- خبر پیدا شدن جسد عامل قرآن سوزی های اخیر در نروژ، دروغ آوریلی بود؟
- کیت میدلتون: سرطان دارم
- حمله تروریستی در مسکو / بیش از ۱۴ نفر کشته و یکصد نفر در تالار شهر کروکوس محبوس شدهاند
- ذاکریان: آفریقای جنوبی در صورت سرپیچی تلآویو از رای دیوان لاهه میتواند به شورای امنیت مراجعه کند
- طرح آمریکا برای بازسازی ۹۰روزه غزه در مقابل عادیسازی عربستان و اسرائیل
- شایعات درباره مرگ پوتین باز هم بالا گرفت/ ماجرا چیست؟
- امیر کویت درگذشت / شیخ مشعل، امیر جدید كيست؟
- تحلیل وتو طرح آتش بس غزه توسط آمریکا
- کلاغ سفيد هم پيدا شد! (عكس)
- امضای شش سند همکاری بین ایران و سوریه؛ مخبر: روابط دو کشور توسعه مییابد
انتخابات در امریکا هرگز قابل پیشبینی نیست و تا لحظه آخر نمیتوان گفت چه کسانی نامزد نهایی احزاب یا پیروز انتخابات هستند. علت اصلی نامشخص بودن پیشبینیها در انتخابات امریکا نسبت به انتخابات در کشورهای اروپایی، به سیستم انتخاباتی امریکا برمیگردد که بر دو اساس انجام میشود: درجه اول آرای مردمی و پساز آن آرای دلیگیت و کارتهای الکتورال هستند.
در انتخابات سهشنبه بزرگ نیز همین قوانین جاری بود. به این ترتیب که در ایالات مختلف مردم به کاندیداهای حزب دموکرات رأی دادند. اما به ازای رأی آنان، آرای دلیگیتها نیز مشخص میشود و بر اساس مجموع آرای این دلیگیتها، نامزد نهایی حزب دموکرات در اواسط تابستان سال آینده مشخص میشود. بنابراین با توجه به اینکه هر روز شاهد ریزش نامزدهای حزب دموکرات برای انتخابات ریاست جمهوری 2020 هستیم، هنوز نمیتوان بهطور قاطع گفت، چه کسی کاندیدای نهایی حزب خواهد بود. ضمن آنکه پیشبینی میشود، همانطور که ایمی کلوباچر و پیت بوتجیج این هفته به نفع بایدن کنار رفتند، نامزدهای بیشتری دست به چنین انتخابی بزنند. مطابق قانون اساسی امریکا هر کدام از کاندیداها تصمیم بگیرد از ادامه راه انتخابات خارج شود، میتواند آرای خود را به سبد یکی از کاندیداهای باقیمانده بریزد. بنابراین با توجه به اینکه بایدن تا این مرحله بیشترین آرا را به دست آورده و میتواند با کنارهگیری نامزدهای دیگری بهنفع او موفق به کسب دلیگیتهای بیشتری شود، میتوان انتظار داشت در کنوانسیون حزب، کاندیدای نهایی حزب دموکرات برای انتخابات 2020 باشد و سندرز همانند انتخابات 2016 آخرین فرد دموکراتی باشد که پیش از او قرار میگیرد و نمیتواند به انتخابات ماه نوامبر راه یابد.
اما برای پیشبینی وضعیت انتخابات 2020 باید به وضعیت احزاب توجه داشت. زیرا به طور سنتی هر کدام از احزاب خاستگاه و حامیان خود را دارند که میتواند در پیروزی آنها مؤثر باشد.
حزب جمهوریخواه معمولاً آرای ثابتی دارد و حدود 35 تا 40 درصد از آرای رأی دهندگان امریکا را در دست خود دارد. بهطور معمول حامیان حزب جمهوریخواه متشکل از سفیدپوستان ثروتمندی هستند که خاستگاه آنها در شمال شرقی امریکا است. اغلب این افراد صاحبان صنایع بزرگ هستند و همگی در چند مسأله اشتراک دارند. یکی از آنها مذهب است. اغلب آنها شاخههای مختلف مسیحیت پروتستان هستند.
مثل مورمونها، اوانجلیکنها و متدیستها که همگی بسیار مذهبی هستند به جز این، آنها علایق مشترک سیاسی هم دارند و از آن مهمتر علایق مشترک اقتصادی آنان بهعنوان یک قشر مرفه است. جمهوریخواهان همچنین روابط و اشتراک زیادی با گروههای یهودی و لابی صهیونیستی دارند. همه اینها در کنار هم نومحافظهکاران راستگرایی هستند که معمولاً تعداد آرایشان ثابت است.اما در جبهه دموکراتها شاهد روندی متفاوت هستیم. هرچند بهطور سنتی سیاهپوستان و لیبرالها به دموکراتها رأی میدهند، اما بهطور معمول آرای آنها سیال است و نمیتوان بهطور قاطع پیشبینی کرد چند درصد از مردم امریکا به آنها رأی میدهند و به تناسب شرایط آرا به صندوقهای حزب دموکرات ریخته میشود.به جز جمهوریخواهان و دموکراتها، نباید از کاندیداهای مستقل هم غافل شد. کاندیداها و احزاب مستقل در هر انتخاباتی میتوانند نقشی تعیینکننده داشته باشند. این کاندیداها و احزاب معمولاً به طرف حزبی میروند که احتمال برنده شدن آن در انتخابات میرود تا با پیروزی آن حزب بتواند دارای سهمی در دولت آتی شود.به این ترتیب میبینیم که هرچند انتخابات درون حزبی «سهشنبه بزرگ»، انتخاباتی مهم برای حزب دموکرات محسوب میشود اما نمیتوان آن را پایه تعیین کاندیدای برتر حزب دموکرات برای انتخابات نوامبر 2020 یا میزان موفقیت حزب در رویارویی با دونالد ترامپ دانست.
منبع: ايران