زندگی نامه جان لوئیجی بوفون

جان لوئیجی بوفون در 28 ژانویه سال 1978 در کارارا در خانواده ای کاملا ورزشی به دنیا امد. مادرش ماریا استلا قهرمان بزرگ نپرتاب وزنه و پرتاب دیسک و پدرش ادریانو نیز قهرمان پرتاب وزنه بود.خواهرانش گوئندالینا و ورونیکا از قهرمانان و بهترین بازیکنان والیبال بودند و بارها در رقابت های سری ا والیبال پیروزی های بزرگی کسب کردند. جیجی با النا سره دووا دختر مدل مطرح چک تبار ازدواج کرد و صاحب دو پسر به نام های لوئیس توماس و دیوید لی شد. سنگربان بزرگ یووه در اوقات فراغت شدیدا به گوش دادن موسیقی علاقه مند است، موسیقی ایتالیا را می پسندد و ازاهنگ های مطرحی که شدیدا به انها علاقه دارد می توان به قطعه بسیار معروف گروه سرشناس پینک فلوید و یا ما هستیم قهرمان کوئین و شب واقعی لیگابو اشاره کرد. به گوش دادن اخبار جدید از رادیو نیز علاقمند است . از طرفداران تماشای فیلم است و زمانی که در کاناپه خانه دراز کشیده تماشای فیلم را عاشقانه دوست دارد. هنرپیشه مورد علاقه او نیکولاس کاجه است .اخبار مربوط به استقلال را در آبشار 24 دنبال کنید .

به تماشای تلویزیون چندان اهمیت نمی دهد و زیاد تلویزیون نگاه نمی کند. جیجی عاشق این است که روزی به کارارا بازگردد ، به جایی که بتواند دوباره گرمی و شور و ارامش خانه را پیدا کند، به جایی که ارامش زمانی که پسر بچه ای بوده را داشته باشد. لوئیجی به ورزش روزانه بسیار عادت دارد. علاقمند است عصرها را با دوستانش بگذراند. و چه بهتر که این زمان در یک رستوران خوب گذرانده شود. از فوریه سال 2005 همراه خواهرش ورونیکا اداره یک خط تولید پوشاک به نام باگاجه را به عهده گرفته است. سنگربان بزرگ بیانکونری ها خیلی هم خوش غذا است ! جیجی به غذای اصلی ایتالیایی ها یعنی پاستا شدیدا علاقه دارد، به ویژه پاستایی که زغالی شده باشد. بوفون عاشق میزخوش رنگ و زیبا و کامل غذا است ! وی تمام پیش غذا هایی که در ایتالیا مرسوم هست را دوست دارد.

به مشروبات الکی علاقه ندارد و درصورت نوشیدن مشروبات ترجیح می دهد شراب قرمز بنوشد. جان لوئیجی از مدرسه فوتبال کانالتتو بازی با توپ را اغاز کرد، البته این یک مدرسه غیر حرفه ای بود و فضای لازم برای جیجی وجود نداشت. خیلی زود به تیمی وارد شد که توانایی های خود را نشان دهد، در ابتدا به دلیل فیزیک بدنی و وزن نسبتا زیادش او در خط حمله قرار دادند. در سن 12 سالگی به تیم بوناسکولا پیوست و 13 ساله بود که یک بازیکن تیم پارما شد. او به بازی به عنوان یک مهاجم ادامه می داد تا اینکه 14 ساله بود هر دو سنگربانان تیم مصدوم شدند و او باید به عنوان دروازه بان به تیم کمک می کرد و درون دروازه می ایستاد جالبترین اخبار استقلال را در آبشار 24 ببینید .

بعد از دو هفته بازی کردن به عنوان دروازه بان ، جیجی رسما کار خود را در پست جدید اغاز کرد. چهره و حرکات جیجی شباهت زیادی به توماس نی کانون سنگربان بزرگ کامرونی در سال 1990 ایتالیا بود. بوفون به بازی خود ادامه داد تا در سن 17 سالگی با پیراهن پارما در کوپا ایتالیا مقابل هالمستاد بازی که با نتیجه بدون گل به پایان رسید بازی کرد و سرانجام در سال 1995 برابر میلان برای نخستین بار در رقابت های سری ا حاضر شد و تجربه بزرگی را کسب کرد. جان لوئیجی لحظات شاد و خوش ایندی را با بیانکونری ها گذرانده، اما بهترین خاطره او با یووه مربوط به فتح اولین اسکودتو است. وی به همراه الساندرو دل پیرو، دیوید ترزگه و مائورو کامورانزی در تابستان 2006 که یوونتوس به دلیل حضور در پرونده کالچوپولی به سری ب تبعید شد در کنار بانوی پیر ماند تا یکی از محبوب و باوفاترین فوتبالیست های دنیای فوتبال لقب گیرد. او در حالی که بهترین سنگربان جهان بود و قهرمانی جام جهانی را نیز همراه ایتالیا از ان خود کرده بود حاضر شد برای علاقه به یووه همراه این تیم در یک سطح پایین تر بازی کند. با تلاش وی و هم تیمی هایش یووه بار دیگر به سری ا بازگشت و در سال هایی که این تیم هنوز نتوانسته بود به شکوه گذشته خود بازگردد نیز حاضر به جدایی نشد تا در فصل 2011-2010 که فصل رویایی یووه پس از بازگشت مجدد به سری ا محسوب می شد یکی از ارکان اصلی قهرمانی یوونتوس در سری ا باشد.

بوفون در این مسابقات تنها 16 گل دریافت کرد و یووه توانست بدون قبول شکست ، تنها تیم بدون شکست در میان تیم های بزرگ اروپایی باشد که عنوان قهرمانی کشورشان را به دست می اورند. بوفون در کنار دل پیرو برای بازگشت شکوه یووه نقش بسزایی داشتند و پس از جدایی الساندرو دل پیرو، او ستاره قدیمی و باتجربه دنیای بیانکونری به شمار می رود که مسولیت سنگینی را با رفتن کاپیتان شان به عهده می گیرد. اما در سطح ملی، بهترین سنگربان جهان، قهرمانی در جام جهانی 2006 را بزرگ ترین پیروزی ملی خود می داند و همیشه دوست دارد درکنار اتزوری ها بماند. پس از ناکامی در جام جهانی 2010، وی امیدوار بود تا در مسابقات یورو 2012 همراه ایتالیا موفق به کسب جام شود، اما این تیم در دیدار فینال مقابل اسپانیا شکست سنگینی خورد، با این حال بوفون معتقد است که ایتالیایی که انتظاری از او نمی رفت در این مسابقات خوش درخشید. مطمئنا بوفون در سال هایی که پیش روست همچنان سنگربان نخست یوونتوس و ایتالیا خواهد بود. جیجی رویاهای زیبا و قشنگی در سر دارد، رویاهایی برای زندگی شخصی و خانواده خود، او می خواهد یک خانواده پر جمعیت درست مانند جایی که خود در ان رشد کرده داشته باشد و منتظر یک اینده خوب همراه با خوشبختی است. اخبار استقلال ، از جمله آخرین و جالب ترین تغییرات را از آبشار 24 دنبال کنید .

بهترین دروازه بان جهان درسال ۲۰۰۳-۲۰۰۲. فیفا وی را در سال ۲۰۱۰ بهترین دروازه بان ۲۴ سال گذشته جهان معرفی کرد.

وی با ایتالیا در چهار دوره جام جهانی٬ جام جهانی فوتبال ۱۹۹۸ و جام جهانی فوتبال ۲۰۰۲ و جام جهانی فوتبال ۲۰۰۶ وجام جهانی فوتبال ۲۰۱۰ و حاضر بوده و در سال ۲۰۰۶ با ایتالیا قهرمان جهان شد. وی در پارما شناخته شد.

وی گرانترین دروازه‌بان جهان نیز بود. او یورو ۲۰۰۰ رابه دلیل شکستگی انگشت از دست داد.

وی در مسابقات یورو ۲۰۰۴ و یورو ۲۰۰۸ حاضر بوده است. او در یورو ۲۰۰۸ به دلیل مصدومیت فابیو کاناوارو کاپیتان ایتالیا بود.

او بهترین دروازه بان جام جهانی ۲۰۰۶ شناخته شد. وی هم اکنون در یوونتوس عضویت دارد

جان لوئیجی بوفون بهترین دروازه بان حال حاضر جهان سرانجام برای ماندن در یوونتوس قراردادی تا پایان ماه ژوئن سال 2012 امضا کرد و به این ترتیب سنگربان شماره یک تیم ملی فوتبال ایتالیا مدت طولانی در موطن خود باقی می ماند. به طور حتم این بخش از معرفی بوفون هم خواندنی است و هم هیجان انگیز! این مطلب به قلم جان لوئیجی بوفون می باشد... یک خانواده کاملاً ورزشی! باید همه چیز را از روز اول شرح دهم. من متولد بیست و هشتم ژانویه سال 1978 در کارارا هستم. باید بگویم که در خانواده کاملاً علاقمند به ورزش و ورزشکار به دنیا آمدم. مادرم یعنی ماریا استلا که همانند من در کارارا به دنیا آمده یکی از قهرمانان پرتاب وزنه و پرتاب دیسک در رشته دوومیدانی است. او برای پرتاب وزنه رکوردی با 15 متر و 43 سانتی متر در اختیار دارد و 17 مقام قهرمانی را در لیگ ایتالیا به خود اختصاص داده است و در رشته پرتاب دیسک نیز او در تیم ملی ایتالیا با 57 متر و 54 سانتی متر به عنوان یک رکوردگذار معرفی شد. در واقع مادر من در ایتالیا از این نظر صاحب عنوان بود، او در 14 می 1972 با ورزش حرفه ای خداحافظی کرد. اما پدرم یعنی آدریانو متولد لاتیزانا از شهر اودینزه است. او نیز یک ورزشکار حرفه ای بود و همانند مادرم در رشته پرتاب وزنه و هم تیمی او در تیم ملی ایتالیا البته در دسته مردان! او دارای یک مقام دومی در رقابت های قهرمانی در اروپاست و 15 بار نیز به تیم ملی ایتالیا دعوت شده است و در نهایت با عنوان سرگروهی آتزوریها از ورزش حرفه ای کناره گیری کرد و در حالی که پروفسور فیزیک بود در دبیرستان مشغول به ادامه تدریس شد. اما من دو خواهر هم دارم که البته هر دوی آنها بزرگتر از من هستند. جوئندالینا و رونیکا هر دو متولد شده در کارارا مثل من و مادرم. آنها عاشق بسکتبال هستند جوئندالینا عضو تیم ماته را در سری A1 و تیم ملی بسکتبال ایتالیا بوده که با ماته را به یک مقام اولی در لیگ ایتالیا دست یافته است. ولی در مجموع من از همه آنها مقام هایم بیشتر است، زیرا ورزش را به صورت کاملاً حرفه ای دنبال می کنم. هافبکی که دروازه بان شد! به خاطر شرایط خاص خانوادگی و علاقه فراوانم به فوتبال پدرم تصمیم گرفت در 6 سالگی مرا به یک مدرسه فوتبال بفرستد و به این ترتیب من در یکی از بهترین مدارس فوتبال به نام " کانالتو" زیرنظر لیبروسالوتی که خاطرات زیبایی از این مربی دارم به آموزش فوتبال پرداختم آن هم با جدیت مثال زدنی و تشویق بسیار زیاد خانواده ام. در هر حال با اشتیاق فراوانی که داشتم خیلی زود به تیم پرتیکتا در کارارا پیوستم و زیرنظر مربیانی همچون بونی، روزینی و آوالونه که خیلی به من کمک کردند تمرین کردم. آنها می گفتند من بیشتر به درد دفاع می خورم و عده ای دیگر دروازه بانی را برایم مفید می دانستند، اما بنا به خواسته یکی از مربیان و اغلب دوستانم در خط میانی مشغول به بازی شدم و این موضوع برای بازیکن نوجوانی مثل من اصلاً خوشایند نبود. اسطوره آن زمان من در خط میانی لوتار ماتئوس هافبک تیم ملی آلمان و به عقیده من او در دوره خود یکی از بهترین بازیکنان میانه میدان بود. بعد از مدتی از تیم پرتیکاتا جدا شدم و به پسکارا در شهر جنوا رفتم. در اولین مسابقه به عنوان هافبک در سن 10 سالگی در پیکار منتخب نوجوانان توسکانی با ونه تو به میدان رفتم و سپس برای تشویق به استادیوم سن سیرو فرستاده شدیم. یک اضطراب و هیجان باورنکردنی بازی اینتر با ورونا در لیگ ایتالیا فصل 89-1988 که با پیروزی یک بر صفر اینتر به پایان رسید. گل این مسابقه رابرتی به ثمر رساند و این یک خاطره نه چندان بد برایم بود. سرانجام دروازه بان شدم! برای رسیدن به پست مورد نظرم خیلی زحمت کشیدم. به هیچ وجه نتوانستم خودم را قانع کنم که در خط میانی بازی کنم و به همین خاطر به دنبال دروازه بانی رفتم. افسانه آن روزهای من کسی جز توماس انکونو دروازه بان بزرگ تیم ملی کامرون نبود. بازیهای او مرا هیجان زده می کرد انکونو به عنوان یک ستاره بزرگ در جام جهانی 1982 شناخته شد که البته آن زمان من خیلی کوچک بودم. اما اوج هنر او در جام جهانی 1990 در ایتالیا بود. اولین مسابقه مقابل آرژانتین که هرگز آن را از خاطرم نمی برد و سپس رسیدن به مرحله یک چهارم پایانی، بهترین بازی او در برابر انگلستان بود و مهار 2 ضربه پنالتی انگلیس های بزرگ و مغرور! انکونو انگیزه هایم را برای دروازه بان شدن بیشتر کرد و در سن 12 سالگی به آنچه می خواستم رسیدم. من برای این کارم چند دلیل داشتم. اول انتخاب خودم، دوم عشق به توماس انکونو و سوم به خاطر هم شباهت بودن نام فامیلی ام با لورنزو بوفون سنگربان بزرگ اینتر و میلان! اما موضوع به همین جا ختم پیدا نکرد و من در عرض مدت 5 الی 6 ماه زیرنظر پیزه رینی مربی دروازه بانان بوناسکولو و آویرو مائکونی تحت تعلیم قرار گرفتم. باید اعتراف کنم، پدرم در این راه خیلی کمکم کرد، او برنامه هایم را مرتب می کرد و با مربیان در موردم صحبت می کرد و اکثراً به خاطر احترام به پدرم کمک حال من می شدند.

شناسنامه

نام کامل جانلوئیجی بوفون

زادروز ۲۸ ژانویهٔ ۱۹۷۸ ‏(۳۶ سال)

زادگاه کارارا، ایتالیا

قد ۱۹۱ سانتی‌متر (۶ فوت و ۳ اینچ)