با این وضعیت چگونه می توان انتظار انتخابات پرشور را داشت؟!

در جلسه دیروز هیأت دولت، رئیس جمهور به موضوع انتخابات و ضرورت حضور مردم اشاره کرد و گفت مردم ایران باید عناصر و افرادی را گزینش کنند که بتوانند مطالبات و آرزوهای مردم، به ویژه نسل جوان و کار آفرینان را برآورده سازد.

روزنامه اطلاعات نوشت: واقعیت این است که هنوز در باب انتخابات و فرآیند بررسی صلاحیت‌ها و گزینش‌های صواب و استصوابی، یا مداخله رقابت‌ها و تمایلات جناحی در بخشی از دستگاه‌های نظارتی و اجرایی، تردیدهای جدی وجود دارد. مردم همواره نقش خود را ایفا کرده و در دوره‌های مختلف از انقلاب و دفاع مقدس تا رفراندوم و انتخابات در بهترین یا بدترین شرایط، رو سفید و سربلند از عهده برآمده‌اند.

توقع از مردم در حالی که طی سال‌های اخیر خاطرات ناخوشایند و منفی از مسائلی که به دولت و کل دستگاه‌های حکومتی، مجلس و دستگاه‌ قضا مربوط می‌شود دارند، البته عجیب نیست، زیرا در نهایت ملت‌اند که پناهگاه همگان و منشاء تحولات و برنامه‌های آینده خواهند بود. اما در حالی که مجلس و ریاست جمهوری و سایر دستگاه‌های انتخابی، با بیشترین ممیزی روبرو هستند و گاهی به نظر می‌رسد فرآیندی کاملاً مهندسی شده رویاروی همگان قرار می‌گیرد، چگونه می‌توان تقاضای انتخاباتی پرشور را در جامعه مطرح کرد؟

همین هفته‌های اخیر بود که شک و شبهه‌ و مسائل مربوط به دیدار در مسجدی با ثبت نام کنندگان و نامزدهای مجلس افشا شد و نماینده شجاع و صریح ملت، دکتر محمود صادقی با ذکر اسامی و معرفی تعدادی از کسانی که در معرض درخواست میلیاردها یا صدها میلیون پول برای تأیید صلاحیتشان قرار گرفته بودند، درخواست رسیدگی و شفاف‌سازی در این موضوع را علنی و رسانه‌ای کرد. واقعاً چقدر به این موضوعات رسیدگی شد؟

 امروز که چند ماهی با آغاز شوروشوق ثبت‌نام و سپس تبلیغات انتخابات مجلس شورای اسلامی فاصله داریم، هشدار می‌دهیم که در غیاب مردم و در صورت رویگردانی مردم از حضور وسیع و گسترده، کل نظام و کل کشور متضرر خواهند شد. رئیس‌جمهور باید از طریق وزیر اطلاعات و وزارت کشور با قاطعیت اطلاع‌رسانی کرده و اجازه ندهد جریان‌های پول محور و لابی‌های جناحی، مجلس شورای اسلامی را از این که هست کم‌اثرتر و صامت‌تر سازند. مجلس صدای ملت است، مبداء و مرکز قوانین و نظارت‌هاست، اگر نمایندگان واقعی، نظیر همین سه‌چهار نفری که اکنون از صافی حوادث گریخته و توانسته‌اند وارد صحن مجلس قانونگذاری شوند، بتوانند به‌صورت گسترده‌تر حضور یابند، بسیاری از مشکلات کشور به صورت کارشناسی حل خواهد شد و دمار از روزگار مفسدان، سوء‌استفاده‌کنندگان، کاسبان، رانت‌جویان، شبکه‌های فامیلی، آقازاده‌ها، اختلاسگران و قانون‌گریزان درخواهد آمد.

وقت آن رسیده که رئیس‌جمهور به وعده بزرگی عمل کند و آن تلاش بی‌وقفه و بی‌رحمانه برای رسیدن به مجلسی آزاد و حضور و رقابت نمایندگانی واقعی و آزاد و شریف و کاردان در عرصة انتخاباتی آتی است. دنیا منتظر است ببیند مردم ایران آیا در این شرایط دشوار، همچنان پرشور و پشتیبان نظام خواهند بود؟ از این منظر، انتخابات آینده را باید یک رفراندوم و آزمایش تاریخی تلقی کرد. در این آزمون تاریخی، یا یک نظام سیاسی به دور از خواست و آرمان‌های ملت و بدون توجه به پشتیبانی آنان به کار ادامه خواهد داد یا یک نظام مردمی که به پشتوانة حمایت ملت می‌تواند هر قله و هر سنگری را فتح کند. در صورت اول، نظام باید هزینه‌های مدیریت و کنترل بی‌وقفه را در داخل و خارج به صورت تصاعدی و فرسایشی به خود و کشور تحمیل کند و در صورت دوم، مردم حکومت را صیانت کرده و از هر ورطه و مانعی عبور خواهند داد.

این دو راهی، پس از چهل سال شعار و کشمکش و آزمون و خطا، پس از چهل سال شکیبایی و مقاومت ملت، نشان خواهد داد که حکومت جمهوری اسلامی ایران تا چه اندازه توانسته است اهداف و آرمان‌های خود را بازیابد و به عهد اول که با ملت بسته، وفادار است. پس رئیس‌جمهور باید تدارک یک مجلس واقعی و رقابتی حقیقی از کاندیداهای تمامی جریان‌ها، اصناف و طبقات سیاسی و اجتماعی و اقتصادی را در نظر بگیرد و برای تحقق آن از هیچ‌کس جز خداوند سبحان نهراسد و به هیچ کس جز ملت و منافع ملی پاسخگو نباشد. این آزمون آخر روحانی است.