کی روش: پیشنهاد ایران "شبه خواستگاری" بود!

سرمربی تیم ملی ایران تاکید کرد که به پایان کارش در ایران رسیده و دیگر در آنجا نخواهد ماند.

به گزارش ایلنا، کارلوس کی روش در مصاحبه ای اختصاصی با روزنامه پوبلیکوی پرتغال به سوالات متعددی جواب داده و البته تاکید کرده که به پایان کار خود با ایران رسیده و عدم حمایت دولت و مساله مالی باعث شده دیگر انجا مربیگری نکند. ان گفتگوی خواندنی را به نقل از بیست چهارده بخوانید...

جام جهانی برای ایران چطور خواهد بود؟

در یک بازی شطرنج گونه ما در این جا هستیم. از یک سو باید سعی کنیم که تیم را برای یک جام جهانی آماده کنیم. از سویی دیگر باید بازیکنان از نظر بدنی، ذهنی و ورزشی آماده شوند. برنامه آماده سازی مطابق انتظار و بر اساس شرایط فعلی کشور ایران پیش رفت. ما فقط چهار بازی دوستانه داشتیم اما تحریم های بین المللی و مسائل مالی مشکلات زیادی را برای فدراسیون ایجاد کرد و فقط می توانستیم از بازی در مقابل کشورهای " دوست " استفاده کنیم. برای بازی با آنگولا، مونته نگرو، بلاروس و ترینیداد و توباگو از روابط پشت پرده زیادی استفاده کردیم تا آنها را مجاب کنیم که با به صرفه ترین هزینه ممکن، مقابل ما بازی کنند. این همه کاری بود که از دست ما بر می آمد.

در ایران تبدیل به یک قهرمان شده اید...

فوتبال این پیچ و خم ها را هم دارد و ناگهان افراد را تبدیل به یک قهرمان می کند. نتایج خوب باعث این امید می شوند و نتایج بد، پاسخ بر عکس دارند. من راضی هستم و این باعث افتخارم است اما تغییری نخواهم کرد. باید بگویم که ایران سخت ترین شغل دوران فوتبال من بود. باید هر چه داشتم را در این جا ارائه می دادم. حضور در جام جهانی را به کسی کادو نمی دهند. آوردن بازیکنانی غیر حرقه ای به سطحی بسیار حرفه ای با توقعات فوتبال مدرن به خوبی این را اثبات می کند. خیلی مشکل بود. یک چالش بزرگ برای من بود. در بیش از 3 سال، ۵۰ بازی داشتیم، 6 تا را باختیم و در رنکینگ آسیا اول شدیم. اما این جایگاه در جدول حقیقت ورزشی ما را نشان نمی دهد چرا که ایران خیلی با ژاپن و کره جنوبی فاصله دارد.

به سراغ برخی بازیکنان با تجربه رفتید و برخی بازیکنانی که در خارج از ایران بودند را بومی کردید. آنها چیزی به لیست شما اضافه کردند؟

بله، آنها تجربه بین الملی را به تیم من آوردند. با این وجود، از نگاه کارشناسان صعود ایران به مرحله یک هشتم نهایی جام جهانی غیرممکن است. وقتی در جام جهانی در مورد تیم ملی ما صحبت می شود، انگار اصلا روی ما حساب نمی کنند. البته نظرشان بی حساب نیست. تیم ما درون و بیرون زمین غیر حرفه ای است. بازیکنانی را دارم که تجربه حضور در فوتبال حرفه ای در اروپا را دارند اما در تیم های درجه 2 بازی کرده اند. در تیم فعلی ایران هیچ کدام از بازیکنان تجربه حضور در لیگ قهرمانان اروپا را نداشته اند.

فکر کردن به صعود غیر واقع گرایانه است؟

می دانیم مقابل 3 تیم قدرتمند جهان بازی می کنیم: نیجریه، آرژانتین و بوسنی و اگر فرصتی داشته باشیم، باید از آن نهایت استفاده را ببریم. اطلاع داریم باید فشار را تحمل کنیم، پوست ما در زمین کنده شود، در مواقع لازم از فضاها استفاده کنیم و با انتخابی درست گلزنی کنیم. باید همیشه خوشبین بود. ما در اینجا هستیم تا در گروهمان بازی کنیم و با توجه به روند تیمی به مرحله بعدی صعود کنیم. باید بگویم آسان نبود به بازیکنانم این خودباوری را برسانم که می توانند پرواز کنند. وظیفه من این بود که کاری کنم که حس کنند متحد و کنار هم هستند و می توانند روحیه واقعی یک تیم را داشته باشند. حالا باید دید آیا می توانند این حس را در کل ۹۰ دقیقه هر بازی جام جهانی داشته باشند یا خیر.

ایرانی ها از حضور در جام جهانی هیجان زده هستند؟

در ایران فوتبال در خون مردم است. همه ایرانی ها به شدت شیفته و مجنون آن هستند. فوتبال در DNA آنها جریان دارد. در شهرآوردهای بزرگ استادیوم از 100 هزار تماشاگر پر می شود. هر بازی تیم ملی را ۳۵ تا ۵۰ میلیون نفر از طریق تلویزیون تماشا می کنند. اگر ایران در برزیل گل بزند، میلیون ها نفر به خیابان خواهند ریخت. برای من به عنوان یک مربی افتخار بزرگی است که چینن میراثی را به جای بگذارم. توانستم که به عنوان صدرنشین گروه به جام جهانی برسم و به جام ملت های آسیا راه یابم. ایران را برای پیوستن به جایی بهتر ترک خواهم کرد.

انگار دارید خداحافظی می کنید؟

بله، کارم را در همین جا (جام جهانی) تمام خواهم کرد. ایران در یک پروسه "شبه خواستگاری" به من پیشنهاد داد بمانم و مسلما این کار را ادامه خواهند داد، اما حمایت لازم از سوی دولت صورت نگرفت. از نظر مالی هم به نظر نمی رسید توافق دو جانبه حاصل شود تا به کارم ادامه دهم. به همین خاطر بحثی وجود ندارد و در آنجا نخواهم ماند.

برای حضور در ایران از فرگوسن، مورینیو و کاپلو مشورت گرفتید؟

رابطه بسیار نزدیکی با آنها دارم. به خصوص با فرگوسن. با او خیلی صحبت کردم چرا که تجربه حضور در تیم های کوچک تر را داشت. با بورا میلوتیوونیچ که مربی آمریکا، نیجریه و چین هم بوده صحبت کردم. تیم هایی که در رقابت هایی مثل جام جهانی سطح بالایی نداشتند.

افتخار می کنید با تجربه ترین مربی پرتغالی جهان هستید؟

از یک طرف افتخار می کنم و از طرفی دیگر نگران هستم. انگار آخرین دایناسور عصر حجر هستم(می خندد) شاید وقتش رسیده باشد به فکر آویختن کفش هایم بیافتم و جا را به جوان ترها بدهم. حالا ۶۱ ساله هستم. بیش از ۳۰ سال در این کار بودم و گاهی سختی کار به این است که بمانی، نه اینکه موفق شوی. من خوش شانس، خوشبخت، پر تلاش و متواضع بودم و وقتی کار برای من در پرتغال مشکل شد، ساکم را بستم و به دنبال موفقیت در جایی دیگر کشتم. هرگز کار را مایه عار ندانستم. زمانی در مترو استارز آمریکا بودم، مدتی به ژاپن رفتم و هدایت تیم های ملی امارات و آفریقای جنوبی را هم به عهده داشتم.

برنامه ای برای بازنشستگی ندارید؟

هنوز خودم را برای بازنشستگی آماده می دانم. شاید تیم بعدی من باعث شود تبدیل به اولین مربی تاریخ شوم که با 4 تیم متفاوت به جام جهانی راه پیدا می کنم(پرتغال، آفریقا و ایران تیم های قبلی). هرگز کسی این کارر را نکرده و فقط 3 مربی با 3 تیم مختلف به جام جهانی راه یافته اند.

کار در تیم بعدی شما مثل کار در ایران مشکل خواهد بود؟

مسلما تیمی خواهد بود که بازیکنان زیادی در سطح اول قاره اروپا دارد، اما این فریب دهنده است چراکه کار در جو مملو از رقابت آفریقایی خیلی مشکل است. صعود در قاره آفریقا به جام جهانی خیلی مشکل است. البته نمی توانم نام این تیم را به شما اعلام کنم چراکه هنوز تصمیم نهایی را به طور قطعی نگرفته ام.

نمی خواهید مربی یک تیم باشگاهی شوید؟

مشکل حضور در یک باشگاه به زندگی شخصی من بر می گردد، چراکه با توجه به شرایط شخصی خودم نمی توانم فعلا در آینده نزدیک در یک باشگاه فعالیت کنم.

تصمیمی در دوره مربیگری شما بوده که از آن پشیمان شوید؟

در تصمیماتم همیشه مصمم و در جستجوی رقابت بوده ام.

پیوستن از منچستر به رئال مادرید اشتباه نبود؟

فرگوسن از من خواست آن را نپذیرم. او از واقعیت باشگاه رئال آگاه بود، اما وقتی نام رئال مادرید وارد زندگی افراد می شود، اولین کاری که انجام می دهند، گفتن کلمه "بله" است و تازه بعد از آن یادشان می آید باید در موردش فکر می کردند. رئال مادرید جذاب ترین باشگاه دنیا برای هر مربی است، اما حقیقتا به علت عظمتش کار در آن خیلی پیچیده است. البته نباید انکار کنم کار در آنجا خیلی ساده تر از آن چیزی است که مردم فکر می کنند. رابطه ام با بازیکنان عالی بود و همیشه عالی بازی می کردیم.

مشکل چه بود؟

متاسفانه نتوانستم به مدیر باشگاه هشدار بدهم تصمیماتی که می گیرد، اساسا اشتباه است. به خصوص در زمینه مدیریت بازیکنان بزرگ تیم. او اجازه داد ماکله له با ۶۰۰ هزار یورو جدا شود. کسی که بازیکنی کلیدی در تیم بود و به اندازه میلیون ها یورو برای باشگاه ارزش داشت. این تصمیمات مدیر بودند. اگر به حرف من گوش می داد، کریستیانو رونالدو را زودتر و با قیمتی بسیار کمتر به خدمت می گرفت. در مورد په په نیز همین طور بود. من ناکام ماندم، اما بعد از من چه تعداد مربی در رئال مادرید پشت سر هم اخراج شدند؟

از اسپورتینگ لیسبون چه خاطره ای دارید؟

به خوبی می دانم در اسپورتینگ شهرت پیدا کردم. این تیم چند سالی بود که جامی نبرده بود و از صدر جدول لیگ باز مانده بود. در فصل اولم (۹۴-۱۹۹۳) در لیگ فقط 3 امتیاز از بنفیکا کم آوردیم و در جام حذفی پرتغال به فینال رسیدیم (اسپورتینگ ۲-۰ به پورتو باخت). در فصل دوم، برای لیگ با پورتو رقابت کردیم و جام حذفی را بردیم. مشکلات زیادی وجود داشت چراکه در آن زمان مربیگری اسپورتینگ کار سختی بود. کار کردن در آن شرایط خیلی مشکل بود اما می توان در موردش زندگینامه نوشت.

اختلافتان با فدراسیون پرتغال حل شده؟

با فدراسیون مشکلی نداشتم، اما اتفاقی که رخ داد (اشاره به فسخ قرارداد توسط فدراسیون پس از جام جهانی ۲۰۱۰) توسط برخی افرادی انجام شد که در فدراسیون حضور داشتند. فدراسیون فوتبال پرتغال خانه من است و فوتبال من در آن جا شکل گرفته است..

هنوز دلخورید رونالدو پس از جام جهانی ۲۰۱۰، شما را به خاطر حذف از جام جهانی مقصر دانست؟

نه، نسبت به آن قضیه کاملا بی تفاوت هستم. نه من و نه او چیزی به هم مدیون نیستیم. من درون و بیرون زمین مربی و دوست او بودم. تصمیم او برای پیوستن به رئال مادرید در اتاق پذیرایی خانه من در کنار خانواده من در لیسبون گرفته شد. از فرگوسن خواستم به پرتغال بیاید تا با آرامش قفل مذاکرات را باز کنم. به عنوان یک مربی و یک بازیکن این وظیفه من بود و بابت آن پشیمان نیستم. مسلما لحظه ای از زندگی کریستیانو رونالدو می رسد که در مورد آن واکنش بیشتر فکر کند. البته من مشکلی با او ندارم، اما اعتقاد دارم رفتارش به عنوان کاپیتان تیم ملی پرتغال اصلا مناسب نبود. صادقانه بگویم اصلا خوشم نیامد و اگر حرف دیگری بزنم، ریاکاری کرده ام. او می تواند بگوید در آن لحظه من لایق چنین برخوردی بودم یا خیر. پس از آن هرگز صحبتی در این باره نداشتیم. پس از خود او بپرسید.

شکست اسپانیا به هلند به معنی اتمام تیکی تاکا بود؟

امیدوارم این پایانی بر یک اندیشه فوتبالی که دنیا را شیفته و مجذوب خود کرد، نباشد. شاید این بازی به معنی پایان کار نباشد. مثل همه چیزهای زندگی، هیچ سبکی در فوتبال را نمی توان برای فردا تضمین کرد. تیکی تاکا نیز ممکن است که به سطحی دیگر تغییر پیدا کند. این شکست ها وقفه هایی برای موفقیت هستند و اسپانیا باید یاد بگیرد تا سطحی برتر را ارائه دهد. از زمان جام کنفدراسیون ها تغییر ضروری به نظر می رسید. یک ضرب المثل فوتبالی می گوید: به تیم برنده دست نزن. به نظر من این بزرگترین دروغ فوتبال است. من دقیقا بر عکس فکر می کنم: وقتی در یک سطح بازی در بالاترین سطح هستی، باید تغییر ایجاد کنی. البته بدون دست بردن به اصول. پیشرفت یک اصل اجتماعی و ذاتی مهم بشر است.

تیم ملی پرتغال در چه سطحی است؟ (مصاحبه پیش از بازی پرتغال با آلمان گرفته شده است).

بازی های دوستانه شان را پسندیدم. تیم منسجمی بودند و اعتماد به نفس بالایی را نشان دادند. بازیکنان خوبی در ترکیب اصلی و ذخیره حضور داشتند که مسئولیت و نقش خود را درون زمین می دانستندف اما داستان بازی های جام جهانی همیشه داستان تفاوت بازیکنان بزرگ و ستاره هاست. منظورم این است که با " نه، نه، نه گفتن " کریستیانو رونالدو مثل جام جهانی ۲۰۱۰، پرتغال نمی تواند قهرمان شود. در سال ۲۰۱۰ مقابل اسپانیا رونالدو استارت یا دریبل نزد و همین باعث شد کار خیلی مشکل شود. پرتغال برای پیشروی در برزیل نیاز به بهترین عملکرد رونالدو دارد. فقط او می تواند تفاوت ایجاد کند، اما اگر مثل آفریقای جنوبی عمل کند، شانسی نخواهد داشت. امیدوارم مصدومیت روی عملکردش اثر منفی نگذارد.

بخت های اصلی قهرمانی؟

در نهایت این دایناسورها هستند که در مسابقات جلو می روند. آلمان، هلند، برزیل و آرژانتین بخت های اصلی هستند و بعدش تیم های دیگر حضور دارند. دوست دارم پرتغال هم جزو گزینه ها باشد اما مسلما تیم های آفریقایی یا بلژیک هم شانس خواهند داشت.

گزارش خطا