- تصویر وایرال شده از تجمع حمایت از طرح عفاف و حجاب در قم
- انتقاد میرسلیم از عدم رعایت شان رئیس جمهور در سفر پاکستان
- توضیح سردار رادان درباره نقش رئیسی در طرح نور و حجاب: رئیس جمهور حساب رای را نکرده؛ ایستاده تا حیا، دین و عفت در جامعه ساری و جاری باشد
- جهانگیری: مگر آقایان قبل از مجلس فعلی نگفتند ما خیزش برای حل مشکلات اقتصادی هستیم؟ پس چه شد!؟
- همسر آیت الله سیدمصطفی خمینی دار فانی را وداع گفت
- حق با آقاي ذوالنور است!
- «دیپلماسی مخفیانه» در دستور کار ایران و آمریکا
- آيا تصادفي است كه هر گاه كفگير خزانه به ته ديگ ميخورد دستي از غيب ميآيد و نرخ ارز را بالا ميبرد!؟
- واکنش محسن برهانی به حکم اعدام توماج صالحی
- چهار گزینه ریاست مجلس جدید مشخص شدند
اعتماد نوشت:وقتی دولتی بدون سخنگو فعالیت میکند، اگرچه به دلیل آنکه نمیتواند با جامعه ارتباط برقرار کند، به خود ضربه میزند، اما مهمتر از آن، ملت را از مطالبهگری و طرح پرسش از طریق رسانهها محروم ساخته میکند.
در حالی که دولت روحانی در ماههایی که کرونا و شرایط ناشی از آن، حضور هفتگی خبرنگاران را در حیاط دولت ناممکن ساخته بود، سعی میکرد با برگزاری جلسات ویدیو کنفرانسی سخنگوی دولت بخشی از این مشکل را مرتفع سازد، در حال حاضر اساسا دولت رییسی سخنگو ندارد که بخواهد تحتالشعاع شرایط ناشی از کرونا قرار بگیرد یا نه.
ضمن آنکه دولت روحانی علاوه بر آنکه از طریق جلسات خبری علی ربیعی در قامت سخنگوی دولت سعی در حفظ ارتباط خود با جامعه داشت، محمود واعظی رییسدفتر رییسجمهوری نیز به تناوب با اصحاب رسانه ارتباط برقرار میکرد و بخشی از بار اطلاعرسانی دولت را به دوش میکشید.
حال، اما نهتنها این شرایط فراهم نیست و دولت کسی را به عنوان سخنگو معرفی نکرده، بلکه غلامحسین اسماعیلی که ریاست دفتر ابراهیم رییسی را در نهاد ریاستجمهوری برعهده دارد، تلاشی برای اطلاعرسانی اقدامات دولت سیزدهم نمیکند.
اطلاعرسانی البته از جمله وظایف رییسدفتر رییسجمهوری نیست و به این منظور نمیتوان بر عملکرد اسماعیلی در جایگاه جدیدش ایراد وارد کرد، اما فراموش نکنیم زمانی که رییسی ریاست قوه قضاییه را برعهده داشت، اسماعیلی به عنوان سخنگوی این قوه فعالیت میکرد و از این منظر فردی دارای تجربه به حساب میآید. آنچه، اما اکنون میدانیم، آن است که دولت سیزدهم هفتاد روز پس از آغاز به کار، هنوز سخنگو ندارد.
ذکر این نکته البته ضرورت دارد که وقتی دولتی بدون سخنگو فعالیت میکند، اگرچه به دلیل آنکه نمیتواند با جامعه ارتباط برقرار کند، به خود ضربه میزند، اما مهمتر از آن، ملت را از مطالبهگری و طرح پرسش از طریق رسانهها محروم ساخته و به این ترتیب، حتی اگر بگوییم در ضربه زدن و ظلم به خود مختار است، طبیعتا نمیتوان پذیرفت که به همین ترتیب اختیار آن را نیز دارد که ملت را از حقوقشان محروم کند.
لینک کپی شد
نظر شما