سخاوت ۵۴ میلیونی علی مرادی برای پاداش نقره المپیک؟

رییس فدراسیون وزنه برداری به علی داودی اعلام کرده است مبلغ ۶۰ میلیون به عنوان پاداش از سوی فدراسیون در نظر گرفته شده که با کسر مالیات قرار است ۵۴ میلیون به او پرداخت میشود. یعنی مدالی که وزنه برداری را نجات داد و باعث شد رییس فدراسیون پس از المپیک پیروزمندانه در برنامه تلویزیونی حاضر شود و به عملکرد خود نمره خوبی بدهد، به اندازه ۵۴ میلیون تومان  ارزش داشت.

نکته جالب این است کمی آن طرف تر  از فدراسیون وزنه برداری،  فدراسیون کشتی که در همسایگی وزنه برداری قرار دارد با رقم هایی متفاوت از مدال آوران خود  تقدیر کرد.

فدراسیون کشتی برای مدال نقره المپیک به حسن یزدانی مبلغ ۴ هزار یورو پاداش پای سکو داد که البته مبلغ مصوب، 3 هزار یورو بوده که علیرضا دبیر رییس فدراسیون کشتی هنگام پرداخت، این مبلغ را به 4 هزار یورو افزایش می دهد. رییس فدراسین کشتی همچنین برای پرداخت پاداش دیگری به مدال آوران خود تلاش کرد که اسپانسر جذب کند و در نهایت موفق شد و  یزدانی روز گذشته 200 میلیون تومان دیگر نیز دریافت کرد.

در واقع فدراسیون کشتی به تنهایی مبلغی در حدود ۳۲۰ میلیون تومان برای مدال آور نقره اش پرداخت کرد اما فدراسیون وزنه برداری به تنها مدال آورش که آن هم به رنگ نقره بود مبلغ ساوتمندانه ۵۴ میلیون را در نظر گرفته است.

رقم 54 میلیونی که فدراسیون وزنه برداری در نظر گرفته است، اگر همچنان پابرجا بماند و تغییری نکند، قطعا باعث ناراحتی تنها مدال آور خود در المپیک توکیو خواهد شد و اگر هم این پاداش باعث دلسردی داودی شود، جای هیچ تعجبی وجود ندارد.

باید کار کنم چون ورزش کفاف هزینه‌هایم را نمی‌دهد

تمام فکر و ذهنم تا الان روی ورزش بوده اما شاید از این به بعد در کنار ورزش کار دیگری هم انجام بدهم. بعد از المپیک ریو می‌خواستم سهمیه توکیو را بگیریم به همین دلیل شدید تمرین می‌کردم  اما اکنون  باید درآمدی داشته باشم چون ورزش کفاف هیچیک از هزینه هایم را نمی‌دهد و باید منبع درآمدی داشته باشم تا هزینه های ورزشم را تامین کنم.

ورزشکاران افغان زیادی در ایران حضور دارند

الفبای دوومیدانی را در مشهد به من آموختند و پرورشم دادند تا توانستم برای کشورم افتخار کسب کنم. بارها در سطح بین‌المللی، رسانه‌های افغانستان و رسانه‌های ایران گفته‌ام که هیات دوومیدانی مشهد و فدراسیون ایران در رسیدن من به این جایگاه نقش موثری داشته‌اند. در این سال‌ها با من مثل قهرمانان ایران رفتار کردند و هیات دوومیدانی مشهد تمام امکانات و امتیازاتی را که به قهرمانان استان می‌داد، به من هم اختصاص داد و هیچ تبعیضی قائل نبود..

جز من تعداد زیادی ورزشکار در ایران حضور دارند و روز به روز هم بیشتر می‌شوند. برخی بعد از المپیک ریو به من گفتند که برایمان الهام بخش بوده‌ای تا در دنیای مهاجرت ورزشکار شویم، از آن زمان تعداد خیلی بیشتر شده است. اوایل کانون مهاجران تکواندو خیلی فعال بود، بعد از آن در دوومیدانی اتفاق جدیدی افتاد و من به المپیک رفتم، سپس رشته‌هایی مثل والیبال فعال شدند. هرچند آمار دقیقی از تعداد ورزشکاران ندارم اما می‌دانم تعدادشان زیاد شده است. خدا را شکر می کنم  چون اتفاق خیلی خوبی است.

آینده ورزش زنان در افغانستان مبهم است

ورزش زنان در افغانستان نوپاست. به تازگی برنامه ریزی انجام شده بود تا در رده‌های پایه نفراتی را رشد بدهند. چندین مرحله لیگ رشته‌های مختلف برگزار شد. دختران تشویق می‌شدند و حمایت معنوی خوبی داشتند. هر فدراسیونی دخترانش را تا جایی که می‌توانستند حمایت می‌کردند و از آنها می‌خواستند به سمت ورزش بیایند، اما الان نمی‌دانیم قرار است چه اتفاقی بیفتد.

نمی‌دانم آینده ورزش زنان در کشورم چه می‌شود چون هیچ چیزی قابل پیش بینی نیست. هر لحظه شرایط تغییر می‌کند و هنوز تصمیم گیری نکرده‌اند که اجازه فعالیت زنان در اجتماع و ورزش را می‌دهندیا نه. ما هم منتظر هستیم.

صدای زن پارالمپیکی افغان به جایی نرسید

با ورزشکاران کشورم ارتباط دارم. چند روز دیگر بازی‌های پارالمپیک برگزار می‌شود اما تیم ما اجازه خروج از افغانستان را ندارد. یکی از آنها خانم زکیه خدادادی در تکواندو است که نمی‌دانیم می‌تواند برود یا نه چون صحبت‌هایی که طالبان کرده اند برخلاف حرف‌های اخیرشان است. نمی‌دانم چند دختر پارالمپیکی داریم فقط می‌دانم خانم خدادادی از رسانه‌ها، سازمان ملل و حقوق بشر خواست و التماس کرد که رایزنی کنند تا به المپیک برود اما صدایش به جایی نرسیده است.