در رثای کوثر قرآن

سیدرضا اکرمی

1) سیزدهم جمادی‌الاولی سال یازدهم هجری بود که «کوثر قرآن» و تنها یادگار پیامبر اسلام «فاطمه زهرا علیهاسلام» در سن «18 سالگی» بدرود حیات گفت و در «مدینئ‌النبی» ناشناخته از جهت «محل دفن» به خاک سپرده شد. حضرتش در سال پنجم بعثت در مکه به‌دنیا آمده بود و ولادت وی در بیستم جمادی‌الثانی تحقق یافت. هنگام وفات چهار فرزند «حسن، حسین، زینب و ام‌کلثوم‌ علیهم‌السلام» داشت و فرزند شش ماهه وی «محسن» شهید شد و حضرتش «ام‌الشهیده» عنوان یافت. نام پدرش «محمد» است و نام مادرش «خدیجه» و همسرش «علی علیه‌السلام» بود. بدین جهت حضرت زهراعلیهاسلام، شناسنامه‌ای جالب و جاذب و جامع داشت و می‌تواند برجسته باشد و بدرخشد.

2) روز شهادت و ولادت وی فرصتی است که حضرت را بهتر و بیشتر و جامع‌تر بشناسیم که «شناخت» وی، سرمایه است و ارزشمند می‌باشد و الگوی زنان و بلکه همه انسان‌های جهان دیروز و امروز و آینده خواهد بود و پس از شناخت در جهت شناساندن وی گامی برداریم که «زکوئ‌العلم نشره» زکوئ معرفت و آگاهی، اظهار و اطلاع دیگران «و اما بنعمئ ربک فحدث» است. جهان امروز، جهان ارتباطات و اطلاعات است و همگان می‌خواهند «بهترین‌ها» را بشناسند و خود را به آنان نزدیک سازند و دوست بدارند و الگوی خویش قرار دهند و آموزگار و مقتدای خود «اولئک الذین هدی الله، فبهداهم اقتده» بدانند؛ حضرت فاطمه، طاهره، مطهره، راضیه و مرضیه علیها‌سلام در عرفان و عقیده و علم و عمل و اخلاق و وراثت و تربیت و حکمت و فضیلت، سخاوت و شهامت و شجاعت و شهادت و در یک کلمه «حُسن» مثل اعلا «لوکان الحسن مثالالکان فاطمه بل هی‌اعظم» می‌باشد.

3) فرصتی شد به «معجم المفهرس قرآن» مراجعه نمودم و واژه «حُسن» را مورد دقت و بررسی قرار دادم و دیدم «222» بار این کلمه در قالب «حَسن، حُسن، محسن، احسان، احسن، محسنین و محسنات» آمده و چهره زیبای حضرت زهرا علیهاسلام و هر فرد «نکویی» را معرفی می‌نماید و بدرستی به ما می‌گوید که حضرت فاطمه علیهاسلام در ولادت، ازدواج، همسر، فرزندان، تربیت، هجرت، جهاد و دفاع، سیاست، جبهه و خانه، سفر و آموزش، تولی و تبری، حقوق وحدود، مسئولیت‌پذیری و امانتداری و دهها مورد دیگر، سیما و سیرت زیبا دارد و می‌توان به وی افتخار نمود و او را به جهانیان شناساند. سوره کوثر درباره وی نازل شده است، آیه تطهیر او را به طهارت اندیشه و اعتقاد و اخلاق و عمل می‌ستاید، در جریان مباهله حضور یافت و موضوع افطاری دادن وی در سوره «دهر» به همراه همسر خود برجسته می‌باشد.

4) در ایام ولادت و شهادت حضرت زهرا علیهاسلام، می‌بایست گفتمان مکتوب و شفاهی و برگزاری جلسات عزاداری و شادمانی مورد توجه قرار گیرد و گرم و گیرا بررسی گردد و درس‌های آموزنده زندگی کوتاه و پرمحتوا را یادآور شویم، 18 سال زیست که نیم آن در خانه پدر و نیم دیگر در خانه شوهر بود. پدر از او راضی بود و او نیز از پدر راضی، شوهر از او راضی بود و وی نیز از شوهر راضی. «راضیئ‌مرضیه»، پدر دست وی را می‌بوسید و با تمام وجود به وی احترام می‌کرد و او را «بضعئ‌منی و بهجئ قلبی» معرفی می‌نمود. هنگام وفات از امام می‌خواهد در لیلئ‌الدفن و شب اول زندگی در آرامگاه و برزخ، کنار قبر وی بنشیند و برای وی، قرآن بخواند و دعا کند و با وی مأنوس گردد. زهرای اطهر‌(ع) به امام علی علیه‌السلام می‌گوید، در تمام زندگی مشترک به تو دروغ و خیانت و خطا و مخالفت روا نداشتم و در عین حال از تو می‌خواهم مرا حلال کنی و امام می‌فرماید، زهرا را خشمگین ننمودم و بر کاری وانداشتم و نافرمانی من ننمود و او را رکن زندگی می‌دانست و بدون وی خود را تنها دید.

*ایران

گزارش خطا