کمدی سیاه در استقلال

گل-رسول بهروش: برخی اتفاقاتی که این روزها در استقلال رخ می‌دهد واقعا شاهکار است؛ عجیب و باورنکردنی. ظاهرا قرار هم نیست شگفتی‌سازی دوستان در این باشگاه به هیج حد و مرزی محدود شود. رسانه‌های ایتالیایی هر روز با ذکر جزییات در حال افشای اختلافات درونی استقلال و استراماچونی هستند. نیاز به نبوغ چندانی هم نیست که بدانیم منشا این اخبار، شخص استراماچونی است و یا نهایتا اطرافیان او چنین جریانی را هدایت می‌کنند. مسوولان استقلال ابتدا خیلی دوست داشتند با حربه‌های فرافکنانه معمول همه چیز را گردن خبرنگاران و بدخواهان داخلی بیندازند، اما موضوع واقعا «تابلوتر» از آن بود که بشود این تاکتیک منسوخ را به کار برد. وقتی معتبرترین نشریات ایتالیا با دقیق‌ترین اطلاعات چیزهایی می‌نویسند که حتی مدیران خود باشگاه را هم مبهوت می‌کند، مطوعات ایران چه کاره‌اند؟ استثنائا این انگ را با صد من سریش هم نمی‌شد به جریان‌های مخرب داخلی یا موهوماتی از این دست چسباند. بنابراین آقایان راه دیگری رفتند و برگ برنده اصلی را رو کردند؛ تذکر به رسانه‌های ایتالیایی با واسطه قرار دادن وزارت خارجه!

این از آن خبرهایی است که حتی طنزپردازان هم نمی‌توانند با آن شوخی کنند، بس که بار طنز خودش بالاست! جناب اسماعیل خلیل‌زاده، رییس هیات‌مدیره استقلال از ارسال نامه‌ای به وزارت خارجه خبر داده که بر اساس آن قرار است دستگاه دیپلماسی ایران به گاتزتا دلواسپورت و سایر نشریات برجسته ایتالیایی هشدار بدهد در مورد استقلال مطالب غیرواقعی منتشر نکنند. موضوع شگفت‌آور است. بیچاره وزارت خارجه ایران که وسط این همه گرفتاری برجامی و تحریم اقتصادی، ناچار است خرده فرمایش‌های فوتبالی را هم پی بگیرد؛ از چانه‌زنی برای رفع مجازات مالی مهدی طارمی تا نگه داشتن برانکو و تسهیل پرداخت طلب پروپئیچ از طریق فیفا. این ماموریت کمیک آخر اما حکایت دیگری دارد. اینکه ما بعد از خوشبخت کردن رسانه‌های خودمان دنبال محدودسازی مطبوعات خارجی هستیم و تصور می‌کنیم چنین چیزی امکان‌پذیر است یک طرف و اینکه دو تا روزنامه از اروپا می‌توانند یک باشگاه بزرگ ایرانی را به هم بریزند یک طرف دیگر.

فرض کنید وزارت خارجه انگلستان به صداوسیمای ایران هشدار بدهد که در مورد نیمکت‌نشینی علیرضا جهانبخش در برایتون اخبار حاشیه‌ای منتشر نکند و آرامش باشگاه را به هم نریزد! چیزی که باشگاه استقلال می‌گوید همینقدر «خنده‌دار» است و اصلا استفاده از کلمه دیگری در توصیف آن جواب نمی‌دهد. کاش دوستان حرفی بزنند و موضعی بگیرند که حداقل جای کار برای تحلیل‌نویس و طنزپرداز باقی بماند؛ گو اینکه غصه بزرگ فوتبال ایران، صاحب‌منصبی همین حضرات با چنین تفکراتی است. کاش ما جای سردبیر گاتزتا بودیم و بعد از دریافت نذکر فرضی، به مدیران استقلال توصیه می‌کردیم به جای رو انداختن به وزارت خارجه، کمی هنر به خرج بدهند و مربی حقوق‌بگیرشان را کنترل کنند. این احتمالا راه‌حل آسان‌تری است!