'سه‎ شنبه بزرگ' انتخاباتی مهم اما غیر تعیین کننده

على بيگدلى

انتخابات در امریکا هرگز قابل پیش‎بینی نیست و تا لحظه آخر نمی‎توان گفت چه کسانی نامزد نهایی احزاب یا پیروز انتخابات هستند. علت اصلی نامشخص بودن پیش‎بینی‎ها در انتخابات امریکا نسبت به انتخابات در کشورهای اروپایی، به سیستم انتخاباتی امریکا برمی‎گردد که بر دو اساس انجام می‌شود: درجه اول آرای مردمی و پس‌از آن آرای دلیگیت و کارت‎های الکتورال هستند.

در انتخابات سه‎شنبه بزرگ نیز همین قوانین جاری بود. به این ترتیب که در ایالات مختلف مردم به کاندیداهای حزب دموکرات رأی دادند. اما به ازای رأی آنان، آرای دلیگیت‎ها نیز مشخص می‎شود و بر اساس مجموع آرای این دلیگیت‎ها، نامزد نهایی حزب دموکرات در اواسط تابستان سال آینده مشخص می‎شود. بنابراین با توجه به اینکه هر روز شاهد ریزش نامزدهای حزب دموکرات برای انتخابات ریاست جمهوری 2020 هستیم، هنوز نمی‎توان به‌طور قاطع گفت، چه کسی کاندیدای نهایی حزب خواهد بود. ضمن آنکه پیش‌بینی می‎شود، همان‌طور که ایمی کلوباچر و پیت بوتجیج این هفته به نفع بایدن کنار رفتند، نامزدهای بیشتری دست به چنین انتخابی بزنند. مطابق قانون اساسی امریکا هر کدام از کاندیداها تصمیم بگیرد از ادامه راه انتخابات خارج شود، می‎تواند آرای خود را به سبد یکی از کاندیداهای باقیمانده بریزد. بنابراین با توجه به اینکه بایدن تا این مرحله بیشترین آرا را به دست آورده و می‎تواند با کناره‎گیری نامزدهای دیگری به‌نفع او موفق به کسب دلیگیت‎های بیشتری شود، می‎توان انتظار داشت در کنوانسیون حزب، کاندیدای نهایی حزب دموکرات برای انتخابات 2020 باشد و سندرز همانند انتخابات 2016 آخرین فرد دموکراتی باشد که پیش از او قرار می‎گیرد و نمی‎تواند به انتخابات ماه نوامبر راه یابد.

اما برای پیش‎بینی وضعیت انتخابات 2020 باید به وضعیت احزاب توجه داشت. زیرا به طور سنتی هر کدام از احزاب خاستگاه و حامیان خود را دارند که می‌تواند در پیروزی آنها مؤثر باشد.

حزب جمهوریخواه معمولاً آرای ثابتی دارد و حدود 35 تا 40 درصد از آرای رأی دهندگان امریکا را در دست خود دارد. به‌طور معمول حامیان حزب جمهوریخواه متشکل از سفیدپوستان ثروتمندی هستند که خاستگاه آنها در شمال شرقی امریکا است. اغلب این افراد صاحبان صنایع بزرگ هستند و همگی در چند مسأله اشتراک دارند. یکی از آنها مذهب است. اغلب آنها شاخه‎های مختلف مسیحیت پروتستان هستند.

مثل مورمون‎ها، اوانجلیکن‎ها و متدیست‎ها که همگی بسیار مذهبی هستند به جز این، آنها علایق مشترک سیاسی هم دارند و از آن مهم‎تر علایق مشترک اقتصادی آنان به‌عنوان یک قشر مرفه است. جمهوریخواهان همچنین روابط و اشتراک زیادی با گروه‎های یهودی و لابی صهیونیستی دارند. همه اینها در کنار هم نومحافظه‎کاران راستگرایی هستند که معمولاً تعداد آرایشان ثابت است.اما در جبهه دموکرات‎ها شاهد روندی متفاوت هستیم. هرچند به‌طور سنتی سیاه‎پوستان و لیبرال‎ها به دموکرات‎ها رأی می‎دهند، اما به‌طور معمول آرای آنها سیال است و نمی‌توان به‌طور قاطع پیش‎بینی کرد چند درصد از مردم امریکا به آنها رأی می‎دهند و به تناسب شرایط آرا به صندوق‎های حزب دموکرات ریخته می‎شود.به جز جمهور‎یخواهان و دموکرات‎ها، نباید از کاندیداهای مستقل هم غافل شد. کاندیداها و احزاب مستقل در هر انتخاباتی می‎توانند نقشی تعیین‌کننده داشته باشند. این کاندیداها و احزاب معمولاً به طرف حزبی می‎روند که احتمال برنده شدن آن در انتخابات می‎رود تا با پیروزی آن حزب بتواند دارای سهمی در دولت آتی شود.به این ترتیب می‎بینیم که هرچند انتخابات درون حزبی «سه‎شنبه بزرگ»، انتخاباتی مهم برای حزب دموکرات محسوب می‎شود اما نمی‎توان آن را پایه تعیین کاندیدای برتر حزب دموکرات برای انتخابات نوامبر 2020 یا میزان موفقیت حزب در رویارویی با دونالد ترامپ دانست.

منبع: ايران

گزارش خطا