خودمان صادق باشیم خود ما تا چه اندازه نسبت به هشدارها توجه می کنیم، آیا واقعا اگر از 1 ماه قبل به ما در مورد احتمال وقوع سیل هشدار داده می شد ما به آن توجه می کردیم؟ آیا با نکات ایمنی در هنگام وقوع چنین رخدادهایی آشنا هستیم؟ فقط همین دو روز اخیر علی رغم هشدارهای مکرر مبنی بر عدم انجام سفر باز شاهد افزایش سفر ها و ترافیک سنگین در جاده ها بودیم واقعا وقتی تا این حد نسبت به همه چیز بی توجه هستیم تا جایی که حتی قبل سفر از گرفتن یک شماره سه رقمی برای آگاهی از وضعیت راه ها برایمان دشوار است چطور می توانیم مسئولیت همه چیزها را به گردن در و دیوار و حکومت و حاکمیت بیاندازیم.

همین تصادفات جاده ای را در نظر بگیرید، به گفته رئیس پلیس راهور ناجا تنها تا 4ام فروردین ماه امسال طی 4 روز یعنی از ابتدای طرح نوروزی حدود 170 نفر در صحنه تصادفات کشته و سه هزار و 750 نفر مجروح شدند! این آمار چیزی شبیه فاجعه است احتمالا در این رابطه هم بسیاری بگویند که مقصر این تعداد کشته در تصادفات جاده ای هم پراید و کیفیت بد خودروهای داخلی و جاده های غیر استاندارد است، اما بینی و بین الله ای علت اصلی این است؟ خود ما هیج سهمی از این تصادفات نداریم؟

در این که کیفیت خودروهای ما نامطلوب است کسی شکی ندارد، اما چرا ما که نسبت به این موضوع آگاهی داریم تا این حد بی احتیاط می رانیم مگر غیر این است که در چنین شرایطی اتفاقا باید احتیاط بیشتری داشته باشیم؟ اصلا مگر همین چند سال پیش نبود که در تهران فردی با خودروی پورشه خود و سرنشینان دیگر را به کام مرگ کشاند، آیا خودرو او هم بی کیفیت بود؟ پس رک و راست مقصر اصلی این اتفاق خود ما هستیم خود ما هم به اندازه جاده بد و خودرو بی کیفیت مقصریم، اما علاقه ای به قبول سهم خود نداریم.

تا زمانی که همه ما نسبت به وظایف خود آگاهی نداشته باشیم و در انجام آن احساس مسئولیت نکنیم و همیشه و همه جا به دنبال مقصر بگردیم شک نکنید که 100 سال هم بگذرد هزار تا مدیر و رئیس جمهور حکومت هم بیاید و برود آش همین آش و کاسه همین کاسه خواهد بود!

گزارش خطا