چرا بعضی پیرها بی‌عاطفه می‌شوند؟

نتایج مطالعات دانشمندان نشان داد افراد مسن غیرافسرده‌ای که بی‌عاطفه هستند، احتمالا از مغز کوچکتری نسبت به اشخاص با عاطفه مسن برخوردارند.

به گزارش ایسنا به گفته لنور جی لاونر، از موسسه‌ ملی سلامت آمریکا و عضو «آکادمی نورولوژی» این کشور، درست همان طور که نشانه‌های از دست‌دادن حافظه می‌تواند نشان‌دهنده تغییرات مرتبط با بیماری مغزی باشد، بی‌عاطفگی نیز شاید حکایت تغییرات پنهان را روایت کند.

نشانه‌های بی‌عاطفگی در میان افراد مسنی که مبتلا به زوال عقل نیستند، رایج است و مطالعات جدید می‌تواند توجه دانشمندان را به این موضوع جلب کند.

تیم لاونر در این تحقیق از حجم مغز به عنوان معیار پیری افزایش‌یافته این عضو از بدن استفاده کرد. از دست‌دادن حجم مغز طی پیرشدن، نرمال است اما در این مطالعه میزان از دست‌رفتن حجم بیشتری از مغز می‌توانست نشان‌دهنده بیماری مغزی باشد.

در این پژوهش، از 4354 فرد بدون اختلال شناختی و دارای سن متوسط 76 سال، اسکن‌های ام آر آی گرفته شد. همچنین از آن‌ها سوالاتی پرسیده شد که علائم بی‌عاطفگی را ارزیابی می‌کرد؛ این علائم شامل کمبود علاقه، کمبود عاطفه، افت فعالیت‌ها و علائق، ترجیح‌دادن به ماندن در خانه و کمبود انرژی است.

نتایج نشان می‌دهد افرادی که دارای دو یا تعداد بیشتری از علائم بی‌عاطفگی بودند، حجم ماده خاکستری‌شان 1.4 درصد و حجم ماده سفید مغزشان نیز در مقایسه با اشخاصی که کمتر از دو نشانه داشتند، 1.6 درصد کمتر بود. ماده خاکستری جایی است که یادگیری رخ می‌دهد و خاطرات در مغز ذخیره می‌شود. ماده سفید نیز به عنوان کابل‌های ارتباطی عمل می‌کند که بخش‌های مختلف مغز را به یکدیگر مرتبط می‌کند.

در صورت تایید این یافته‌ها، شناسایی زودهنگام افراد دارای بی‌عاطفگی می‌تواند شیوه‌ای برای هدف‌گیری گروه‌های در معرض خطر باشد.

جزئیات این مطالعه در مجله Neurology® منتشر شده است.

گزارش خطا