خولیو ولاسکو: دلم برای ایران و مردمش تنگ شده/ شاید سال آینده با همسرم به ایران آمدیم

سرمربی پیشین تیم ملی والیبال ایران گفت: تجربه من در ایران نه فقط ورزشی بلکه انسانی و عاطفی بود.

به گزارش خبرگزاری مهر، خولیو ولاسکو سرمربی پیشین تیم والیبال ایران، در گفت وگو با روابط عمومی فدراسیون والیبال، به سوالات مختلفی پاسخ داد. مشروح صحبت‌های او به شرح زیر است:

* ابتدا از مسابقات نوجوانان جهان در تونس شروع کنیم. این بازی‌ها را چطور دیدید؟

- مسابقات خیلی خوبی بود. برای اولین بار بود که مسابقات در این رده سنی را از نزدیک تماشا می‌کردم. همه تیم‌ها خیلی خوب بازی کردند و این خیلی زیبا بود.

* نظرتان راجع به قهرمانی تیم ایتالیا در این رقابت‌ها چیست؟

- فکر می‌کنم این قهرمانی قابل پیش‌بینی بود چون تیم بسیار خوبی داشتیم. در تیم ما بازیکنان با کیفیت و بلند قد خوبی حاضر هستند. برای ایتالیا هم این قهرمانی مهم بود چرا که در رده جوانان، بعد از ایران به دومی رسیده بودند. این مقام قهرمانی در رده نوجوانان حائز اهمیت بود.

* نظرتان راجع به تیم نوجوانان ایران چیست؟ این تیم در دوره قبلی قهرمان شد ولی در این دوره به پنجمی رسید.

- شما می‌دانید که در نوجوانان، هر دو سال بازیکنان عوض می‌شوند. مقامی که تیم ایران در دوره قبلی گرفته بود، ارتباطی به این تیم نداشت. شما یک سال تیم خوبی دارید ولی سال بعد آن بازیکنان را در اختیار ندارید. برای ما در ایتالیا و در سایر رده‌های سنی‌مان مثل زیر ۱۹ ساله‌هایمان، شاید بازیکنان با کیفیتی نداشته باشیم. من حتی تیم زیر ۱۷ سال روسیه را در بلغارستان دیدم. اصلا آن‌ها شبیه تیم زیر ۱۹ ساله‌هایشان قدرتمند نیستند و این بستگی به بازیکنان همان سال و گروهی دارد که در آن رده بازی می‌کنند.

* شما در بحرین دیدید که تیم جوانان ایران قهرمان رقابت‌های زیر ۲۱ سال شدند. نسل جوان ایران را چطور ارزیابی می‌کنید؟

- من فکر می‌کنم ایران همیشه بازیکنان جوان خیلی خوبی داشته است. مثل خیلی از جاهای دنیا بازیکنان جوان، خیلی زود به تیم بزرگسالان اضافه می‌شوند. FIVB مسابقات زیر ۲۳ سال را تشکیل داد ولی الان متوقفش کرده چون در سن ۲۱ تا ۲۳ سال، بازیکنان باید بیش‌تر در باشگاه‌هایشان بازی کنند و سپس به تیم بزرگسالان اضافه شوند. آن‌ها باید بیش‌تر بازی کنند و پیشرفت کنند و این خیلی مهم است.

* با توجه به این که انتخاب کرده‌اید تا به عنوان مدیرفنی تیم‌های پایه ایتالیا کار کنید، آیا احتمال دارد دوباره سرمربی شوید؟

- نه. این مسئله تمام شده است. البته کار من در ایتالیا مثل یک مدیر نیست. من مثل سرمربی تمام رده‌های پایه ایتالیا هستم. من کار در آرژانتین را متوقف کردم تا در ایتالیا کنار خانواده‌ام باشم. کار کردن در یک تیم، خیلی سخت است. به این دلیل که شما هر روز باید به تمرین بروید و نمی‌توانید این کار را انجام ندهید. این شیوه‌ی کار خیلی سخت است ولی با توجه به شرایط فعلی، می‌توانم بگویم که امروز می‌آیم و فردا نمی‌آیم. این مسئله خیلی مهم بود که نزدیک خانواده‌ام باشم و اگر مشکلی پیش بیاید، در کنارشان باشم.

* درباره مدیریت تیم‌های ایتالیا، این مسئله شامل تیم ملی بزرگسالان هم می‌شود؟

- نه. فقط شامل سه رده سنی پایه ایتالیا می‌شود. البته تیم بزرگسالان ایتالیا سرمربی خوبی دارد که پنج سال دستیار من بود و ما ارتباط خوبی با هم داریم. من اصلا دوست ندارم وارد کار بزرگسالان شوم و دوست دارم فقط در رده پایه کار کنم.

* بیش‌تر دوست دارید کنار فرزندان و نوه‌های خود باشید؟

- بله بیش‌تر دوست دارم کنار آن ها باشم. راه حل خیلی خوب بود. من ۴۰ سال است که کار می‌کنم و نیاز به انگیزه و شرایط متفاوتی داشتم. ما سال گذشته هم با مودنا فصل خوبی را پشت سر گذاشتیم. به آن‌ها گفته بودم که فقط یک سال می‌توانم در کنارتان باشم و نمی‌توانم بیش‌تر ادامه دهم.

* شما نتایج تیم بزرگسالان ایران را هم دنبال می‌کنید؟ این تیم را چه طور ارزیابی می‌کنید؟

- نه خیلی زیاد ولی تقریبا آن‌ها را دنبال می‌کنم. در لیگ ملت‌ها آن‌ها خیلی خوب کار کردند و به فینال رفتند. بازی در فینال خیلی سخت است چون در آن‌جا بهترین‌ها حاضر هستند. تیم ایران در رده‌ی بهترین‌ها قرار دارد و بعضی از بازیکنان ایران در بهترین کیفیت در تیم‌های ایتالیایی توپ می‌زنند و حتی بقیه هم این توانایی را دارند که در ایتالیا بازی کنند.

* شما می‌دانید که به دلیل نتایج خوبی که با ایران گرفته‌اید و تحولی که در این تیم ایجاد کردید، مردم ایران شما را دوست دارند و حتی گاهی اوقات که تیم ایران نتایج خوبی نمی‌گیرد، می‌گویند کجایی ولاسکو. احتمالا شما هم از ایران خاطره خوبی داشته باشید. درست است؟

- من هم دلم برای ایران تنگ شده است. من و همسرم، دوستان و خاطرات خیلی خوبی در ایران داریم. ما می‌خواهیم به عنوان یک توریست به ایران بیاییم. می‌خواهیم مردم و کشور را ببینیم. خیلی از مکان‌ها را کوتاه دیده‌ایم و می‌خواهیم برگردیم و زمان بیش‌تری ایران را ببینیم. شاید سال بعد با همسرم به ایران آمدیم. برای من ایران فقط یک تجربه خوب ورزشی نبود؛ بلکه یک تجربه عاطفی و انسانی بود.

خیلی از آدم‌ها را می‌شناختم که با من و همسرم مهربان بودند. من یک فرهنگ جدید را شناختم. فرهنگی که شما سال‌ها و قرن‌ها صاحب آن هستید. خیلی برای من این مسئله جذاب بود و چیزهای خیلی خوبی را به خاطر می‌آورم. من دوستان خیلی خوبی در آن جا دارم مثل آقایان داورزنی، خوش‌خبر، وکیلی و خیلی‌های دیگر. دوست دارم که وقتی به ایران می‌آیم، با دوستان ایرانی شام بخورم و به آن‌ها بگویم سلام. بولونیا جایی است که در آن زندگی می‌کنم و در آن‌جا به رستوران ایرانی می‌روم. فکر می‌کنم یک هفته دیگر نه، ولی دو هفته دیگر با همسرم به آنجا برویم و غذای ایرانی بخوریم. من همیشه دلم برای غذای ایرانی تنگ می‌شود.

* اگر سوالی بوده که من نپرسیده‌ام و دوست دارید درباره‌اش صحبت کنید، بفرمایید.

- من می‌خواهم از فدراسیون والیبال ایران تشکر کنم چون وقتی درخواست کردم به آرژانتین بروم، برای من مهم بود که ۳۴ سال خارج از این کشور بودم و داورزنی اجازه داد بروم. برای من مهم بود که پایان کارم با تیم ملی کشورم باشد.

* اگر به عقب برگردیم، دوباره تصمیم می‌گیرید در آن مقطع به آرژانتین بروید؟

- به آقای داورزنی گفتم که باید مرا درک کنید چون شما ایرانی هستید و وطن‌پرست. ممکن است که خیلی از مربیان در آمریکا و اروپا بتوانند پول بیش‌تری به دست آورند ولی ممکن است دوست داشته باشند به ایران بیایند و قسمتی از دوران مربی‌گری خود را در ایران پشت سر بگذارند. شما می‌توانید مرا درک کنید چرا که من فرصت رفتن به آرژانتین را پیدا کرده‌ام. داورزنی می توانست بگوید نه و بگوید تو قرارداد داری ولی این را نگفت. این مسئله فقط قرارداد نبود و یک مسئله عاطفی و انسانی بود که خیلی برای من با اهمیت بود و به همین دلیل ایران را دوست دارم.