شعار دادیم "ایران پر از بهشتیه" ،اما اینطور نبود!

مدعیان بهشتی شدن زیادند در دنیای سیاستِ ما. کسانی که خود را اگر بالاتر ندانند، در تراز آن بزرگوار می‌بینند. اما هم ما می‌دانیم و هم خودشان و هم همه مردم که بهشتی شدن به نام نیست، به چون او پوشیدن هم نیست که به نشانه است و چون او پوییدن. لذا کسانی را می‌توان "بهشتی گونه" خواند و یا در راه بهشتی دانست که نه ادعا که دعا و مشی و مرامی چون او داشته باشند.

روزنامه جمهوری اسلامی در ادامه نوشت: یعنی در شرایط همسان با او، چون او رفتار کنند. می‌توان اینان را – البته - آزمود به این شیوه که مثلا، جلوی‌شان از رقیب، بی‌حساب و کتاب، بد بگویید، ببینید لبخند بر لب‌شان می‌نشیند. ببینید می‌شنوند و خود را به نشنیدن می‌زنند تا بیشتر بگوئید و بیشتر بشنوند و کیف کنند، یا همان لحظه اول به حق گوئی در باره رقیب، سخن می‌گویند و نطق تان را کور می‌کنند.

اگر دو قسم اول بودند، بدانید و بدانیم نسبتی در این رفتار با بهشتی ندارند اما اگر به غیرت دینی به دفاع از حق مخالف برخاستند، می‌توان عطر رفتار بهشتی را از کردار شان سراغ گرفت.

او چنین بود

چنان که مرحوم آیت‌الله ربانی املشی در این باره چنین می‌گوید: از بین همه خاطرات یک خاطره را، که حاکی از روح بلند و ایمان قوی و حق‌طلبی و حق‌گویی او بود، هرگز فراموش نمی‌کنم. روزی یکی از دوستان ایشان در حضورش درباره بنی‌صدر مطالب انتقادآمیزی می‌گفت که خلاف واقع بود. شهید بهشتی فوراً به او اعتراض کرد و گفت: «این مطلب را من می‌دانم. به این صورت که شما می‌گویید نیست». این خاطره از این جهت که حاکی از اخلاق اسلامی شهید بهشتی بود به گونه‌ای که در هیچ حال از حق نمی‌گذشت اگر چه به ضرر او باشد. اگر به سود دیگران باشد.

حال ببینیم که دیگران‌مان چه رفتاری داریم در برابر گفتن از دشمن که نه، از رقیب‌مان در جناح دیگر؟ آیا آن چه را ناحق می‌دانیم و دیگران به غفلت یا عمد، می‌گویند را به اصلاح و دفاع از مظلوم - در این مسئله – برمی‌خیزیم؟ بهشتی اگر چنین قامت فراز کرد به این دلیل بود که چنان رفتار می‌کرد.

سهم ما از این درس چیست؟ خواندن و فراموش کردن یا به رفتار درآوردن!

خوب است اصحاب سیاست به این نکته دقت کنند و برای خویش جوابی بیابند که تشابه، پیشکش، چقدر با بهشتی فاصله دارند؟! سخنان شان هست و مضبوط و مکتوب هم هست. سیاهه رفتاری خویش را هم خود بیش از همه می‌دانند. بین خود و خدا برسی کنند که رفتارشان به بهشتی نزدیک است یا به مخالفان آن روز بهشتی که هیچ حد و مرزی برای تخریب نگه نمی‌داشتند. من- با کمال شرمندگی- با رصد رفتارها و گفتارها می‌گویم که اگر چه آن روز فریاد زدیم؛ "آمریکا در چه فکریه؟ ایران پر از بهشتیه" اما، نبود. پُر نبود مثل او کم داشتیم و لذاست که این جائیم والا اگر پر از بهشتی بود ایران، الان قله نشین موفقیت در همه حوزه‌ها بودیم. اگر در دره‌ایم و موفق‌هامان هنوز در کوه پایه‌ها، سنگ ریزه برمی‌دارند از آن روست که بهشتی، تربیت نکردیم اما...

اما امیدواریم بعد این بشود و فرداها پر از بهشتی‌هایی باشد که نه در برابر دوست که در برابر دشمن هم به رسم مروت رفتار می‌کنند و هرگز حاضر نمی‌شوند سنگ بنای موفقیت خود را در ویرانه دیگران بگذارند. بهشتی، چنین بود که ماند. خیلی مدعیان چون چنین نیستند، چنان هم نخواهند ماند.

مخاطبان گرامی : به شما عزیزان پيشنهاد مى كنيم "مطالب پیشنهادی" زير را هم مطالعه كنيد: