سرنوشت همه کشور‌های قرن حاضر در گرو رقابت‌های "چین و آمریکا"!

نواندیش: سه شنبه اول اکتبر همزمان بود با هفتادمین سالگرد تأسیس جمهوری خلق چین و مراسم باشکوهی برای تجلیل از این مناسبت در میدان تِیان آن مِن پکن برگزار شد.

 

به گزارش نواندیش، هفته نامه لوپوئن در شماره این هفته خود به موضوعات متعددی پرداخته است اما برگزاری هفتادمین سالگرد تأسیس جمهوری خلق چین یکی از موضوعاتی است که این هفته‌نامه به صورت مفصل به آن پرداخته است.

این هفته نامه می‌نویسد که چین، دومین قدرت اقتصادی جهان، در حالی هفتادمین سالگرد تأسیس خود را جشن می‌گیرد که شی جین پینگ رئیس جمهوری این کشور در پی قدرت نمایی در مقابل ایالات متحده آمریکا است و می‌خواهد تا پایان سال ۲۰۴۹ کشورش رهبری جهان را به دست بگیرد.

بر اساس تحلیل لوپوئن، هدف دولت پکن از برگزاری چنین مراسم باشکوهی، به نمایش گذاشتن قدرت کشوری است که فقط طی هفتاد سال به دومین قدرت اقتصادی جهان تبدیل شده است.

آمریکا، به عنوان نخستین قدرت اقتصادی و نظامی جهان، در تلاش است برای رویاروی با چین، ثبات مدل اقتصادی این کشور را به هم بزند.

لوپوئن ادامه می‌دهد که چین فقط طی چهار دهه توانست تا از یکی از فقیرترین کشورهای جهان تبدیل به یک قدرت اقتصادی مهم جهان امروز شود. در تحلیل این هفته نامه آمده است که رشد اقتصادی چین بی‌سابقه بوده و تاریخ سرمایه داری، پیش از ظهور این کشور، هرگز شاهد چنین پدیده‌ای نبوده است.

خودکفایی اقتصادی چین باعث شده تا این کشور به یکی از قدرت‌های اقتصادی برتر و بزرگترین صادرکننده جهان تبدیل شود. ذخیره ارزی چین به بیش از۳ تریلیون دلار می‌رسد و این کشور اکنون رهبری فن‌آوری‌های کلیدی قرن بیست و یکم را به عهده دارد.

این روزنامه تأکید می‌کند که موفقیت و پیشرفت اقتصادی چین در نتیجه کوشش و حتی شکست‌های بسیار به دست آمده است. از زمان تأسیس جمهوری خلق چین توسط مائو تا زمان مرگ وی، چین بهای سنگینی را در این راستا پرداخته است. به طور مثال، بین سال‌های ۱۹۵۸ تا ۱۹۶۱ ده‌ها میلیون نفر در چین به دلیل قحطی جان باختند. انقلاب فرهنگی چین هم کشور را به سوی آشوب و جنگ داخلی برد، اما بازهم مردم مقاومت کردند.

هفته ‌نامه لوپوئن در ادامه تحلیل خود می‌نویسد که دِنگ ژیائو پینگ پدر استراتژی اقتصادی چین، با استفاده از مدل اقتصادی سنگاپور، در سال ۱۹۷۸ چهار پروژه نوسازی را در این کشور راه اندازی کرد.

شی جین پینگ رئیس جمهوری این کشور هم در سال ۲۰۱۷ در کنگره حزب کمونیست چین اعلام کرد که وی در پی یک استراتژی برای رساندن چین به مقام قدرت اول جهانی است.

می‌نویسد که استراتژی رئیس جمهوری چین بر پایه یک سیستم سیاسی امپریالیستی استوار می‌باشد که در آن نظارت دیجیتالی مردم این کشور از اهمیت خاصی برخوردار است. از نظر اقتصادی هم این استراتیژی می‌خواهد از طریق برتری تکنولوژیکی، کیفیت صادرات چین را تضمین کند. سیاست نظامی چین نیز در حال حاضر چندین پروژه را در دست دارد. از جمله این پروژه‌ها می‌توان به سرمایه گذاری‌های مهم در نیروی دریایی و فضایی این کشور اشاره کرد.

لوپوئن می‌نویسد که چین می‌خواهد با استفاده از استراتیژی اعمال فشار روی تایوان ، الحاق دریای چین، سرمایه گزاری روی پروژه راه ابریشم، پیشبرد الگوی دولت استبدادی و سرمایه داری، قدرت سیاسی و اقتصادی خود را هر روز بیشتر از دیروز تقویت کند.

بدین ترتیب، ظهور چین مدرن به عنوان یک قدرت مهم منطقه و جهان، منجر به تنش‌های زیادی تا کنون شده و در آینده نیز خواهد شد.

لوپوئن ادامه می‌دهد که قدرت اقتصادی چین روی صادرات این کشور تکیه می‌کند و این موضوع از یک طرف روی طبقه متوسط کشورهای توسعه یافته و از سوی دیگر روی محیط زیست تأثیر منفی گذاشته است. به همین دلیل، این کشور باید در استراتژی سیاسی و اقتصادی خود تجدید نظر کند.

بر اساس تحلیل هفته نامه لوپوئن، به نظر می‌رسد که شی جین پینگ رئیس جمهوری چین در پی تغییر سیاست‌های خود نیست و این امر این کشور را به سوی یک رویارویی پرخطر با سایر کشور‌های جهان سوق می دهد. به طور مثال جنگ تجاری پکن و واشنگتن باعث افزایش عوارض گمرکی صادرات چین در آمریکا شد. اعتراضات مردمی در هنگ‌کنگ هم نشان میدهد که استراتیژی سیاسی چین موفقیت چندانی نداشته است و حتی در آینده ممکن است هواداران استقلال تایوان هم دست به اعتراض بزنند.

هفته نامه لوپوئن در جمع‌بندی تحلیل خود تاکید می‌کند که سرنوشت همه کشور‌های قرن حاضر به نتیجه رقابت‌های چین و آمریکا بستگی دارد. چین کوشش می‌کند با استفاده از قدرت سیاسی و اقتصادی خود، مقام رهبری جهان را به دست آورند در حالی که آمریکا در پی حفظ این مقام است.

لوپوئن تاکید می‌کند که چین می‌خواهد از درگیری مسلحانه مستقیم خود با آمریکا جلوگیری کند. به همین دلیل، رهبران چین، دولت‌مردان آمریکا را در برابر یک چالش بی سابقه اقتصادی، فناوری، سیاسی، ایدئولوژیک و تمدنی قرار داده اند.

با این حال، تشدید ناسیونالیسم و دیکتاتوری در چین، جنگ تجاری پکن و واشنگتن، اعتراضات مردمی در هنگ کنگ، ممکن است باعث شود تا شی جین پینگ اشتباهات سیاستمداران شکست خورده جهان را تکرار کند. رویاروی نظامی آمریکا و ژاپن در سال ۱۹۳۰ می‌تواند نمونه‌ای از این شکست‌ها باشد.