بیماری پسوریازیس چیست؟

افزایش آگاهی نسبت به بیماری پسوریازیس و تسهیل دسترسی به درمان آن، موضوع مهمی که باید به آن توجه شود.

به گزارش باشگاه خبرنگاران جوان، آمارها حاکی از آن است که در سراسر جهان، ۱۲۵ میلیون نفر به بیماری "پسوریازیس" مبتلا هستند. همچنین بر اساس آمارهای رسمی، تنها در ایالات متحده بیش از هشت میلیون آمریکایی نیز به این بیماری دچارند.

همچنین تا ۳۰ درصد از افرادی که به بیماری پسوریازیس مبتلا هستند به "آرتریت پسوریاتیک" (ورم مفاصل پسوریاتیک) نیز مبتلا می شوند.

پسوریازیس یک بیماری التهابی "سیستمیک" (از جمله بیماری‌هایی که به طور همزمان چند اندام و بافت گوناگون بدن یا همه بدن را هدف قرار می‌دهند) است.

این بیماری باعث افزایش سرعت چرخه زندگی سلول های پوستی می شود که در نتیجه، بدن سلول های پوستی اضافی خواهد داشت. این سلول های اضافی باعث ایجاد لکه های قرمز خارش‌دار روی پوست می شوند. همچنین این لکه های قرمز علاوه بر ایجاد خارش، اغلب دردناک نیز هستند.

از جمله دیگر علائم این بیماری ایجاد "ترک خوردگی" و "پوسته شدن" روی پوست هستند که گاهی اوقات ترک خوردگی های ناشی از این بیماری باعث خونریزی نیز می شوند.

همچنین در برخی موارد پسوریازیس باعث التهاب، سفت شدن و درد مفاصل می شود و زمانی که این بیماری مفاصل را نیز درگیر می کند، آرتریت پسوریاتیک نامیده می شود.

تاکنون علت دقیق ابتلا به بیماری پسوریازیس به طور کامل شناخته نشده است با این حال برخی تحقیقات نشان می دهد که سیستم ایمنی بیش فعال، باعث ابتلا به این بیماری می شود.

پسوریازیس معمولاً با محرک‌های خاصی شروع شده یا وخیم تر می‌شود که از جمله این محرک ها می توان به عفونت، آسیب به پوست، استرس، کمبود ویتامین D و مصرف الکل اشاره کرد. همچنین مصرف برخی داروها نیز می تواند باعث تحریک و بروز پسوریازیس شود.

همچنین کسانی که به بیماری پسوریازیس مبتلا هستند بیشتر در معرض خطر ابتلا به بیماری های دیگر از جمله دیابت نوع دو، نشانگان سوخت و سازی (سندرم متابولیک)، بیماری پارکینسون و بیماری کلیوی هستند.

پسوریازیس معمولاً بر کیفیت زندگی افراد مبتلا به این بیماری نیز تأثیر می گذارد به طوری که اغلب منجر به افسردگی و ایجاد سایر اختلالات احساسی در مبتلایان می شود.

تا کنون هیچ درمان مخصوصی برای پسوریازیس وجود ندارد اما می‌توان علائم بیماری را تسکین داد. علائم این بیماری معمولاً توسط کورتیکواستروئیدهای موضعی (کورتون)، قطران زغال سنگ، مرطوب کننده ها و داروهای تجویزی کنترل می شوند. همچنین روش‌های کاهش استرس در کنترل علائم بیماری موثر است.