- روایت تازه بهمن فرزانه از قتل الهه حسیننژاد
- آیا تهران برای فردا سه شنبه ۱۷ تیر ماه تعطیل شد!؟
- تصمیم آموزش و پرورش درباره فرهنگیان آسیبدیده از جنگ
- اعلام شاخص آلودگی؛ هوای تهران همچنان بسیار ناسالم و در وضعیت بنفش است
- شب و روز نهم ماه محرم متعلق به کیست و چرا؟
- احتمال فعال شدن گسلهای تهران در اثر بمباران رژیم اسرائیل صحت دارد؟
- نتایج امتحانات نهایی پایه دوازدهم منتشر شد + لینک
- اعلام ساعات کاری جدید ادارات از شنبه
- مهلت ثبت نام نقل و انتقالات فرهنگیان / جزئیات بارگذاری مدارک و آزمون داوطلبان دانشگاه فرهنگیان و شهید رجایی
"آلودگی هوا" و انگشت اتهامی که دو دهه است، دراز می شود؛ کی بود، کی بود، من نبودم!
نواندیش- رضا امیری: مقصر کیست؟ داستان کشف مقصر همیشه بخشی جدانشدنی در معضلات این کشور و اصلا در فرهنگ ما ایرانی ها بوده همیشه خدا به جای آنکه به دنبال حل مشکل بوده باشیم تمام وقت و انرژی خود را صرف متهم کردن همدیگر و پیدا کردن مقصر کرده ایم!
داستان آلودگی هوای تهران هم دقیقا همین است هر دستگاهی دیگری را مقصر می داند، یکی پلیس را دیگری شهرداری برخی استانداری گروهی دیگر وزارت نفت و صنعت بعضی ها هم مردم را، خلاصه که متهمان این پرونده تا دلتان بخواهد کنار هم ردیف شده اند! این ماجرا هم مربوط به یکی دو هفته اخیر نیست دو دهه می شود که آقایان مسئول به قول معروف دنبال قاتل بروسلی می گردند و انگشت اتهامشان را به سوی دیگری دراز می کنند.
بیشتر بخوانید: بنزین همچنان متهم ردیف اول کیفیت هواست؟
ما کارشناس نیستیم که بگوییم علت اصلی چیست، اما به هر حال آلودگی هوا معضلی نبوده که مختص به ما باشد تجربیات بسیاری از کشورها نشان می دهد که عوامل چه می توانند باشد در تهران نیز همه ما به اندازه خود سهم داریم و نیازی نیست برای تسویه حساب های گروهی و شانه خالی کردن از زیر بار مسئولیت همه وقت خود را صرف این داستان کنیم، سوخت نه چندان مطلوب، کیفیت پایین خودروها، بلند مرتبه سازی های بی حساب و کتاب، صنایع آلاینده در اطراف تهران، خودرو ها و به وِیژه کامیون و اتوبوس ها فرسوده و حتی رفتار ما شهروندان همه و هم در به وجود آمدن این وضع سهم داریم و همه هم باید سهم خود را برای بهبود شرایط ایفا کنیم، مسلما در این شرایط این دعوای زرگری که بود کی بود من نبودم هیچ کمکی به حل این معضل نمی کند، مردم همه از این اتهام زدن ها خسته و منتظر یک اقدام عملی هستند.
راهکارهای مبارزه با آلودگی هوا خیلی واضح و روشن هستند، مثلا در همان مثال مکزیک که پیشتر گزارشی هم درباره آن کار کردیم این کشور با کاهش استفاده از خودروهای شخصی، بهبود کیفیت خودروها، گسترش سیستم نقلیه عمومی و اصلاح کیفیت بنزین: اصلاح کیفیت بنزین توانست معضل آلودگی مکزیکوسیتی را تا حد قابل توجهی حل کند(متن کامل این گزارش را اینجا بخوانید).
در کشور ما هم می توان با عزمی ملی و سرمایه گذاری در این زمینه از نظرات کارشناسان استفاده کرد و طی تنها چند سال به این بلای انسانی پایان داد چرا که با ادامه این وضعیت زندگی در تهران واقعا یک خودکشی خواهد بود.