کاش "کرونا" گرفته باشم: با این شرایط امیدی به کنترل بیماری هست؟!

نواندیش- رضا امیری: رییس جمهور گفت: از شنبه آینده اول آذر ماه، در سراسر کشور محدودیت‌هایی اجرا می‌شود.

در حالی که امروز همگان منتظر تصمیم نهایی برای تعطیلی دو هفته ای تهران بودند رئیس جمهور اعلام کرد که از شنبه آینده 1آذرماه یعنی 7 روز دیگر محدودیت های شدیدی اعمال خواهد شد، اگر چه روحانی جزئیاتی از این محدودیت های شدید ارائه نکرد اما به نظر می رسد که این بار تعطیلی های گسترده در دستور کار ستاد ملی مبارزه با کرونا باشد، تعطیلی هایی که البته همین حالانیز با شکل و شمایلی عجیب از ساعت 18 به بعد آن هم به صورت نصف و نیمه اجرا می گردد، متاسفانه عدم هماهنگی در تصمیمات و بعضا اتخاذ تصمیمات متنقاض به اضافه یکسری مسائل دیگر باعث می شود که هیچ چشم انداز و امیدی برای کنترل بیماری حداقل تا یک سال آینده وجود نداشته باشد و این یعنی از دست رفتن جان هزاران هزار و حتی میلیون انسان!

بدون شک یکی از الزامات مقابله با بیماری شناسایی زودهنگام مبتلایان و جدا کردن آن ها از سطح جامعه است، تا زمانی که امکان تست ارزان و سریع بدون نگرانی میسر نباشد افراد بدون جدی گرفتن بیماری در سطح شهر و محل کار عبور و مرور می کنند، روزنامه ایران در گزارشی پیرامون نگرانی کارمندان از تست کرونا نوشت: برای کارمند ساده شرکت، علائم خفیف کرونا معنایی ندارد چون می‌داند باید به روی خودش نیاورد و صبر کند تا ببیند حالش رو به وخامت می‌رود یا نه. این البته حال و روز باقی کارکنان شرکت هم هست. حالا یکی در خانه می‌ماند و خودش را قرنطینه می‌کند و یکی دیگر از ترس بیکاری، با همان علائم خفیف سر کار حاضر می‌شود.

«از سه هفته پیش خودم و همسرم که تحت تکفل‌ام است، علائم خفیف داشتیم. تب، گلودرد و بدن درد. تب‌مان البته دو روزه قطع شد و به‌ خاطر همین به‌ خودمان امیدواری می‌دادیم که یک سرماخوردگی ساده است و چیز خاصی نیست. ما از ترس این که تست‌مان منفی شود، آزمایش ندادیم چون بیمه تکمیلی طرف قرارداد شرکت، در صورتی که تست مثبت شود، هزینه آن را پرداخت می‌کند. خنده‌دار است که آدم باید امیدوار باشد تستش مثبت شود که بیمه هزینه‌اش را بدهد. به هر حال ما آزمایش ندادیم و بعد از چند روز هم حالمان بهتر شد و گفتیم خدا را شکر که بی‌خودی تست ندادیم. برای زندگی ما همان مبلغ تست هم عددی است که ناچاریم روی آن حساب کنیم. حالمان خوب بود و فقط همسرم کمی سرفه داشت که اهمیت خاصی به آن نمی‌دادیم و گفتیم به خاطر تغییر فصل و این حرف‌هاست تا این که چند روز پیش همسرم دوباره تب کرد و این بار مجبور شدیم تست بدهیم که مثبت شد. متأسفانه همسرم بخشی از ریه‌اش هم درگیر شده و اگر اکسیژن خونش پایین بیاید باید در بیمارستان بستری شود. خودم هم تستم مثبت شده اما حالم بد نیست و فقط در قرنطینه هستم. اگر همان اول نگران هزینه تست نبودیم و با همان علائم خفیف مراجعه می‌کردیم، شاید کار به اینجا نمی‌کشید. علاوه بر آن در این مدت هر دو بیرون منزل رفت و آمد داشته‌ایم و با این که ماسک زده‌ایم اما نگرانیم که کسی را آلوده کرده باشیم. این را هم بگویم که همکارانم کم و بیش چنین وضعیتی دارند و الان طوری شده که هر کس علائم دارد خودش در خانه می‌ماند اما شرکت به هیچ عنوان زیر بار مرخصی استعلاجی و دورکاری نمی‌رود و باید از مرخصی‌مان استفاده کنیم. این وسط به هر حال کسانی هم هستند که علائم را مخفی می‌کنند که دیگر فاجعه است.»

این مشکل در بین کارمندان دیگر شرکت‌های خصوصی هم رایج است. خانمی که کارمند یک شرکت دیگر است هم در این باره این‌ طور می‌گوید: «شرکت ما که اصلاً هزینه آزمایش را تقبل نمی‌کند و اگر کسی علائم دارد، باید خودش به هزینه خودش آزمایش بدهد و اگر مثبت شد، از مرخصی استحقاقی‌اش استفاده کند و در خانه دورکاری کند. برای برگشت به کار هم باید تست منفی را ببریم که آن هم هزینه‌اش پای خودمان است. من خودم درگیر کرونا بودم و همسرم هم درگیر شد. در شرایطی که خودم بیمار بودم باید از همسرم که حالش چندان خوب نبود مراقبت می‌کردم و کارهای شرکت را هم از خانه انجام می‌دادم؛ در حالی که داشتم از مرخصی‌ام استفاده می‌کردم. برای برگشت به کار، دو بار تست دادم و هر بار ۳۵۰ هزار تومان که برای سه آزمایش مجموعاً یک میلیون شد. کارمندی که نهایتاً ۴ میلیون در ماه حقوق می‌گیرد، باید بخشی از درآمدش را به انجام آزمایش اختصاص دهد که البته این منهای هزینه مراجعه به دکتر و هزینه دارو است. همین شرایط باعث می‌شود که خیلی‌ها بیماری‌شان را مخفی کنند و زیر بار این نروند که کرونا دارند. در شرکت خودمان کسانی با علائم می‌آمدند و می‌گفتند سرماخوردگی یا آنفلوانزاست. نگرانی آنها این است که اگر ثابت شود کرونا دارند، باید مثل من با همین شرایط کار کنند که همه جوره به ضررشان است.»

به نظر می‌رسد این که هزینه تست مثبت را بپردازند باز بهتر از این است که اصلاً هزینه‌ای بابت تست پرداخت نکنند اما هر دوی این شرایط می‌توانند بشدت آسیب‌زا باشند.

«گر آدمی که مرفه است کرونا بگیرد، مشکل خاصی ندارد. خیلی‌ها اصلاً تلفن می‌کنند بیایند در خانه از آنها تست بگیرند و برایشان فرقی نمی‌کند ۴۵۰ هزار تومان برای تست بدهند یا ۷۵۰ هزار تومان. برای ما قشر ضعیف اما مهم است. مراکزی هست که می‌گویند مال خود وزارت بهداشت است و باید مراجعه کنیم و اگر دکتر تشخیص داد معرفی می‌کنند با ۶۵هزار تومان تست بدهیم اما برای کسی مثل من که از صبح سر کار است چنین امکانی وجود ندارد که این قدر معطل شود.

این را آقایی که به‌عنوان پیک در یک شرکت خصوصی مشغول به کار است می‌گوید. او ادامه می‌دهد: «اداره‌ها و سازمان‌های دولتی امکانات خوبی دارند. مثلاً خودشان از کارکنان تست می‌گیرند و من این را چند بار شنیده‌ام اما شرکت‌های خصوصی این‌ طور نیستند و برای کسی مثل من که از صبح تا شب باید روی موتور این طرف و آن طرف برود، این که مریض بشوم هم یعنی کارم را از دست داده‌ام. من خودم تا حالا که مشکلی برایم پیش نیامده اما همکارم با علائم کرونا سر کار می‌آمد و می‌رفت چون از مثبت شدن تستش می‌ترسید. شرکت ما هم ترتیبی داده تا در صورت علائم داشتن با معرفی به مرکزی که سمت قراردادشان است، تست بدهیم اما اگر تست منفی شود، هزینه‌اش را نمی‌دهد. الان یک جوری است که هر کس علائم کمی دارد می‌گوید سرما خورده‌ام و سراغ تست دادن نمی‌رود چون به هر حال ممکن است واقعاً سرما خورده باشد و پول از جیب خودش بدهد. اگر هم مثبت باشد که آن هم یک جور دیگر مشکل دارد. آن وقت باید نگران کم شدن حقوق هم باشیم چون این اتفاق در شرکت ما پیش آمده و طرف از ترس بیکار شدن دنبال شکایت هم نرفته است.

اما چرا برخی بیمه‌ها و همین‌ طور شرکت‌ها زیر بار پرداخت هزینه تست منفی نمی‌روند؟ اگر این کار را بکنیم، هر کس با کوچک‌ترین آبریزش بینی و عطسه می‌خواهد برود تست کرونا بدهد.

این، گفته کارمند اداری شاغل در یکی از همین دست شرکت‌هاست. او که چند بار تأکید می‌کند نامی از شرکت برده نشود، ادامه می‌دهد: «این تجربه را شرکت‌های دیگر داشته‌اند. طرف تا فکر می‌کند علائم دارد، می‌رود برگه بگیرد برای آزمایش. در صورتی که خیلی وقت‌ها فقط تصور این را دارند که دارای علائم‌اند. بعضی وقت‌ها هم مثلاً فرد با کسی که کرونایش مثبت شده، ارتباط داشته و به حساب همین می‌خواهد تست بدهد. بعضی‌ها هم مثل کسی که من خودم از نزدیک می‌شناسم، وسواس مریضی گرفته‌اند و بارها برای تست‌دادن مراجعه کرده‌اند. قطعاً برای کم کردن این مراجعات غیر ضروری است که چنین تصمیمی گرفته شده وگرنه اگر کسی علائم مشخص داشته باشد که دیگر حرفی در آن نیست و خودش هم می‌داند که باید مراجعه کند. حتی اداراتی هم که در هر حال هزینه تست را پرداخت می‌کنند، برای خودشان ضوابطی دارند؛ مثلاً این که اول علائم باید به تأیید پزشک رسیده باشد.

به هر روی آنچه مسلم است برای کنترل بیماری کرونا نیاز به تصمیاتی سریع، قاطع و اصولی است تا زمانی که چنین تصمیماتی اتخاذ نگردد امیدی هم به بهبود شرایط نیست.