- دیدار صمیمانه پزشکیان و مولوی عبدالحمید (عکس)
- ظفرقندی: اوایل انقلاب تند و تیز بودیم، فکر میکردیم اگر یک نفر ۹ تا صفت خوب دارد یک صفت بد باید از قطار انقلاب پیاده بشود؛ الان این طور فکر نمیکنم
- بازی هوشمندانه پزشکیان با سعید جلیلی
- این زن وزیر آموزش ترامپ میشود: لیندا مک من در رینگ کشتی کج! (فیلم)
- اعلام تعداد موشک های شلیک شده موفق اسرائیل به ایران
- تصاویر تجمع پرشمار معلمان و فرهنگیان بازنشسته مقابل مجلس
- پیامک گروهی به نمایندگان مجلس: ظریف جاسوس است!
- یک ایرانی همکار ایلان ماسک شد؛ محمودرضا بانکی کیست!؟
جناب رئیس صداوسیما! دو صد گفته چون نیم کردار نیست ...
عصر ایران ؛ کاوه معینفر - رییس سازمان صداوسیما روز گذشته (16 اردیبهشت) در حاشیه یک مراسم، درباره تنگتر شدن دایره مجریان تلویزیون و نامهایی که در چند وقت اخیر شنیده شده قرار است حذف شوند (سروش صحت از برنامه کتاب باز) ، گفت: «من پیش از این هم گفتهام درهای صداوسیما بر روی تمام استعدادها و ظرفیتها به ویژه کسانی که ایمان به فرهنگ و امانتداری مردم دارند باز است، هیچگاه این در بسته نشده و انشالله بازتر میشود. همه ظرفیتهایی که ایمان به این اصول دارند، حتماً قدرشان را میدانیم و در سازمان هم از این سرمایهها نگهداری میکنیم.»
او ادامه داد: «مورد خاصی را که اشاره کردید دلیل بر این نمیشود که صداوسیما سیاستی برای قطع همکاری یا طرد عناصر داشته باشد. هدف ما این است که کل جامعه و ظرفیتها را ببینیم و تلاش کنیم هرکسی را که در این مسیر میتواند ایفای نقش کند، از او صیانت و تقویت کنیم.»
آقای جبلی از زمان نشستن بر مسند ریاست صداوسیما این کلید واژه "درهای باز" را مدام تکرار می کنند یا اینکه می گویند برای بازگشت فلانی مشکلی وجود ندارد، مانعی در کار نیست و ... اما در عمل شاهد اتفاقاتی کاملا خلاف گفتههایشان هستیم.
10 مهر ماه سال گذشته در سفر استانی پیمان جبلی به استان خوزستان فردی که خود را از خانواده شهدا و طرفداران فوتبال معرفی کرد در گفتگو با پیمان جبلی رئیس جدید صداوسیما از او درخواست کرد که عادل فردوسی پور را بازگرداند. رئیس صداوسیما هم در پاسخ به درخواست این فرد هوادار فوتبال درباره فردوسیپور جواب داد: «از نظر ما ایشان منعی ندارد و او میتواند بازگردد.»
در حاشیه اختتامیه جشنواره تلویزیونی مستند 9 آذر 1400 جبلی در پاسخ به سوالی در مورد بازگشت عادل فردوسی پور به برنامههای صداوسیما گفت: «تلویزیون ترکیبی از فکر و ایده و هنر و زیبایی و ظرفیتهای انسانی است که در قالبهای مختلف هنرمند هنرپیشه و مجری و عوامل دیگر از سرمایههای سازمان هستند و از هر کدام باید به بهترین شکل ممکن استفاده کرد که این پازل زیبا شکل بگیرد هیچ ظرفیتی را در دوره جدید هدر نمیدهیم و از تمام ظرفیتها تا حد امکان صیانت میکنیم و بهره مند خواهیم شد. اینکه در موردهای مشخصی که اسم بردید قبلا همگفته بودم تمام سرمایههای انسانی ما برای ما ارزشمند هستند و جایشان در رسانه ملی همیشه باز خواهد بود.»
در مصاحبه ای با همشهری آنلاین هم در تاریخ 25 اسفند 1400 باز تکرار کرد: « بعضی از موارد هم هست که میشود که خیلی سریع تصمیم گرفت و دوستان را بازگرداند یا خودشان بیایند کارشان را شروع کنند و از نظر ما مانعی ندارد. شاید شما مدنظرتان آقای فردوسیپور هم باشد. در مصاحبههایم گفتم. ایشان نیروی سازمان است و هیچ منعی وجود ندارد. حالا چرا هنوز اتفاق نیفتاده، بالاخره باید یا از خودشان سؤال شود که به چه دلیل؟ گاهی اوقات یک موانع ساختگیای وجود دارد که این موانع باید برطرف شود. از نظر ما بهعنوان صداوسیما هیچ مشکلی وجود ندارد که وی برگردد، بیاید کارش را انجام دهد.»
آنچه معلوم است این است که در گفتار همه چی خوب است و هیچ مانعی وجود ندارد و ... اما در عمل جدای از اینکه فردوسی پور به تلویزیون برنگشته است بلکه سروش صحت (برنامه کتاب باز) ، حمیدرضا مدقق (برنامه شهر فرنگ) و برنامههای مرتبط با فرهنگ و هنر حذف شده است. راستی از برنامه سینمایی هفت چه خبر آن هم که پخش نمیشود؟!
این درهای باز که آقای جبلی اشاره میکنند کجاست؟ متاسفانه در عمل بیشتر سمت خروجی است تا ورودی!
در مورد سینما ، موسیقی، تئاتر، هنرهای تجسمی ( نقاشی ، مجسمهسازی ، خوشنویسی و ...) در این همه کانال تلویزیونی هیچ برنامهای که تولید نمیشود، درباره کتاب و کتاب خوانی هم یک برنامه وجود داشت که عاقبت آن هم به اینجا رسیده است، آقای جبلی لطفا خود قضاوت کنید عملکرد خودتان در این دوره مدیریت شما جز استفاده از چند کلید واژه چه بوده است؟
آقای جبلی، تنها نکتهای که در اوج نا امیدی به ذهنم خطور میکند این است که چند پند قدیمی در باب کردار و گفتار یادآوری کنم:
فردوسی: بزرگی سراسر به گفتار نیست دو صد گفته چون نیم کردار نیست
سعدی: سعدیا گر چه سخن دان و مصالح گویی به عمل کار برآید به سخندانی نیست
پروین اعتصامی: از گفته ی ناکرده وبیهوده چه حاصل کردار نکو کن که نه سودی ست زگفتار